Η ΕΕ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο
Σε νέα εποχή περνάει πλέον το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τόσο σε επίπεδο Κομισιόν όσο και κρατών – μελών οι αστικές ηγεσίες προσανατολίζονται ανοιχτά σε νέα αυστηροποίηση της πολιτικής τους, με τις φωνές για νέα στρατόπεδα εκτοπισμού σε τρίτες χώρες να πληθαίνουν, την ώρα που η Μέση Ανατολή απειλείται με περιφερειακή σύρραξη.
Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η Ελλάδα, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στο διευθυντήριο των Βρυξελλών, να δίνει έμφαση στην αποτροπή εισόδου προσφύγων και μεταναστών στη χώρα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, όπως άλλωστε είδαμε και στο παρελθόν με τα pushbacks.
Η περιβόητη «Ευρώπη των λαών», της «αλληλεγγύης» και της «πολυπολιτισμικότητας» έχει χάσει πλέον αυτούς τους χαρακτηρισμούς στα μάτια των λαών χρόνια τώρα και πλέον απεκδύεται και η ίδια αυτούς τους «τίτλους». Αυτό που προέχει είναι η αποφυγή των συνεπειών των ιμπεριαλιστικών πολέμων με την εμπλοκή της Δύσης σε Ασία και Αφρική και το καλύτερο «πλασάρισμα» στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Σχέδιο «Ρουάντα»
και από άλλες χώρες
Μπορεί το σχέδιο «Ρουάντα» -δηλαδή ο εκτοπισμός στη μικρή χώρα της Αφρικής Αφρικανών μεταναστών που έφταναν στη Βρετανία- να εγκαταλείφθηκε από τη νέα κυβέρνηση του Κιρ Στάρμερ, καθώς «δεν υπήρξε ποτέ αποτρεπτικός παράγοντας» για τον διάπλου της Μάγχης από μικρά σκάφη, ωστόσο και άλλες χώρες είτε εφαρμόζουν ήδη είτε σχεδιάζουν αντίστοιχες πολιτικές. Σημειώνεται ότι το σχέδιο κόστισε περίπου 700 εκατομμύρια λίρες και κανένας αιτών άσυλο δεν στάλθηκε ποτέ στη Ρουάντα.
Όμως ήδη η Ιταλία, η οποία έχει έλθει σε συμφωνία με την Αλβανία, έχει κατασκευάσει δύο κέντρα υποδοχής μεταναστών στη βαλκανική χώρα, καθώς το σχέδιο προβλέπει ότι η επεξεργασία των χιλιάδων αιτήσεων ασύλου που υποβάλλονται στην Ιταλία θα πραγματοποιείται στο εξωτερικό και μάλιστα σε χώρα εκτός της ΕΕ. Πρόκειται για το πρώτο σχέδιο από κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εκτροπή των μεταναστών σε τρίτη χώρα.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση συνασπισμού της Ολλανδίας, υπό την ηγεσία του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας του Βίλντερς, εξετάζει να στείλει αιτούντες άσυλο από την Αφρική, των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται, στην Ουγκάντα, αν και οι λεπτομέρειες του σχεδίου παραμένουν έως σήμερα ασαφείς.
Ακόμα, ο πρώην Αυστριακός καγκελάριος, Καρλ Νεχάμερ, είχε δηλώσει ότι υποστηρίζει το βρετανικό σχέδιο εκτοπισμού μεταναστών, πράγμα που σημαίνει ότι, παρά την αποτυχία του, στα συρτάρια της ηγεσίας της Αυστρίας υπάρχουν αντίστοιχα σενάρια εκτοπισμού.
Αλλά και η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρότρυνε τους «27» να εξετάσουν τη δημιουργία «κόμβων επιστροφών» εκτός ΕΕ, επικαλούμενη τη συμφωνία Ιταλίας – Αλβανίας ως πιθανό μοντέλο για «καινοτόμες λύσεις» που ζητούν κράτη-μέλη για τη μείωση των αφίξεων μεταναστών στην Ευρώπη.
Η Γερμανία
και η Συνθήκη Σένγκεν
Με φόντο τις εκλογές σε Θουριγγία και Σαξονία, με τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και της επίθεσης στο Ζόλιγνκεν, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας επανέφερε, από το Σεπτέμβριο του 2024 και για έξι μήνες, τους ελέγχους σε όλα τα χερσαία σύνορα της χώρας, φέρνοντας αναταράξεις σε όλη την Ευρώπη, καθώς η κίνηση αυτή αντιμετωπίστηκε ως μονομερής αναστολή της Συνθήκης Σένγκεν, παρόλο που κάτι τέτοιο προβλέπεται από την ίδια τη συμφωνία. Παράλληλα, στον «αέρα» βρίσκονται οι οικογενειακές επανενώσεις, οι απελάσεις κλιμακώνονται, ενώ σχεδιάζεται και ταχύρρυθμη εξέταση των αιτημάτων ασύλου από την αστυνομία στις εισόδους της χώρας.
