Αποκαλύπτονται οι απώτεροι στόχοι
του αντιασφαλιστικού νόμου της κυβέρνησης
Το νομοσχέδιο Βρούτση που ψηφίστηκε πρόσφατα, έχουμε ξαναυπογραμμίσει, πως δεν είναι παρά ένα πρώτο μόλις βήμα του συνολικού αντιασφαλιστικού σχεδιασμού της κυβέρνησης της ΝΔ.
Μπορεί μεν, όπως έχουμε τονίσει, ο νόμος αυτός να έρχεται ως συνέχεια όλων των αντι-ασφαλιστικών νόμων της τελευταίας δεκαετίας και όχι μόνο, πάνω στους οποίους πατά και προχωρά ακόμη παραπέρα στην εκθεμελίωση ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ωστόσο η κυβέρνηση καθιστά σαφές ότι δεν είναι η τελική της παρέμβαση αλλά έπεται συνέχεια.
Αυτό επιβεβαιώνει η Αναλογιστική μελέτη που συνοδεύει τον νόμο και μάλιστα δημοσιοποιήθηκε στο παρά πέντε της ψήφισής του, καθώς αποδεικνύεται ιδιαιτέρως αποκαλυπτική σε ό,τι αφορά τα μελλοντικά σχέδια της κυβέρνησης. Η μελέτη λοιπόν, θέτει χωρίς περιστολές ζήτημα αύξησης των ορίων ηλικίας της συνταξιοδότησης, όσο εξωπραγματικό κι αν μοιάζει, … στα 72 έτη. Αρχής γενομένης εντός της επόμενης 5ετίας, με το όριο να αυξάνεται στα 68 έτη, μέσα στο 2024. Η πρόβλεψη αυτή στηρίζεται στη διάταξη του νόμου Κατρούγκαλου, που δεν καταργήθηκε και προβλέπει ότι «τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων θα ανακαθορίζονται σύμφωνα με τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας.» Αυτό σημαίνει ότι το 2036, το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανεβεί περαιτέρω, στα 69 έτη, και θα αυξάνεται κατά ένα ακέραιο έτος, το 2045 θα φτάσει στα 70, το 2057 στα 71 και το 2066 που θα φθάσει τελικά το 72ο έτος ηλικίας των ασφαλισμένων.
Σύμφωνα με τη μελέτη, όπως και με πολλές άλλες αντίστοιχες, οι εφιαλτικές αυτές προβλέψεις αποδίδονται στην αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων ατόμων στο σύνολο του πληθυσμού, ως αποτέλεσμα δύο βασικών μεταβλητών, του προσδόκιμου ζωής (αυξάνεται) και του δείκτη γονιμότητας (μειώνεται). Με βάση αυτές, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης -όσο και η χώρα μας- μέχρι το 2070 θα είναι αντιμέτωπες με δραματικές εξελίξεις και άμεσες συνέπειες στα ασφαλιστικά τους συστήματα. Στην ουσία δίνουν τα «επιχειρήματα που χρειάζονται οι κυβερνήσεις προκειμένου να προχωρήσουν στις «απαιτούμενες» παρεμβάσεις.
Στο ίδιο μήκος κύματος φυσικά και ο ΟΟΣΑ. Έτσι, πρόσφατη μελέτη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, προβλέπει μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό τα αμέσως επόμενα χρόνια, με αιχμή την περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και το «σφράγισμα» κάθε «παραθύρου» που παραμένει ακόμη ανοικτό και οδηγεί στην πρόωρη έξοδο από την αγορά εργασίας. Μάλιστα, ο ΟΟΣΑ, ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού, συνιστά να δοθούν στους εργαζομένους κίνητρα ώστε να συνεχίσουν να δουλεύουν ακόμα και μετά τη συμπλήρωση των προβλεπόμενων αυξημένων ορίων ηλικίας.
Όλα αυτά, την ώρα που υπουργός Εργασίας ισχυρίζεται ότι ο νόμος του θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού Συστήματος μέχρι το 2070! Το ίδιο δε επιβεβαιώνει και η Αναλογιστική μελέτη που το συνοδεύει, με εξαίρεση βέβαια κάποιες «μικρές λεπτομέρειες» που, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θέτουν ζήτημα δραματικής αύξησης ορίων ηλικίας της συνταξιοδότησης.
Όπως έχει επισημανθεί σε άλλες μελέτες, οι οποίες αναμένεται να αξιοποιηθούν αναλόγως προς την κατεύθυνση που εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και όχι βέβαια προς την πραγματική αντιμετώπιση των προβλημάτων, ειδικά στη χώρα μας η γήρανση του πληθυσμού σε συνδυασμό με την έξαρση των ελαστικών μορφών απασχόλησης αποτελούν την ενεργή νάρκη στα θεμέλια του Ασφαλιστικού Συστήματος. Συγκεκριμένα, προσδιορίζουν την επιβάρυνση του ασφαλιστικού εξαιτίας του δημογραφικού στα 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2065, ενώ εκτιμούν ότι οι ετήσιες απώλειες εισφορών λόγω της πλήρους κυριαρχίας των ελαστικών μορφών απασχόλησης φθάνουν τα 2,5 δισ. ευρώ. Για την αντιστάθμιση του ελλείμματος, σύμφωνα πάντα με τις συγκεκριμένες μελέτες, απαιτούνται εφιαλτικά μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων κατά 30%, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 73 έτη έως το 2060, η αύξηση των εισφορών για την κύρια σύνταξη από 20% που είναι σήμερα σε 27% (δηλαδή αύξηση κατά 35%) και στην επικουρική από 6% σε 8,1%. Οι συνέπειες της επέκτασης των ελαστικών μορφών απασχόλησης εντείνουν το πρόβλημα. Εκτιμούν τις ετήσιες απώλειες που προκαλούν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης σε ΕΦΚΑ και ΕΤΕΑΕΠ σε πάνω από 2,5 δισ. ευρώ, ενώ υπογραμμίζουν πως η εξέλιξη των στοιχείων της αγοράς εργασίας δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια η εικόνα θα επιδεινωθεί. Το ποσό αυτό μέχρι το έτος 2055 φθάνει τα 65,6 δισ., 48 δισ. από την κύρια σύνταξη και 17,6 δισ. από την επικουρική σύνταξη.
Δεν χωράει αμφιβολία πως το έδαφος προλειαίνεται για το επόμενο βήμα της κυβέρνησης. Τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στις διάφορες μελέτες, που κάνουν λόγο για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και όχι μόνο, αυτό τον σκοπό εξυπηρετούν. Η κυβέρνηση με το νόμο που έφτιαξε δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις (υπαγωγή ΕΤΕΑΕΠ στον ΕΦΚΑ) για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ανοίγοντας τον δρόμο στις ασφαλιστικές εταιρείες να λυμαίνονται τις εισφορές των εργαζομένων, καλύπτοντας μάλιστα το λεγόμενο «κόστος μετάβασης» με τα χρήματα των ασφαλισμένων από το ΕΤΕΑΕΠ στο νέο αμιγώς ιδιωτικό σύστημα. Ενώ, όπως έχει ήδη εξαγγείλει, τον επόμενο μήνα η κυβέρνηση θα φέρει νόμο για την παραπέρα διευκόλυνση των Επαγγελματικών Ταμείων, τα οποία αποτελούν μορφή ιδιωτικής ασφάλισης. Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι η αντι-ασφαλιστική επίθεση θα συνεχισθεί ακάθεκτη.
