1) Σαρωτική νίκη με 53,35% έναντι 34,7% του Πίτερ Μάρκι-Ζάι, πέτυχε στις πρόσφατες εκλογές (3 Απρίλη) ο Όρμπαν στην Ουγγαρία, εξασφαλίζοντας με άνεση την τέταρτη συνεχόμενη τετραετή θητεία του στο τιμόνι της χώρας. Αν και οι λακέδες των κυρίαρχων πολιτικών κύκλων σε ΕΕ και ΗΠΑ συνωστίστηκαν στη συγκυρία κατόπιν των υποδείξεων των αφεντικών τους σε ένα ετερόκλητο «αντι-Όρμπαν» μέτωπο (από σοσιαδημοκράτες και πράσινους, μέχρι συντηρητικούς και ακροδεξιά υπολείμματα), δεν απέφυγαν για άλλη μια φορά τη συντριπτική ήττα.
Έτσι, ο Όρμπαν παραμένει ο αδιαφιλονίκητος κυρίαρχος στην πολιτική ζωή της χώρας από το 2010, όταν με την κατάκτηση της πλειοψηφίας των δύο τρίτων στη Βουλή προχώρησε σε διαδοχικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος και του εκλογικού νόμου, με στόχο την εδραίωση της αντιδραστικής εξουσίας του, ποδηγετώντας παράλληλα τα ΜΜΕ, τη Δικαιοσύνη και τους λοιπούς «ανεξάρτητους» κρατικούς θεσμούς, και επιβάλλοντας ένα αυταρχικό, ακραία νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό πολιτικό καθεστώς σε αντιδιαστολή υποτίθεται με «τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αξίες» της ΕΕ.
Όπως είναι φυσικό, ο πόλεμος στην Ουκρανία επισκίασε την προεκλογική περίοδο στην Ουγγαρία, διχάζοντας το πολιτικό σκηνικό. Από τη μια πλευρά ο Ζάι ύψωσε τους τόνους, συντονιζόμενος απόλυτα με την αντιρωσική μακαρθικού τύπου υστερία που εκπορεύεται από τους αμερικανονατοϊκούς, χαρακτηρίζοντας τον Όρμπαν «πρωτοπαλίκαρο του Πούτιν στη Δύση που ντροπιάζει την Ουγγαρία».
Με τη σειρά του ο Όρμπαν, που αποτελεί δηλωμένο φίλο του Πούτιν, κρατά μια διφορούμενη στάση. Αν και επέτρεψε στο ΝΑΤΟ την ανάπτυξη στρατευμάτων στα δυτικά της χώρας του, αρνείται να στείλει όπλα στην Ουκρανία και εναντιώνεται στην επιβολή κυρώσεων στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, κομπορρημονώντας πως λειτουργεί τάχα ως «θεματοφύλακας της κυριαρχίας και της σταθερότητας». Κατηγορεί τον Ζάι ότι θέλει να σύρει την Ουγγαρία στον πόλεμο στην Ουκρανία. Στα πλαίσια αυτά ο ΥΠΕΞ του Όρμπαν, Σιγιάρτο, ξιφούλκησε ευθέως κατά του Ουκρανού ΥΠΕΞ, Κουλέμπα, που «επικοινώνησε με τον Ουκρανό πρέσβη στη Βουδαπέστη για να συζητήσουν πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί ο Ζάι». Οι ανεξάρτητοι (διάβαζε απεσταλμένοι της Εσπερίας) παρατηρητές στοχοποιούν υποκριτικά κατά τα γνωστά, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, την «παραβίαση του Κράτους Δικαίου ως δομικό πρόσκομμα στο να ηττηθεί ο Όρμπαν». Ωστόσο, έγκυροι αναλυτές υποστηρίζουν πως παρά τις όποιες δεδομένες παρατυπίες, «η συντριπτική πλειοψηφία της ουγγρικής κοινωνίας ήθελε το Fiderz (σ.σ. Το κόμμα του Όρμπαν) να κερδίσει και να το αφήσει να ξαναπάρει τον έλεγχο της χώρας».
