Για τη διαχρονική ληστεία και τα αίσχη του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου, ο λογαριασμός ξανά… στο λαό…
Αθώοι, έντιμοι, αδαείς, αλλά και υπέρμαχοι της ΔΕΗ, σαν να υπάρχουν πρώτη φορά στηn πολιτική ζωή του τόπου, εμφανίζονται οι κυβερνώντες της ΝΔ. Κομπάρσοι στο ίδιο θέατρο, τα στελέχη της αντιπολίτευσης, όπως του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), που και αυτοί μιλούν σαν να μην είχαν κανένα λόγο και ρόλο στη διαμόρφωση της σημερινής πραγματικότητας. Πίσω όμως από τους στημένους ανούσιους διαξιφισμούς και τις «αφορολόγητες» αλληλοκατηγορίες, κρύβεται η υπηρέτηση της ίδιας πολιτικής, που ειδικά στα χρόνια των μνημονίων είχε και έχει τη σφραγίδα της υπηρέτησης των συμφερόντων των ξένων και κύρια των γερμανικών μονοπωλίων. Και αυτή είναι η μοναδική αιτία υποβάθμισης και αποσύνθεσης του –στρατηγικής σημασίας- βιομηχανικού γίγαντα της χώρας και καμία άλλη από αυτές που εφευρίσκει η κυρίαρχη προπαγάνδα για να κρύψει την παραπάνω αλήθεια.
Κατάφεραν να την κάνουν ζημιογόνα!
Βασικό επιχείρημα της κυρίαρχης προπαγάνδας είναι ότι η ΔΕΗ ζημιώνει το ελληνικό δημόσιο, επιχείρημα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και σε άλλα επεισόδια εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Αν και από τα όσα αναφέρονται παρακάτω τα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα, οφείλουμε από την αρχή να υπογραμμίσουμε ότι εν έτει 2019, το ηλεκτρικό ρεύμα δεν μπορεί παρά να ιδωθεί ως ένα κοινωνικό αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση οι πάντες, αλλά και ως μια κρίσιμη παράμετρος για το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ. Άρα μια βραχυπρόθεσμη και στενά οικονομίστικη οπτική δεν μπορεί να απαντήσει σωστά στο ζήτημα της ενεργειακής πολιτικής μιας χώρας. Τα κριτήρια με βάση τα οποία χαράσσεται η ενεργειακή πολιτική ενός κράτους θα έπρεπε να είναι η δυνατότητα (οικονομική) πρόσβασης όλου του λαού στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και η εξασφάλιση της ενεργειακής αυτάρκειας και ανεξαρτησίας από τη μέγγενη των διεθνών κερδοσκόπων. Και τα δύο αυτά ζητούμενα, απεμπολούνται με την ακολουθούμενη πολιτική διάλυσης της ΔΕΗ και των ιδιωτικοποιήσεων.
Από εκεί και πέρα αποτελεί πραγματικό επίτευγμα το γεγονός ότι με τις πολιτικές που εφάρμοσαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και οι κατά καιρούς μαϊντανοί τους όλα αυτά τα χρόνια, η ΔΕΗ η μοναδική επιχείρηση που παράγει και διανέμει ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα παρουσίασε ζημιές (για πρώτη φορά το 2017) εκατοντάδων εκ. ευρώ το 2018.
