Λαϊκή απαίτηση να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα
«Πάμε κι όπου βγει». Αυτή φαίνεται πως όχι μόνο ήταν, αλλά και παραμένει η βασική γραμμή λειτουργίας των τρένων και του σιδηροδρομικού δικτύου στη χώρα μας. Ενάμιση χρόνο από το έγκλημα των Τεμπών και το λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη συντονισμένη κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης των κυβερνητικών και κρατικών ευθυνών, καθώς και εκείνων της εταιρείας Hellenic Train, οι οικογένειες των θυμάτων, ο λαός και η νεολαία βρίσκονται μπροστά σε μία νέα επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος και προκλητικού εμπαιγμού απέναντι στα δίκαια αιτήματα για την απόδοση ευθυνών και την πλήρη διαλεύκανση των αιτιών του εγκλήματος. Η κυβέρνηση, αναπαράγοντας μονότονα το αφήγημα του «ανθρώπινου λάθους» και τώρα εκείνο της «ανάληψης της υπόθεσης από τη δικαιοσύνη» αποφεύγει ενάμιση χρόνο τώρα να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις για το μπάζωμα μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων, για το φορτίο τους και για πολλά ακόμη, φανερώνοντας την προσπάθεια τα Τέμπη να περάσουν στη λήθη και εκείνη να βγει αλώβητη, φορτώνοντας τις ευθύνες αλλού.
Στο ίδιο μοτίβο της συγκάλυψης, ήρθε η δικαστική απόφαση με βάση την οποία κρίθηκε «παράνομη» η απεργία που είχε εξαγγείλει για τις 10 Οκτώβρη η Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού Έλξης και άλλα σωματεία και ενώσεις σιδηροδρομικών. Μετά την παραλίγο εκ νέου σύγκρουση συρμών στην Αθήνα, μετά από τόσα ατυχήματα που ακολούθησαν τα Τέμπη, μετά τη συνέχιση της υποστελέχωσης σε προσωπικό και ενώ τα συστήματα τηλεδιοίκησης συνεχίζουν να μην υπάρχουν, να μη λειτουργούν ή να υπολειτουργούν εκεί που υπάρχουν, βασικά αιτήματα της «παράνομης» απεργίας των σιδηροδρομικών ήταν η «αναβάθμιση των μέτρων ασφαλείας», η «άμεση και καθολική λειτουργία της τηλεδιοίκησης και της φωτοσήμανσης σε όλο το δίκτυο, προκειμένου να αποφευχθεί ένα νέο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα, όπως αυτό των Τεμπών, που στοίχισε ζωές εργαζομένων και επιβατών», η «ολοκλήρωση των έργων υποδομής και επιδομής», η «συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου», ο «καθαρισμός του δικτύου από φυσικά εμπόδια, από κορμούς δέντρων, κλπ που αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τους εργαζόμενους και τους επιβάτες» και άλλα σχετικά με την ασφαλή λειτουργία των σιδηροδρομικών γραμμών.
Η δικαστική απόφαση μετά την προσφυγή της Hellenic Train, με βάση την οποία κρίθηκε παράνομη μια απεργία με βασικά αιτήματα για την ασφάλεια στις μετακινήσεις του λαού δεν αποτελεί απλώς συνέχεια αντίστοιχων δικαστικών αποφάσεων των προηγούμενων χρόνων που έκριναν «παράνομες» και «καταχρηστικές» μια σειρά απεργίες εργασιακών κλάδων, αλλά πηγαίνει και ένα βήμα παραπέρα. Αποτελεί πραγματικά πρόκληση για το λαϊκό αίσθημα, να κρίνεται παράνομη μια απεργία που διεκδικεί τα αυτονόητα, ακριβώς για να μην υπάρξουν νέα Τέμπη, μετά από τα ατυχήματα που αποφεύχθηκαν τελευταία στιγμή, με πιο πρόσφατο αυτό της μετακίνησης τρένου του Προαστιακού Σιδηρόδρομου στις γραμμές του μετρό!
Όπως, επίσης, αποτελεί πρόκληση για τις οικογένειες των θυμάτων και το λαό η απαράδεκτη μεταφορά των ευθυνών από τη Hellenic Train στον ΟΣΕ και τούμπαλιν, οι ανερυθρίαστες ανακοινώσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ενώ και οι ίδιοι φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, και φυσικά, η προκλητική στάση της κυβέρνησης της ΝΔ, για την οποία «η ευθύνη βαραίνει το ελληνικό κράτος για τις διαχρονικές του ελλείψεις, τον μηχανοδηγό, τον ΟΣΕ» κλπ, εκτός από την κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται πως αναμένει «να πάει η υπόθεση στη δικαιοσύνη».
Απέναντι σε αυτή την προκλητική επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη και εμπαιγμού του λαού, ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών διοργάνωσε μία μεγάλη συναυλία την Παρασκευή 11 Οκτώβρη. Τη συναυλία παρακολούθησαν εκτός από τους πάνω από 42.000 που βρέθηκαν στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, πάνω από 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι, είτε μέσω του διαδικτύου, είτε μέσω των εκατοντάδων δημόσιων προβολών που πραγματοποιήθηκαν σε πολλούς δήμους της χώρας.
Η συναυλία αυτή, βέβαια, δεν αποτέλεσε απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός, ούτε μία εκδήλωση για τα θύματα των Τεμπών. Αποτέλεσε πρώτα απ’ όλα ένα βαθιά πολιτικό γεγονός και ως τέτοιο καταγράφηκε από τους εκατοντάδες χιλιάδες που το παρακολούθησαν είτε από κοντά είτε από τις οθόνες τους. Η παρουσία του κόσμου και των καλλιτεχνών που μετείχαν (αφιλοκερδώς) στη συναυλία, το έντονα φορτισμένο συγκινησιακό κλίμα γεμάτο οργή και αγανάκτηση, τα συνθήματα, τα λόγια της Μαρίας Καρυστιανού για «αυτό που σκότωσε τα δικά μας παιδιά» που «παραμένει ελεύθερο να σκοτώνει ξανά και ξανά», έδωσαν το στίγμα μιας λαϊκής εκδήλωσης που έστειλε καθαρά το μήνυμα του αγώνα για να μην ξεχαστεί και να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη.
Τα απαράδεκτα σχόλια που αναπαρήγαγαν δεξιές και ακροδεξιές σελίδες στο διαδίκτυο, η εκκωφαντική απουσία ή η ελάχιστη κάλυψη της συναυλίας από τα κυβερνητικά ΜΜΕ, η προσπάθεια παρουσίασης της εκδήλωσης αποφορτισμένης από πολιτικά «βαρίδια» αποδεικνύουν πως ο αγώνας των οικογενειών των θυμάτων, του λαού και της νεολαίας είναι ένας αγώνας δίκαιος, ένας αγώνας ενάντια στην κυβερνητική προσπάθεια συγκάλυψης, ένας αγώνας για ασφαλείς, φθηνές και ποιοτικές συγκοινωνίες, για να μη θρηνήσει ποτέ ξανά καμία οικογένεια τα παιδιά της.