Από την πλευρά του το ιερατείο των Βρυξελλών (απέναντι στο οποίο ο Ούγγρος πρόεδρος με νωπή τη λαϊκή εντολή, αναμένεται να σκληρύνει τη στάση του) έκανε λόγο για «αποτέλεσμα-τραγωδία». Ανακοίνωσε παράλληλα την ενεργοποίηση του μηχανισμού αναστολής χρηματοδότησης της Ουγγαρίας. Ο ακροδεξιός Όρμπαν (που δέχτηκε προεκλογικά τη στήριξη του ομογάλακτού του Ν. Τράμπ και μετεκλογικά τα συγχαρητήρια του Σαλβίνι, της Λεπέν, αλλά και του Πούτιν), απτόητος, δηλώνει έτοιμος να πλήρωσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε ρούβλια. Κάλεσε δε την Κομισιόν «να μην τιμωρεί τους Ούγγρους ψηφοφόρους, επειδή εξέφρασαν γνώμη που δεν είναι του γούστου των Βρυξελλών».
2) Τριπλές εκλογές (προεδρικές, βουλευτικές και δημοτικές) πραγματοποιήθηκαν στις 3 Απρίλη και στη Σερβία. Ο Βούτσιτς, επικεφαλής του δεξιού «σερβικού προοδευτικού κόμματος» (SNS), επικράτησε κατά κράτος του ετερόκλητου συνασπισμού των ακραιφνών φιλοευρωπαϊκών που συσπειρώθηκαν πίσω από την υποψηφιότητα του απόστρατου στρατηγού Ζντράφκο Πόνος. Ο Βούτσιτς συγκέντρωσε ποσοστό 59,3% έναντι 17,4% του Πόνος. Και στη Βουλή, το SNS του Βούτσιτς συγκέντρωσε ποσοστό 43%, χωρίς ωστόσο να αποκτήσει την αυτοδυναμία. Ο Σέρβος πρόεδρος που συγκέντρωσε υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με το 2017, αποτελώντας έτσι τη μοναδική περίπτωση στα πολιτικά χρονικά της χώρας που πέτυχε δύο διαδοχικές νίκες χωρίς να πάει σε δεύτερο γύρο, προσπαθεί εναγωνίως να ισορροπήσει μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Δεχόμενος κι αυτός τα συγχαρητήρια του Πούτιν, δήλωσε πως σκοπεύει να διατηρήσει τους παραδοσιακούς δεσμούς με τη Ρωσία, συνεχίζοντας παράλληλα τις διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Σερβίας στην ΕΕ.
Πράγματι, παρά το ότι ο Βούτσιτς υπηρετεί την ευρωενταξιακή προοπτική της χώρας του και καταδίκασε στον ΟΗΕ τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία, δεν μπορεί να αγνοήσει τα ευρύτατα αντινατοϊκά-αντιαμερικάνικα αισθήματα του σέρβικου λαού, όπως εκφράζονται και στις μαζικές φιλορωσικές διαδηλώσεις της συγκυρίας. Στα πλαίσια αυτά δυναμώνει τους δεσμούς της χώρας του με Ρωσία και Κίνα, ενώ αρνείται την επιβολή κυρώσεων κατά της Μόσχας. Μάλιστα τις τελευταίες ημέρες μεταφερθήκαν στη Σερβία κινεζικά εξελιγμένου τύπου αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα με μεταγωγικά αεροσκάφη που πέρασαν προηγουμένως πάνω από τον εναέριο χώρο δύο νατοϊκών κρατών, της Τουρκίας και Βουλγαρίας. Αξίζει τέλος να σημειωθεί η είσοδος στη Σερβική Βουλή τριών ακροδεξιών σχηματισμών που πόνταραν βέβαια στην απροκάλυπτη φιλορωσική δημαγωγία.