Η ΔΕΗ δεν έγινε ζημιογόνα επειδή είναι δημόσια, ούτε πολύ περισσότερο επειδή υπήρχε στις τάξεις της σωματείο και συνδικαλισμός, όπως προπαγανδίζουν οι αντιδραστικοί κύκλοι. Αυτό που ζημιώνει εδώ και πολλές δεκαετίες τη ΔΕΗ, είναι οι σκανδαλώδεις-ληστρικές συμβάσεις που της επιβάλλονται από τη ΡΑΕ για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και ειδικά από την ένταξη στην ΕΕ και μετά μια πολιτική που στοχεύει στην αρπαγή του δημόσιου πλούτου από τα ξένα συμφέροντα και στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Από την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση της ΠΕΣΙΝΕ τη δεκαετία του 60 και την ανανέωση αυτής δια χειρός Κων. Μητσοτάκη τη δεκαετία του 90, μέχρι όλες τις σκανδαλώδεις ρυθμίσεις προς όφελος του ομίλου Μυτιληναίου τις δεκαετίες που ακολούθησαν από το σύνολο των εγχώριων κυβερνήσεων, η ιστορία της ΔΕΗ είναι μια ιστορία αφαίμαξης μιας ισχυρής δημόσιας επιχείρησης, από τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Η χαριστική βολή δόθηκε στα χρόνια των μνημονίων, όπου στις γραμμές των υποδουλωτικών κειμένων περιγράφονταν με ακρίβεια η σημερινή εξέλιξη και το μέλλον που επιφυλάσσουν για τον τομέα της ενέργειας οι «θεσμοί».
Στο μνημόνιο μάλιστα που υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2015 και που εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν θέλει ο Χατζηδάκης να το ξεχνάει, το ψήφισε και η ΝΔ όπως και το ΠΑΣΟΚ, περιέχονταν οι πλέον εξωφρενικές απαιτήσεις που επιβλήθηκαν στη ΔΕΗ και ουσιαστικά τη μετέτρεψαν σε «ζημιογόνα» επιχείρηση. Με βάση αυτές προβλέπονταν η παραχώρηση του 50% (της ισχύος) των πελατών της ΔΕΗ σε ιδιώτες μέχρι το 2020. Προκειμένου να γίνει με όρους “ελεύθερης αγοράς” η μετάβαση των πελατών νομοθέτησαν τα ΝΟΜΕ. Πρόκειται για δημοπρασίες, όπου η ΔΕΗ πουλάει ενέργεια σε ιδιώτες σε τιμή κάτω του κόστους. Έτσι ώστε οι ανταγωνιστές της με την ενέργεια που παράγει και διανέμει η ΔΕΗ να φτιάξουν ανταγωνιστικά τιμολόγια και να αποκτήσουν μερίδιο στην αγορά.
Όπως γλαφυρά περιγράφει ο υπουργός Χατζηδάκης την κατάσταση που διαμορφώθηκε 4 χρόνια μετά: «Προώθησαν μια ουσιαστικά δωρεάν ιδιωτικοποίηση, με την αδιανόητη μείωση του μεριδίου της στην αγορά από το 90% στο 50%, χωρίς το παραμικρό οικονομικό αντάλλαγμα, με αποτέλεσμα η εταιρεία να δουλεύει 4 χρόνια τώρα για να χάσει πελάτες! Υιοθέτησαν τα ΝΟΜΕ, τις δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος, όπου η ΔΕΗ πουλούσε ρεύμα κάτω του κόστους προς όφελος των ανταγωνιστών της, με ζημιές που ξεπερνούν τα 600 εκατ.! Την οδήγησαν, από 90 εκατ. κέρδη το 2014, να φτάσει να έχει 900 εκατ. ζημιές το 2018 και τη μετοχή της να έχει χάσει το 83% της χρηματιστηριακής της αξίας της μέσα σε 4 χρόνια. Και πριν λίγους μήνες, η Ernst & Young, ο ορκωτός ελεγκτής, προειδοποίησε στην ετήσιά της έκθεση, ότι η εταιρεία αντιμετωπίζει άμεσα προβλήματα βιωσιμότητας»
Οι πραγματικοί στόχοι, πίσω από τις λέξεις
Προφανώς και ο Χατζηδάκης κανέναν καημό δεν έχει για τη διάσωση της ΔΕΗ και του δημόσιου χαρακτήρα της, όσο και αν αυτό αφήνει να εννοηθεί με το λόγο του. Άλλωστε αυτός και το κόμμα του υπήρξαν βασικοί στυλοβάτες αυτής της πολιτικής που υποτίθεται καταγγέλλει και διαχρονικά υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων και της πολιτικής «δώστα όλα στους επενδυτές». Οι γλαφυρές περιγραφές του Χατζηδάκη έχουν στόχο να προετοιμάσουν το έδαφος για τις «διαρθρωτικές αλλαγές», όπως ονομάζει τη νέα επαίσχυντη «συμφωνία» με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που θα επιβάλλει στη ΔΕΗ με το άλλοθι της «διάσωσης», μέχρι τις 31 Οκτωβρίου. Όπως επίσης και να περάσουν χωρίς αντιδράσεις, οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ στο όνομα πάντα αυτής της «διάσωσης».