Έτσι, η Ευρώπη των «ανοιχτών συνόρων», του «ελεύθερου εμπορίου» και της «ελεύθερης μετακίνησης» πάει περίπατο έτσι απλά, σε μία νύχτα, με το μονομερές κλείσιμο των συνόρων από μία χώρα. Τι κι αν προβλέπεται αυτό από την ίδια τη Συνθήκη Σένγκεν; Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε κράτος μονομερώς, χωρίς να ρωτήσει πρώτα το διευθυντήριο των Βρυξελλών, παρά μόνο η Γερμανία ή κάποια άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη της ΕΕ.
Αυστηροποίηση όμως της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ ζητά και η πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρεντέρικσεν, παρόλο που η χώρα της είναι ήδη γνωστή για τη θέσπιση «σκληρών» κανόνων για τον έλεγχο της μετανάστευσης.
Το μεταναστευτικό
στην Ελλάδα
Την ίδια ώρα, η Ελλάδα δέχεται πιέσεις από τη διαμορφούμενη κατάσταση στην ΕΕ, αλλά και από τη Γερμανία μετά το κλείσιμο των συνόρων. Μάλιστα, σε κοινές δηλώσεις του με τον πρώην Αυστριακό καγκελάριο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι «δεν μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από την Ελλάδα να έχει ένα πιο ευνοϊκό πλαίσιο κοινωνικής προστασίας για τους πρόσφυγες από ό,τι έχει για τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες». Ταυτόχρονα, στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, ο Μητσοτάκης τόνισε ότι δρομολογείται ευρωπαϊκό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν δικαιούται άσυλο θα πρέπει να επιστρέφει στη χώρα προέλευσης.
Ούτως η άλλως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εφαρμόζει εδώ και καιρό μία σκληρή αντιμεταναστευτική ατζέντα, με το ρατσιστικό λόγο να υιοθετείται από υπουργούς και βασικά κυβερνητικά στελέχη, σε μία προσπάθεια, μεταξύ άλλων, ανάσχεσης της εκροής ψήφων προς την ακροδεξιά, αλλά και «αλίευσης» στα θολά νερά του ξενοφοβικού όχλου. Πλέον, ο ακροδεξιός λόγος που έχει εμποτίσει την κυβέρνηση μετατοπίζεται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς τίθεται ζήτημα αν και «πόση» κοινωνική προστασία θα πρέπει να υπάρχει για τους πρόσφυγες σε σχέση με τους Έλληνες.
Οι εξελίξεις
στη Μέση Ανατολή
Την ίδια ώρα, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είναι ραγδαίες. Η απειλούμενη ανάφλεξη όλης της περιοχής, το σφυροκόπημα του Ισραήλ σε Γάζα και Δυτική Όχθη, η εισβολή στο Λίβανο, η ένταση στην Ερυθρά Θάλασσα, έχουν θορυβήσει την «ανθρωπιστική» και «πολιτισμένη» ΕΕ, καθώς υπάρχει το ενδεχόμενο ξεσπάσματος νέων προσφυγικών ροών από τις εμπόλεμες ζώνες.
Εμπόλεμες ζώνες που δημιούργησε ένα κράτος-δολοφόνος με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της Ευρώπης και που ήρθαν να διαδεχτούν παλαιότερες πολεμικές εστίες σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Λιβύη κλπ), που προς το παρόν βρίσκονται σε πρόσκαιρη ύφεση, χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς τι επιφυλάσσει το μέλλον.
Δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι οι πόλεμοι και οι βόμβες των ιμπεριαλιστών είναι αυτές που γεννούν τα καραβάνια των προσφύγων και των μεταναστών. Όσο η φιλοπόλεμη πολιτική των ιμπεριαλιστών συνεχίζεται, όσο οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί οξύνονται, όσο η κρεατομηχανή του ΝΑΤΟ καταστρέφει χώρες και εξανδραποδίζει λαούς, όσο οι πλουτοπαραγωγικές πηγές σε ολόκληρες χώρες γίνονται βορά των μονοπωλίων και των συμφερόντων της μιας ή της άλλης δύναμης, τόσο περισσότερο οι λαοί θα ξεριζώνονται και θα επιλέγουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Και άλλο τόσο θα «χτυπούν» την πόρτα της «πολιτισμένης» Δύσης που με την πολιτική της δημιουργεί πρόσφυγες και μετανάστες, «πυροβολώντας» ουσιαστικά τα ίδια τα πήλινα πόδια της.
Από την πλευρά μας, κάνουμε ξεκάθαρο ότι στεκόμαστε στο πλευρό κάθε κατατρεγμένου, κάθε ανθρώπου που χάνει τους δικούς του ανθρώπους, το σπίτι του, το βιος του και ξεκινάει για την αναζήτηση καλύτερης ζωής μακριά από την πατρίδα του, μιας ζωής που τού στέρησαν τα όπλα και οι βόμβες.
