Μόνο νέα δεινά έχουν να περιμένουν οι λαοί
από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις συνόδους τους
Η τελευταία σύνοδος (26-28 Ιούνη) των G7 στη Γερμανία, πραγματοποιήθηκε στις συνθήκες ασφυκτικών πιέσεων και κινδύνων που διαμορφώνει η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι αρνητικές για τη Δύση εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας. Πίσω από τις υποκριτικές αναφορές και διακηρύξεις και «αγωνίες» για τα ζητήματα της φτώχειας, της επισιτιστικής κρίσης και του πολέμου, ο δυτικός ιμπεριαλισμός, άκομψα, επιχείρησε να κρύψει το κύριο πρόβλημα της συνόδου για το δυτικό ιμπεριαλισμό. Αυτό δεν είναι άλλο, από τον λυσσαλέο ανταγωνισμό και την επιθετική πολιτική κυρίως των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία.
Στη σύνοδο κλήθηκαν από τη γερμανική προεδρία η Ινδία, η Ινδονησία, η Αργεντινή, η Σενεγάλη και η Νότια Αφρική με στόχο την τελευταία μέρα να υπάρξει συμφωνία σε ένα κοινό κείμενο. Με δεδομένο ότι Ινδία και Νότια Αφρική είναι μέλη της συμφωνίας των BRICS, γίνεται ολοφάνερη η αγωνία των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε ΗΠΑ και ΕΕ να αξιοποιήσουν κάθε δυνατότητα χειρισμού και πιέσεων, ώστε να υπάρξει υπονόμευση αυτών που έχουν ορίσει ως κύριους εχθρούς.
Εν μέσω ταλαντεύσεων οι αποφάσεις
για νέους πακτωλούς προς την Ουκρανία
Πρώτο θέμα της συνόδου αποτέλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία, με το Ζελένσκι να καλείται για μια ακόμη φορά να παρέμβει διαδικτυακά. Για πρώτη ίσως φορά εκδηλώθηκαν τόσο έντονα από την πλευρά της δύσης προβληματισμοί και απαισιοδοξία για την εξέλιξη στο πολεμικό μέτωπο, επανήλθαν δειλά αναφορές για συμβιβασμούς και συμφωνίες και δεν έλειψαν οι παραδοχές -ακόμη και από τις ΗΠΑ- ότι η ανακατάληψη εδαφών από την Ουκρανία είναι μάλλον ανέφικτη. Με αυτά τα δεδομένα, ο καθένας από τους 7 -ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τις τοποθετήσεις- καταλάβαινε ότι κάθε συζήτηση για νέες κυρώσεις, αμφισβητούμενης πλέον αποτελεσματικότητας, δεν είναι ρεαλιστική. Όπως η ρηξικέλευθη αμερικάνικη πρόταση για πλαφόν(!) στην τιμή του ρώσικου φυσικού αερίου ή πετρελαίου.
Με δεδομένο ότι οι ισχυροί της δύσης και τα προτεκτοράτα τους, με τις προηγούμενες αποφάσεις ελαχιστοποίησαν την εισαγωγή ρώσικων υδρογονανθράκων και με ακόμα πιο ισχυρό δεδομένο την απάντηση της Ρωσίας που απειλεί με οριστικό κλείσιμο της στρόφιγγας προς τη δύση (και κύρια προς τη Γερμανία) κάθε τέτοια συζήτηση είναι ανεδαφική. Γιατί πλέον το ρώσικο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο κατευθύνεται κύρια προς Κίνα, Ινδία και άλλες χώρες, τις οποίες ΗΠΑ και ΕΕ δεν ελέγχουν και κανέναν λόγο δεν μπορούν να έχουν στις μεταξύ τους συμφωνίες.
Σίγουρα η ιλιγγιώδης αύξηση των τιμών των υδρογονανθράκων λειτουργεί τελικά προς το συμφέρον μιας πετρελαιοπαραγωγού χώρας. Είναι χαρακτηριστική η ομολογία που έγινε στα πλαίσια της συνόδου G7, ότι πλέον η Ρωσία κερδίζει από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου περισσότερα από ό,τι κέρδιζε πριν τον πόλεμο. Και από μια πλευρά δείχνει και το μάταιο τέτοιων κυρώσεων που παρουσιάστηκαν με θριαμβολογίες, σε ένα κόσμο που η μονοκρατορία των ΗΠΑ προ πολλού έχει αμφισβητηθεί. Μπορεί οι νατοϊκοί «άγγελοι» των ΗΠΑ να επιθυμούν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους σφαίρες επιρροής και αγορές με τις υψηλότερες τιμές υδρογονανθράκων και την ίδια στιγμή να συζητάνε πλαφόν για τη Ρωσία! Και οι ίδιοι όμως καταλαβαίνουν στην πραγματικότητα ότι αυτό πλέον δεν μπορεί να συμβεί.
