Σαράντα μέρες έχουν περάσει από την οριστική απόλυση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και σχεδόν είκοσι μέρες από τη στιγμή που ο διαγωνισμός πώλησής της κηρύχθηκε ουσιαστικά άγονος, με την απόσυρση του ενδιαφέροντος της κοινοπραξίας ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-AD Holdings. Κι όμως εκατοντάδες απολυμένοι είναι στον αέρα, καθώς η κυβέρνηση και η Ειδική Διαχείριση της μεταλλουργίας δεν εκπληρώνουν ούτε τις ελάχιστες τυπικές υποχρεώσεις απέναντί τους. Ώστε να πάρουν τα επιδόματα ανεργίας, να αναζητήσουν άλλη δουλειά ή να ενταχθούν στα πολυδιαφημισμένα προγράμματα απασχόλησης της ΔΥΠΑ, στα οποία υποτίθεται ότι θα απορροφηθούν για διάστημα έως 2 ετών οι κάτω των 55 και 7 ετών οι άνω των 55.
Πιο συγκεκριμένα :
● Το σύνολο των εργαζομένων δεν έχει λάβει εξόφληση της τελευταίας μισθοδοσίας.
● Οι βεβαιώσεις απόλυσης άρχισαν να δίνονται μόλις 22 ημέρες μετά την απόλυση (από 7/8). Αρκετές δεν έχουν δοθεί ακόμη και σήμερα, με αποτέλεσμα μόλις 47 εργαζόμενοι στο σύνολο των 800 να έχουν ενταχθεί σε προγράμματα απασχόλησης.
● Εκατοντάδες εργαζόμενοι που έχουν κάνει αιτήσεις για δουλειά σε άλλες βιομηχανίες δεν έχουν διαθέσιμες βεβαιώσεις προϋπηρεσίας που απαιτούνται.
● Κανένας δεν φυλάει, κανένας δεν συντηρεί τη μεταλλουργία ώστε να διασφαλίσει την αποτροπή βιομηχανικού ατυχήματος. «Δίπλα στα συρματοπλέγματα των εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ υπάρχουν σχολεία και εκατοντάδες οικογένειες».
Η Ειδική Διαχείριση διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία ότι «όποιος απολυμένος δεν έχει πάρει τη βεβαίωση απόλυσης, χρειάζεται τον προσωπικό του φάκελο, βεβαίωση ειδικοτήτων και προϋπηρεσίας, να πάρει τα προσωπικά του αντικείμενα ή οτιδήποτε άλλο, μπορεί να απευθύνεται καθημερινά στον πρώην διοικητικό διευθυντή της εταιρείας». Ωστόσο ο επιφορτισμένος διευθυντής απαντά στους εργαζομένους ότι «έχει εντολή από την Ειδική Διαχείριση να δίνει μόνο βεβαιώσεις απόλυσης»!
Η επιλογή Ε.Ε και κυβέρνησης για την πώληση της ΛΑΡΚΟ, μετά τη ματαίωση του διαγωνισμού που διεξήγαγε, για τα μεταλλευτικά δικαιώματα και τη μεταλλουργία της Λάρυμνας, μόνο ως φιάσκο μπορεί να χαρακτηριστεί, ενώ με τραγικό τρόπο φανερώνεται και η απίστευτη κοροϊδία της κυβέρνησης στο σχέδιο απασχόλησης των απολυμένων εργατών. Μόνο 100 από τους 780 πρώην εργαζομένους της μεταλλουργίας καλύπτουν τις προϋποθέσεις για τις 1.132 θέσεις εργασίας που υποτίθεται ότι προσφέρει το πολυδιαφημισμένο κυβερνητικό πρόγραμμα απασχόλησης μέσω ΔΥΠΑ. Από τους 780 απολυμένους της ΛΑΡΚΟ, το ένα τρίτο (255) απορρίπτεται από τη ΔΥΠΑ για εγγραφή στα μητρώα ανέργων και καταβολή επιδόματος ανεργίας, που είναι προϋπόθεση για να ενταχθούν στα προγράμματα, γιατί ήταν παράλληλα νόμιμοι ελεύθεροι επαγγελματίες (με έσοδα από αγροτικές εργασίες που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν ξεπερνούν τις 2 και 3 χιλιάδες ευρώ ετησίως) για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους.
Οι απολυμένοι της ΛΑΡΚΟ είναι έμπειροι και εξειδικευμένοι βιομηχανικοί εργάτες, όμως δεν υπάρχουν σε σχετικά κοντινή απόσταση αντίστοιχες βιομηχανίες ή γενικότερα βιομηχανίες για να τους απορροφήσουν, με αποτέλεσμα να πρέπει να αναζητήσουν αλλού δουλειά, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους και τα χωριά τους που θα ερημώσουν.
Το γεγονός μάλιστα, ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι δεύτερης, τρίτης, σε ορισμένες περιπτώσεις και τέταρτης γενιάς βιομηχανικοί εργάτες της ίδιας οικογένειας (παππούς, πατέρας, εγγονός, ακόμη και δισέγγονος) σημαίνει ότι θα καταστραφεί ό,τι έχτισαν τρεις γενιές βιομηχανικών εργατών με μόχθο, παρασέρνοντας παράλληλα στην καταστροφή άλλα επαγγέλματα που βασίζονταν στο εισόδημα της μισθοδοσίας των εργαζομένων, καταδικάζοντας επί της ουσίας σε ερήμωση δεκάδες χωριά σε έξι νομούς της χώρας, όπου βρίσκονταν οι δραστηριότητες της επιχείρησης.
Είναι παραπάνω από προφανές ότι μόνο ο δρόμος του αγώνα μπορεί να δώσει διέξοδο στους απολυμένους γιατί μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να σταματήσει και να ανατρέψει την ανάλγητη, καταστροφική και απάνθρωπη κυβερνητική πολιτική.