Όπως και αν διατυπώσει το νέο πόρισμα της η Ernst & Young, είναι βέβαιο ότι αυτό θα εντάσσεται στις βασικές κατευθύνσεις και απαιτήσεις του ευρωπαϊκού και κύρια του γερμανικού ιμπεριαλισμού στον τομέα της ενέργειας που για την Ελλάδα επιγραμματικά κωδικοποιούνται στα εξής:
✔ Κάτω από τον τίτλο της πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας», εδώ και δεκαετίες στα πλαίσια των ευρωπαϊκών πολιτικών προωθείται η ιδιωτικοποίησή της και κύρια η αρπαγή των «ασημικών» του κλάδου της ενέργειας από τους ξένους δυνάστες. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές της «νέας» συμφωνίας του Χατζηδάκη θα προβλέπουν το ξεπούλημα ενός βασικού τμήματος των μονάδων παραγωγής ενέργειας, όπως και την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς. Είναι δεδομένη η αρπακτική διάθεση των γερμανικών συμφερόντων για την απόκτηση κοιτασμάτων λιγνίτη και των νεότερων λιγνιτικών εργοστασίων. Ακόμη περισσότερο έχουν κάνει και στο παρελθόν σαφείς τις προθέσεις τους για την απόκτηση υδροηλεκτρικών εργοστασίων και των φραγμάτων τους. Ό,τι δεν έγινε κατορθωτό με το σχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ» ή και τα ΝΟΜΕ, που επικρίνει ο Χατζηδάκης, φιλοδοξεί να το πραγματοποιήσει με τη «νέα» του συμφωνία.
✔ Την ίδια στιγμή που τα γερμανικά συμφέροντα προωθούνται στη χώρα μας για την απόκτηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων, επιβάλλοντας πρόστιμα στην παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα και ρήτρες για την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ, στοχεύουν στην διάθεση των βιομηχανικών προϊόντων τους. Μια από τις «διαρθρωτικές αλλαγές» του Χατζηδάκη θα είναι η επιβολή νέων ποσοστών παραγωγής ηλεκτρικής Ενέργειας από ΑΠΕ, που θα προβλέπει την αγορά χιλιάδων ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών. Εδώ να σημειώσουμε ότι όσο θεμιτή μπορεί να είναι η πολιτική που στοχεύει στην παραγωγή πράσινης ενέργειας, τόσο δεδομένο είναι το γεγονός ότι η ενεργειακή αυτάρκεια μιας χώρας δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτές, πολύ περισσότερο όταν τα μέσα ,(ανεμογεννήτριες κλπ), για την παραγωγή αυτής της ενέργειας προέρχονται από άλλες χώρες, με ό,τι σημαίνει αυτό για την οικονομία και την ανεξαρτησία της.
