22 μήνες τώρα οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ δίνουν ένα διαρκή αγώνα για την υπεράσπιση της εργασίας, των δικαιωμάτων τους, για την προάσπιση της λειτουργίας της εταιρείας και την απόκρουση της ιδιωτικοποίησής της.
Απέναντί τους βρίσκεται όλο το πλέγμα της αντίδρασης (ΕΕ, κυβέρνηση, διαχειριστής) που επιδιώκει να υπονομεύσει, να απαξιώσει και τελικά να ξεπουλήσει (ακόμη και να κλείσει) το εργοστάσιο στη Λάρυμνα και τα κοιτάσματά της, που αποτελούν εθνική περιουσία.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η υπολειτουργία του εργοστασίου, την ώρα που εκτοξεύεται η τιμή του νικελίου και η τεχνολογική απαξίωσή του, με αποτέλεσμα την ελλιπή συντήρηση και τα συνεχή εργατικά ατυχήματα.
Μια πολιτική που επισωρεύει νέα χρέη στην εταιρεία, την ώρα που θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα, τα οποία προστίθενται σε αυτά που έχει δημιουργήσει η διαχρονική εγκληματική διαχείριση των διορισμένων διοικήσεων.
Δίπλα στους εργαζόμενους της επιχείρησης, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να σταθούν σταθερά αλληλέγγυοι. Αυτή η υποστήριξη να εκφραστεί και στο συλλαλητήριο που οργανώνουν το Σάββατο 13 Νοέμβρη και στη συγκέντρωση στο υπουργείο Οικονομικών στις 11:00, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχουν εξαγγείλει τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ.
Οι πρόσφατοι νικηφόροι αγώνες των εργαζομένων στην «e-food» και την «COSCO» με τη συσπείρωση γύρω από τα σωματεία τους και την αλληλεγγύη που εκφράστηκε είναι ο μοναδικός δρόμος που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ. Απομονώνοντας τις φωνές της διάσπασής του, της υπονόμευσης και του αποπροσανατολισμού.