Οπότε αυτό που έμεινε να ανανεώσουν οι ισχυροί της δύσης, εν μέσω όμως ταλαντεύσεων για την προοπτική της αυτή τη φορά, ήταν η στήριξη και η πρόβλεψη για ένα ακόμη οικονομικό πακέτο συνολικού ύψους 30δισ. προς την Ουκρανία. Για τον εξοπλισμό και την ανοικοδόμησή της. Όμως και αυτή η απόφαση γίνεται θολή και χάνει το νόημα της όταν και οι ίδιοι πλέον αποδέχονται ότι δεν μπορούν να γνωρίζουν το ποια εδάφη θα ελέγχονται από την Ουκρανία στο τέλος αυτού του πολέμου.
Υποκρισία για τα αίτια της φτώχειας
και πρόσχημα η αξιοποίησή της
για νέες επιχειρήσεις οικονομικής διείσδυσης
Αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση για τους λαούς να συζητάνε οι δυνάστες τους, «συντετριμμένοι» την φτώχεια και την εξαθλίωση που απλώνουν και επιβάλλουν στον πλανήτη. Είναι εξοργιστικό οι νατοϊκοί εγκληματίες να εκφράζουν την «αγωνία» τους για την ειρήνη και την ανθρωπιστική κρίση. Όμως η ισχύς της σάπιας προπαγάνδας τους είναι αυτή που επιτρέπει να εμφανίζονται οι τύραννοι ως ευαίσθητοι ανθρωπιστές.
Αποδίδουν ψευδώς την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πανδημία ή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βυθίζεται σε μια ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση και ότι, όσα και να κάνουν, είναι καταδικασμένο να πνιγεί στις αξεπέραστες αντιφάσεις του. Και ότι, όσο αυτή η αναπόδραστη διαδικασία επιταχύνεται, η προσπάθεια να κρύψουν τέτοιες αλήθειες πίσω από ιούς θα είναι μάταιη. Και οι αναφορές και οι συζητήσεις για τον εκτινασσόμενο πληθωρισμό, την επισιτιστική κρίση και την ύφεση, όπως και τον πόλεμο που είναι τα απότοκά της, περισσότερο έμοιαζαν με κραυγή απόγνωσης και αγωνίας, παρά με οτιδήποτε άλλο.
Το τεράστιο πακέτο ύψους 600 δισ. που ανακοίνωσαν (και που ακόμα διαπραγματεύονται το μερίδιο που αντιστοιχεί σε ΗΠΑ και ΕΕ) στο όνομα της αντιμετώπισης της φτώχειας, προφανώς και σε τίποτα δεν έχει να κάνει με αυτό. Η επιχείρηση τοποθέτησης τεράστιων κεφαλαίων σε τρίτες χώρες δεν έχει να κάνει με τίποτε άλλο, παρά μόνο με τον αδυσώπητο ανταγωνισμό και την προσπάθεια περιορισμού της οικονομικής διείσδυσης και ανάπτυξης της Κίνας. Για τη διαμόρφωση και τη σταθεροποίηση νέων σφαιρών επιρροής. Και όπως έχει συμβεί αναρίθμητες φορές, οι λαοί των χωρών στις οποίες θα τοποθετηθούν τέτοια κεφάλαια μόνο νέα δεινά έχουν να περιμένουν. Δεν πρόκειται για ανθρωπισμό. Πρόκειται για μια ακόμη καλοστημένη σειρά εγκληματικών για τους λαούς επεμβάσεων.