✔ Μια νέα ράτσα αεριτζήδων στο χώρο της ενέργειας, έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Πρόκειται βέβαια για συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, που με τον τίτλο «πάροχοι» παρουσιάστηκαν ως «επενδυτές» του χώρου και που με το στανιό επιβλήθηκαν ως ισότιμοι «παίχτες» με τη ΔΕΗ στο χώρο της ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παρουσιάζονται ως θεσμικοί παράγοντες του χώρου. Πρόκειται για αυτούς που χωρίς να έχουν ούτε μονάδες παραγωγής, ούτε βέβαια δίκτυα διανομής, (όλα αυτά τα έχει η ΔΕΗ), εξασφάλιζαν μέσω των ΝΟΜΕ ρεύμα σε τιμές κάτω του κόστους παραγωγής για να μπορούν να το πουλάνε χαμηλότερα σε σχέση με τη ΔΕΗ που τους το δίνει. Και όλα αυτά με την υπογραφή των κομμάτων που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και που τώρα «απορούν» με την κατάντια της ΔΕΗ. Είναι βέβαιο ότι για αυτά τα λαμόγια, ακόμη και αν ο Χατζηδάκης καταργήσει όπως λέει τα ΝΟΜΕ, θα βρεθούν άλλες λέξεις και φράσεις στη «συμφωνία» του, ώστε να συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος της ΔΕΗ, δηλαδή σε βάρος του ελληνικού λαού.
Το μάρμαρο θα το πληρώσει και πάλι ο λαός
Κάτω από αυτές τις πολιτικές που ακολουθούνται εδώ και δεκαετίες η ΔΕΗ ζημιώθηκε πολλά δις. ευρώ. Ο ίδιος ο Χατζηδάκης λέει ότι μόνο από τα ΝΟΜΕ η ΔΕΗ ζημιώθηκε πάνω από 600 εκατομμύρια, ενώ σκανδαλώδεις συμφωνίες, όπως αυτές της ΠΕΣΙΝΕ μέχρι τον Μυτιληναίο και την «Αλουμίνιον Ελλάδος», έχουν στοιχίσει και στοιχίζουν ακόμη και σήμερα στη ΔΕΗ πολλά δις. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου τεράστια χρέη του Μυτιληναίου προς τη ΔΕΗ διαγράφηκαν, νέες ληστρικές συμβάσεις υπογράφηκαν και επί ΣΥΡΙΖΑ, (παρά τα όσα έλεγε πριν κυβερνήσει), οι ίδιες συμφωνίες διατηρήθηκαν και επεκτάθηκαν.
Ενώ στο μεγάλο κεφάλαιο με νόμους όλα αυτά τα χρόνια χαρίζουν και διαγράφουν χρέη εκατοντάδων εκατομμυρίων, στους άνεργους και τους συνταξιούχους δε διστάζουν για κάποιους απλήρωτους λογαριασμούς να κόψουν το ρεύμα.
Δε διστάζουν βέβαια τις ζημιές που προξένησε στη ΔΕΗ η πολιτική τους, να τις καλύψουν από τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ίδιων υποζυγίων. Αυτών των «αδυνάτων» για τους οποίους τόσο σάλιο χάλασαν προεκλογικά. Όλα αυτά τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που, (κατά ομολογία τους) χάρισαν στον Μυτιληναίο και τους αεριτζήδες της ενέργειας, θα τα αναζητήσουν στον προϋπολογισμό και στις αυξήσεις των τιμολογίων. Δηλαδή στην ήδη στραγγισμένη λαϊκή τσέπη.
Οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ αναμένεται να φτάσουν το 23% και όσο και αν το νωπό αφήγημα των επιτυχιών της νέας κυβέρνησης επαναλαμβάνεται διαρκώς, είναι βέβαιο ότι οι αφίξεις των νέων λογαριασμών θα εντείνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι η νέα συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προβλέπει το ίδιο σκανδαλωδώς χαμηλά, αν όχι χαμηλότερα, τιμολόγια για τον Μυτιληναίο και τους ομοίους του, όπως και τη συνέχεια της ληστείας των «παρόχων», το προπαγανδιστικό άρμα του Χατζηδάκη μάλλον θα ανατραπεί.
Σε κάθε περίπτωση οι αντιδραστικές ανατροπές, οι ιδιωτικοποιήσεις και «αναδιαρθρώσεις» που προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ στο χώρο της ενέργειας, είναι βέβαιο ότι προμηνύουν νέα δεινά για τον λαό και τον τόπο. Αναγκαία η οργάνωση του αγώνα για την απόκρουση των σχεδίων τους.
