Απέναντι στον ωμό εκβιασμό που αναπαράγει ο δυτικός μακαρθισμός καταδικάζοντας κάθε άλλη φωνή που δε συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις του ως «φιλορωσική και φιλοπόλεμη», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια νέα επίδειξη καραμπινάτης ευρωαμερικανοδουλείας, διατράνωσε πως «η Ελλάδα δε θα πρέπει να είναι ουδέτερη, αλλά σαφώς υπέρ της Ουκρανίας που καλώς κάνει και ζητά στρατιωτική στήριξη από ΝΑΤΟ και ΕΕ». Προκειμένου ωστόσο να επικοινωνήσει με τα διάχυτα αντιαμερικάνικα αισθήματα του ελληνικού λαού, ο Τσίπρας σε σχετική ερώτηση απέφυγε να απαντήσει (ευθέως) καταφατικά υπέρ της άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής της χώρας μας σε ενδεχόμενο επίθεσης σε χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Με μια «αριστερή ντρίμπλα» επιχείρησε να κρυφτεί …πίσω από «τη φωνή του Κυρίου του», δηλώνοντας με νόημα πως «την απάντηση την έχει δώσει η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά αμερικάνικη και νατοϊκή εμπλοκή».
Βασιλικότερος του βασιλέως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παπαγαλίζει την «ανάγκη να αποκτήσει η ΕΕ πραγματική στρατηγική αυτονομία», εγκαλώντας μάλιστα το ιερατείο των Βρυξελλών για «αδυναμία να έχει έναν ισχυρό ρόλο, μια ισχυρή γεωπολιτική παρουσία, παρεμβατική στις διεθνείς εξελίξεις», καθώς και για «παθητικότητα σε μια σειρά παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου στο παρελθόν». Συγκαλύπτει και εξωραΐζει έτσι απροκάλυπτα τον φιλοπόλεμο, ματοβαμμένο χαρακτήρα και τα ανομήματα της ΕΕ, όπως εκφράστηκαν στο όνομα πάντα της «υπεράσπισης της διεθνούς νομιμότητας» σε μια σειρά περιπτώσεις (και) στο παρελθόν (διάβαζε πχ. κατατεμαχισμός της Γιουγκοσλαβίας).
Εξάλλου, με φόντο την υφέρπουσα σεναριολογία περί πρόωρων εθνικών εκλογών, ο Τσίπρας προσπαθώντας να διαχωριστεί επικοινωνιακά από τον Μητσοτάκη, δημαγωγεί με φιλειρηνικό δήθεν μανδύα ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να στείλει όπλα στην Ουκρανία «όχι στο πλαίσιο αποφάσεων των διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχουμε, της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ, αλλά μονομερώς». Στο ίδιο μήκος κύματος, επιχειρώντας να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ήρεμη, εθνικά υπεύθυνη δύναμη», σκιαμαχεί κατά της ΝΔ που «πολώνει με τους πολεμικούς τόνους της» και κατά του Μητσοτάκη που «δεν πιστεύει στα συμβούλια πολιτικών αρχηγών», λογοκοπώντας ότι «στην κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν υπάρχει ενός ανδρός αρχή».
Εν τω μεταξύ, λάδι στη φωτιά των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων ενόψει του επερχόμενου συνεδρίου έριξε με την πρόσφατη παρέμβασή του στο ΣΚΑΪ o Σ. Κούλογλου. Ο εν λόγω ευρωβουλευτής, ο οποίος στη ΔΕΘ είχε μιλήσει «για ισοπαλία Μητσοτάκη-Τσίπρα», παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Τσακαλώτο (ξανα)έστρεψε τα πυρά του κατά της ηγεσίας Τσίπρα, τονίζοντας χαρακτηριστικά «όπως είναι τα σημερινά δεδομένα, δεν πιστεύω ότι μπορεί να είναι το πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ».
Οσον αφορά το ΚΙΝΑΛ, (και) ο Ανδρουλάκης, λειτουργώντας ως πλυντήριο της Εσπερίας, ξιφούλκησε μονόπλευρα με θέρμη κατά «της αναθεωρητικής προσπάθειας της ρωσικής κυβέρνησης να επαναχαράξει τα σύνορα». Υπερθεμάτισε με ζήλο «υπέρ της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και για την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης» στο όνομα μάλιστα «της περιφρούρησης της ευημερίας και των συνόρων μας από την Εσθονία και τη Φινλανδία, μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο». Πλειοδοτώντας στην αντιρωσική υστερία της Δύσης, κάλεσε την ΕΕ «να υπερασπιστεί τις αξίες της απέναντι στο φρικτό, τυραννικό δεσποτισμό». Ο Ανδρουλάκης, πουλώντας κι αυτός με τη σειρά του αέρα «εθνικής υπευθυνότητας», με αφορμή την άρνηση του Μητσοτάκη να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, έκανε λόγο «για έναν πρωθυπουργό που δεν πιστεύει στην εθνική συνεννόηση».