Άλλωστε, καθόλου τυχαία οι σύνοδοι των G7 και του αντίπαλου στρατοπέδου που διαμορφώνεται, αυτό των BRICS, σχεδόν συνέπεσαν χρονικά. Είναι βέβαιο ότι η σκέψη και η αγωνία των δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων βρίσκονταν ακριβώς σε αυτή τη διαδικασία. Και σε αυτήν επί της ουσίας απαντούν με την ανακοίνωση της τοποθέτησης 600δισ. στις τρίτες χώρες. Δεν ήταν τυχαίες επίσης οι δηλώσεις του Στόλτενμπεργκ που έγιναν ταυτόχρονα με την σύνοδο των G7 και που στην ουσία αποτελούν πολεμικές ιαχές ενάντια στην Κίνα και την Ρωσία. Οι οποίες σύμφωνα με το γραμματέα του ΝΑΤΟ απειλούν την παγκόσμια ασφάλεια και για αυτό η δημοκρατική δύση πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα.
Για αντίστοιχους λόγους στην 14η ετήσια συνάντηση, οι ηγέτες των BRICS (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική), επικύρωσαν την ανάγκη για μια πιο στενή και πολυμερή συνεργασία, καταδίκασαν τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και επεσήμαναν τη βούλησή τους να «αντιταχθούν» σε αυτές. Το αίτημα του Ιράν για ένταξη στην ομάδα των BRICS αμέσως μετά τη συνάντηση δείχνει τις διεργασίες πόλωσης και μαρτυρά μάλλον τη δυσχερή θέση στην οποία έχει βρεθεί το δυτικό στρατόπεδο, στην προσπάθειά του να ανακόψει την άνοδο της Κίνας και την επανάκαμψη της Ρωσίας.
Οι «πράσινες» επιδιώξεις της Γερμανίας υπογραμμίζουν εσωτερικές αντιθέσεις
Μέσα σε όλα, ο Σολτς απαίτησε από τη σύνοδο να πάρει αποφάσεις για το «συντονισμό» της σταδιακής κατάργησης των ορυκτών καυσίμων.
Επικαλούμενος την κλιματική αλλαγή και την προ επταετίας απόφαση των G7 για «σταδιακή κατάργηση» της χρήσης άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου, είπε ότι ήρθε η ώρα για συγκεκριμένες αποφάσεις. Προφανώς αυτό δεν αντανακλά τίποτε περισσότερο από τις αντιθέσεις που υπάρχουν στο δυτικό στρατόπεδο, στο οποίο από την μια οι ΗΠΑ διεκδικούν την εξάρτηση των πάντων από το αμερικάνικο LNG και πετρέλαιο και από την άλλη την άρνηση της Γερμανίας και της Γαλλίας, να αποδεχτούν ένα τέτοιο μέλλον.
Η χρονική στιγμή βέβαια που επέλεξε ο Σολτς υπονομεύει εξ αρχής την γερμανική πρόταση, αφού λίγες μέρες πριν η ίδια η Γερμανία ανακοίνωσε την επιστροφή στην παραγωγή ενέργειας από δικό της… άνθρακα! Απόφαση που στηρίζεται και από τους γερμανούς… οικολόγους πράσινους! Και είναι αυτή η ίδια χώρα που στα πλαίσια της ΕΕ επιβάλλει τις «πράσινες» αποφάσεις της, προκειμένου χώρες όπως η Ελλάδα να δεσμευτούν και από τα δικά της συμφέροντα και το γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο της πράσινης ενέργειας. Προφανώς οι πραγματικές ανησυχίες για την πλήρη εξάρτηση από τις ΗΠΑ επιχειρείται να κρυφτούν πίσω από «πράσινες αγωνίες».
Τα όσα συνέβησαν στη σύνοδο των G7 είναι ενδεικτικά για τη νέα φάση ανταγωνισμών στην οποία έχει περάσει ο ιμπεριαλισμός, για την επιτάχυνση στις διαδικασίες πόλωσης και διαμόρφωσης στρατοπέδων, αλλά και για τις εσωτερικές αντιθέσεις, στο εσωτερικό πρώτα και κύρια του δυτικού στρατοπέδου. Η ρευστή κατάσταση, η οποία διαμορφώνεται, επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο από αποφάσεις όπως αυτές που έλαβαν οι G7, όπως και από τα όσα ακούγονται και ανακοινώνονται από όλους τους οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ ) της δύσης. Σε κάθε περίπτωση, όλοι αυτοί οι οργανισμοί και οι σύνοδοί τους όχι απλά δεν έχουν καμία σχέση με ανθρωπισμό, όχι απλά δεν έχουν καμία σχέση με την αντιμετώπιση της φτώχειας, αλλά ίσα ίσα η μόνη σχέση που έχουν με τους λαούς, είναι αυτή της διαιώνισης της ιμπεριαλιστικής τυραννίας σε βάρος τους.
