Βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις. Ενώ οι εμπρηστικές δηλώσεις του Ερντογάν και πλήθους κυβερνητικών παραγόντων της Τουρκίας συνεχίζονται, ενώ η παραβίαση ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η επιθετική κινητοποίηση της τουρκικής πολεμικής μηχανής στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο εξελίσσονται -δημιουργώντας διαρκώς νέα τετελεσμένα- και μετά την επιστροφή του Ορούτς Ρέις στο λιμάνι της Αττάλειας, η κυβέρνηση της ΝΔ, το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα και οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοι, αναλυτές και ποικίλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης προετοιμάζουν εντατικά το κλίμα για την έναρξη του περίφημου διαλόγου.
Οι υποδείξεις των «προστατών» τους -των ΗΠΑ και της Γερμανίας πρωτίστως, αλλά και της νέας «στρατηγικής συμμάχου» Γαλλίας- για «αποκλιμάκωση» είναι ασφυκτικές. Οι εντολές τους σαφείς. Διάλογος, διάλογος, διάλογος… και συμβιβασμός. Με όλες τις ενδείξεις να προϊδεάζουν για έναν ταπεινωτικό, για την Ελλάδα, συμβιβασμό. Έτσι υπαγορεύουν οι ισχυροί σύμμαχοι και εταίροι.
Οι δήθεν φιλειρηνικές «διαμεσολαβήσεις» όλων τους στην πραγματικότητα πιέζουν και χειραγωγούν το δεδομένο και πειθήνιο σύμμαχο, τον αποδέκτη της επιθετικότητας, την Ελλάδα, να αποδεχθεί όρους και αξιώσεις της τουρκικής ηγεσίας που οδηγούν ευθέως σε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και δραστική συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Και από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου, έχοντας αέρα στα πανιά τους, διαμηνύουν προκλητικά: διάλογος χωρίς προϋποθέσεις ή πόλεμος! Όλα δείχνουν πως πίσω από τις κλειστές πόρτες η μυστική διπλωματία οργιάζει, η συμμόρφωση της ελληνικής ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού σε όσα επιτάσσουν οι «προστάτες» και όσα επιβάλλει η προβαλλόμενη τουρκική ισχύς επιτελείται βήμα-βήμα.
Το επόμενο βήμα…
Απέναντι στην αποθρασυμένη Τουρκία, οι δηλώσεις και οι κινήσεις των «διαμεσολαβητών» είναι ιδιαίτερα προσεκτικές, αμφίσημες, στρογγυλεμένες. Μιλούν κυρίως για προκλητικές ενέργειες σε αμφισβητούμενες, διαφιλονικούμενες ή μη οριοθετημένες περιοχές, όπου η Ελλάδα και η Τουρκία διεκδικούν δικαιοδοσία! Δεν βλέπουν -και βεβαίως δεν καταγγέλλουν- επιθετικές ενέργειες από την πλευρά της τουρκικής κυβέρνησης.
Γι’ αυτούς δεν υφίσταται καταπάτηση ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ας κάνει έρευνες το Ορούτς Ρέις, με συνοδεία πλήθους πολεμικών πλοίων, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα επί ένα μήνα. Πρόκειται για διαφιλονικούμενη περιοχή. Ας παραβιάζουν κατάφωρα και ας καταλύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας τα τουρκικά γεωτρύπανα πάνω από ένα χρόνο. Το ζήτημα είναι να «διαμοιραστούν τα ωφελήματα» μεταξύ των «δύο κοινοτήτων».
Ας αμφισβητεί έμπρακτα η τουρκική ηγεσία την ελληνική εθνική κυριαρχία σε νησιά του Αιγαίου, ονοματίζοντας ευθέως τα Δωδεκάνησα και αξιώνοντας τελευταία, μέσω αντι-Navtex, την αποστρατικοποίηση της Χίου, ισχυριζόμενη πως «η αεροναυτική άσκηση που κάνει η Ελλάδα στη Χίο γίνεται σε ύδατα που ανήκουν στην Τουρκία» και εκτοξεύοντας απειλές όπως: «Η Ελλάδα παίζει με τη φωτιά! Έχοντας τοποθετήσει στρατεύματα στα νησιά, η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα της δικαιοδοσίας στα νησιά στο Βόρειο Αιγαίο»!
Συνεπικουρώντας, ο Πομπέο δηλώνει πως «πρέπει να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα παντού». Μια ακόμη έμμεση αποδοχή της τουρκικής απαίτησης για αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών, τη στιγμή που ο Ακάρ, υπουργός Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας, επαναλαμβάνει προκλητικά πως «το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου θα συζητηθεί οπωσδήποτε» με την Αθήνα. Έχει αναγγελθεί, επίσης, τουρκική άσκηση με πραγματικά πυρά μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου, με ενημέρωση της «διεθνούς κοινότητας» ότι η συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί τουρκική επικράτεια… Και τα παραπάνω είναι ένα τμήμα, ένα δείγμα της τελευταίας κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας που αποκτά πλέον πολεμικά χαρακτηριστικά.
