Συμμετοχή σε ναυτική αποστολή στα στενά του Ορμούζ αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη
Σφίγγει κι άλλο ο κλοιός των πιέσεων και των απειλών κατά του Ιράν, τόσο από τις ΗΠΑ, που φοβερίζουν με νέες επιθέσεις, όσο και από τις τρεις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία), που υποτίθεται πως στηρίζουν τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Τροφοδοτείται διαρκώς η ήδη επικίνδυνη ένταση στον Περσικό Κόλπο και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με επίκεντρο πάντα μια ευρύτερη διαπάλη ανάμεσα σε αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, με αντικείμενο τον έλεγχο της περιοχής.
Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Πομπέο δήλωσε οτι το ζήτημα δεν είναι τα προσχήματα υπό τα οποία θα δικαιολογηθεί η κλιμάκωση της αμερικανικής στρατιωτικής πυγμής στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά η «αποκατάσταση της αποτροπής κινδύνων» για τα αμερικανικά συμφέροντα από ανταγωνιστές τους, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτούς όχι το Ιράν, αλλά τη Ρωσία και την Κίνα. Σύμφωνα με τον Πομπέο, πίσω από την εξόντωση του Σολεϊμανί βρίσκεται μια «ευρύτερη στρατηγική», επειδή «ο Πρόεδρος Τραμπ και όσοι από εμάς είμαστε στην ομάδα των συμβούλων του για την Εθνική Ασφάλεια αποκαθιστούμε την αποτροπή – την αληθινή αποτροπή – έναντι της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν». Στο ίδιο φόντο, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Μαρκ Εσπερ έτριξε και άλλο τα δόντια, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση Τραμπ διαθέτει την απαραίτητη «νομική και συνταγματική εξουσία» για να συνεχίσει τις επιθέσεις «όχι μόνο στους αντιπροσώπους του Ιράν, αλλά και στο ίδιο το έδαφος του Ιράν».
Συγχρονισμένες με τις πιέσεις και τις απειλές της Ουάσιγκτον, οι Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν τον Μηχανισμό Επίλυσης Διαφορών που προβλέπεται από τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (JCPOA), τάχα για να «συνετίσουν» το Ιράν και να το αναγκάσουν να επιστρέψει στην πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας, μολονότι οι ΗΠΑ προκλητικά αποχώρησαν μονομερώς το Μάη του 2018. Η ενεργοποίηση του συγκεκριμένου μηχανισμού, όπως αναφέρεται στη συμφωνία, μπορεί να οδηγήσει μέσα σε 65 μέρες στην επαναφορά των κυρώσεων του ΟΗΕ σε βάρος του Ιράν «αν δεν βρεθεί λύση».
Παράλληλα η δολοφονική επίθεση των ΗΠΑ σε ιρακινό έδαφος, συνεχίζει να προκαλεί «τριγμούς» στις σχέσεις τους, ενώ το Ιράκ παραμένει σταθερά σε τροχιά αποσταθεροποίησης και οικονομικής παρακμής μετά την ιμπεριαλιστική επίθεση του 2003. Η απόφαση που πήρε στις 5 Γενάρη η ιρακινή Βουλή για αποχώρηση των αμερικανικών και άλλων ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ ενδέχεται να μην παραμείνει μόνο στο χαρτί. Στις 14 Γενάρη η κυβέρνηση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Αλί Μαχντί ανακοίνωσε ότι επιθυμεί διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ με στόχο την εξεύρεση μοντέλου που θα επιτρέψει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη χώρα. Η ανακοίνωση του Ιρακινού πρωθυπουργού έγινε παρά τις αμερικανικές απειλές για «πάγωμα» της χρηματοπιστωτικής πρόσβασης των Ιρακινών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED), όπου κινούνται τα έσοδα από τις εξαγωγές του ιρακινού πετρελαίου και τις επακόλουθες απειλές για ανάσχεση της στρατιωτικής βοήθειας 250.000.000 δολαρίων. Απαρατήρητη δεν θα πρέπει να περνά και η πρόσφατη πρόταση του προέδρου της Επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας του ιρακινού Κοινοβουλίου Μοχάμαντ Ρεζά για αγορά ρωσικών πυραύλων «S-300», προκειμένου να βελτιωθεί η ιρακινή αεράμυνα.
Ενδιαφέρουσες εξελίξεις όμως προκαλούνται το τελευταίο διάστημα και εντός του Ιράν. Στο εσωτερικό του Ιράν η δολοφονία Σολεϊμανί προκάλεσε αρχικά συσπείρωση όλων των δυνάμεων της αντιπολίτευσης απέναντι στις ΗΠΑ. Ωστόσο, η αποκάλυψη πως τα ιρανικά αντίποινα της 8ης Γενάρη σε δύο βάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ συνοδεύτηκαν, την ίδια μέρα, από την κατά λάθος κατάρριψη ουκρανικού πολιτικού αεροσκάφους από δύο ιρανικούς πυραύλους με ευθύνη των «Φρουρών της Επανάστασης», προκαλεί «τριγμούς» στο εσωτερικό της ιρανικής κυβέρνησης.
Οι «τριγμοί» αυτοί τροφοδοτούν, εκ νέου, τις έριδες ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα της αστικής τάξης, μέρος των οποίων ταυτίζεται με τον «μεταρρυθμιστή» Πρόεδρο της χώρας, Χασάν Ροχανί, ο οποίος διεκδίκησε αλλαγές και στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας ενόψει και των βουλευτικών εκλογών της 21ης Φλεβάρη στο Ιράν. Ενα άλλο μέρος της ιρανικής αστικής τάξης φαίνεται να συσπειρώνεται πίσω από τους πιο συντηρητικούς κύκλους με επικεφαλής τον Σιίτη ανώτατο ιερωμένο Αλί Χαμενεΐ, που δείχνει πως έχει σαφώς υποστεί πλήγμα γοήτρου από την κατά λάθος κατάρριψη του ουκρανικού πολιτικού αεροσκάφους. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό που κυριαρχεί στο εσωτερικό του Ιράν είναι το γενικευμένο αντιαμερικανικό αίσθημα, δυσκολεύοντας κάθε προσπάθεια αξιοποίησης των εσωτερικών αντιθέσεων από πρόθυμους εξωτερικούς παράγοντες.
Αξίζει να αναφέρουμε και την απόφαση χωρών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, να στείλουν ναυτική δύναμη στα στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο. Την επικίνδυνη εξέλιξη ανακοίνωσε το ΥΠΕΞ της Γαλλίας, που σε ανακοίνωσή του στην οποία επιστρατεύει τα γνωστά προσχήματα που αξιοποιούνται σε όλες τις σχετικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές σημειώνει: «Συμμεριζόμενοι την εκτίμηση ότι η σημερινή κατάσταση στον Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ παραμένει ασταθής σε μια περιοχή κρίσιμη για την παγκόσμια σταθερότητα και υποστηρίζοντας την προσέγγιση αποκλιμάκωσης όσον αφορά την αντιμετώπιση περιφερειακών ζητημάτων ασφαλείας, οι κυβερνήσεις Βελγίου, Δανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελλάδας, Ιταλίας, Ολλανδίας και Πορτογαλίας υποστηρίζουν πολιτικά τη δημιουργία μίας ευρωπαϊκής αποστολής θαλάσσιας επιτήρησης στα Στενά του Ορμούζ». Κάνοντας σαφές ότι έχουν ήδη παρθεί αποφάσεις από τις προαναφερόμενες κυβερνήσεις για τις συνεισφορές σε μέσα και προσωπικό, το γαλλικό ΥΠΕΞ αναφέρει: «Χαιρετίζουμε τις επιχειρησιακές συνεισφορές (“συνεισφορές σε είδος”), όπως έχουν ήδη ανακοινώσει η Δανία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ολλανδία σε αυτήν την προσπάθεια και προσβλέπουμε σε περαιτέρω δεσμεύσεις τις προσεχείς ημέρες».
Έτοιμη λοιπόν να προσφέρει τις υπηρεσίες της στα ξένα αφεντικά της και να συμμετάσχει σε ιμπεριαλιστική αποστολή στα Στενά του Ορμούζ, μια ανάσα από το Ιράν, δηλώνει η κυβέρνηση, δείχνοντας μέχρι πού είναι διατεθειμένη να φτάσει. Η κατρακύλα της δεν σταματά εδώ, αφού στο ενδιάμεσο οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Σαουδικής Αραβίας έχουν καταλήξει ήδη σε μια καταρχήν συμφωνία για την ανάπτυξη μιας συστοιχίας ελληνικών αντιαεροπορικών πυραύλων τύπου «Πάτριοτ» προκειμένου να ενισχυθούν οι δυνατότητες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και των συμμάχων τους στην περιοχή, απέναντι στο Ιράν.