Οι περίφημοι μεσολαβητές και «εγγυητές», λοιπόν, των ελληνικών συμφερόντων, οι στρατηγικοί σύμμαχοι και εταίροι της ελληνικής ολιγαρχίας, με τις αμφίσημες δηλώσεις και υπεκφυγές τους, άντε και κάποιες ανέξοδες υποσχέσεις και δηλώσεις «συμπαράστασης», στην πραγματικότητα τηρούν στάση «ίσων αποστάσεων», αν δεν ενθαρρύνουν κατά καιρούς τον τουρκικό επεκτατισμό. Δεν διακινδυνεύουν τις σχέσεις τους με την «κρίσιμης» γεωπολιτικής σημασίας Τουρκία και τα επενδεδυμένα σε αυτήν συμφέροντά τους. Οι όποιες διαφοροποιήσεις στη σταθερή αυτή πολιτική έχουν να κάνουν με το «συνετισμό» της Τουρκίας, μετά τις κινήσεις αντιπαράθεσης και σχετικής αυτονόμησής της από τη «δυτική συμμαχία». Τα συμφέροντα της Δύσης και του ΝΑΤΟ, ο σφοδρός ανταγωνισμός τους με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή, απαιτούν τη διαφύλαξη της συνοχής του ΝΑΤΟ… τουλάχιστον.
Η προσωρινή, όπως διατυμπανίζουν οι Τούρκοι ιθύνοντες, αποχώρηση του Ορούτς Ρέις από την επίμαχη περιοχή διευκολύνει τη Γερμανία, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, και δίνει το στοιχειώδες άλλοθι στην κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη ώστε να ψευδολογούν για κινήσεις αποκλιμάκωσης εκ μέρους της Τουρκίας και να περάσουν στο επόμενο βήμα. Δηλαδή, καθόλου ή άνευ σημασίας κυρώσεις, έναρξη διαλόγου -και επισήμως- και προετοιμασία του εδάφους για την προσαρμογή του ενδοτισμού της ελληνικής κυβέρνησης στα νέα τουρκικά τετελεσμένα. Εύλογα, λοιπόν, ο ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου δηλώνει: «Δεν περιμένω να μας επιβληθούν κυρώσεις στις 24-25 Σεπτεμβρίου. Αν συμβεί, θα στοχεύσει στα πλοία και στους ανθρώπους μας, έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν. Μας έχουν αποτρέψει τέτοια πράγματα παλαιότερα; Όχι!» Και ο νοών νοείτω…
Υποταγή και ενδοτισμός
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ποια είναι η πολιτική της ΝΔ αλλά και όλου του αστικού πολιτικού συστήματος; Ποια είναι η υποτιθέμενη «εθνική γραμμή»; Το έδαφος προλειαίνεται εδώ και χρόνια, το σύνθημα έχει δοθεί και όλοι τους ομονοούν στις βασικές πλευρές. Οι αντιπολιτευτικές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ έχουν κυρίως επικοινωνιακό χαρακτήρα. Οι όποιες αντιρρήσεις ή εναντιώσεις των κομμάτων αυτών ή άλλων δυνάμεων είναι ισχνές ή περιθωριακές. Η πάγια πολιτική όλων των πολιτικών εκπροσώπων της ελληνικής ολιγαρχίας, η πολιτική της υποταγής στους ιμπεριαλιστές, η πολιτική του κατευνασμού και του ενδοτισμού στον επιθετικό γείτονα, γράφει νέες σκοτεινές σελίδες στην ιστορία αυτής της χώρας. Ακόμη και κάποιες θαμπές «κόκκινες γραμμές» του παρελθόντος έχουν ουσιαστικά σβηστεί. Το κλίμα για ένα διάλογο σε ένα τραπέζι που θα έχουν στρώσει οι ΗΠΑ και η Γερμανία και επάνω του θα είναι το σύνολο, σχεδόν, των τουρκικών αξιώσεων προετοιμάζεται μεθοδικά και εντατικά. Και η παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης και ο περίφημος επώδυνος συμβιβασμός προβάλλεται σαν η μόνη «ρεαλιστική» στρατηγική.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, με άρθρο του σε ξένα ΜΜΕ, αποκάλυψε ότι υπήρξαν διαπραγματεύσεις -υπό τη διαμεσολαβούσα Γερμανία- και μάλιστα και γραπτή συμφωνία, η οποία δεν τηρήθηκε από την τουρκική πλευρά. Είχε προηγηθεί το «κάρφωμα» από τον Τούρκο ΥΠΕΞ, Τσαβούσογλου, για το ζήτημα αυτό, και μετά άλλο ανάλογο «κάρφωμα» από το γ.γ. του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ. Και όχι μόνο αυτό. Ακυρώνοντας την προηγούμενη κυβερνητική θέση που απαιτούσε την έξοδο του Ορούτς Ρέις από την ελληνική υφαλοκρηπίδα και εναρμονιζόμενος με την τουρκική και ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και πολιτική, αναφέρθηκε «σε περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα και η οποία δεν έχει ακόμη οριοθετηθεί»!!
Εξάλλου και οι δύο «ιστορικές» συμφωνίες της Ελλάδας με την Ιταλία και την Αίγυπτο μόνο «εθνική επιτυχία» δεν αποτελούν. Στην πραγματικότητα, είναι σπασμωδικές κινήσεις παραχώρησης εθνικών δικαιωμάτων στις δυο αυτές χώρες και αντί να αποτρέπουν τον τουρκικό επεκτατισμό, του ανοίγουν δρόμο για ανάλογες «διευθετήσεις», που θα επιφέρουν εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και δραστική συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας και οι ισχυρές -τάχα- συμμαχίες της ελληνικής ολιγαρχίας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της εναπόθεσης της «διευθέτησης» της ελληνοτουρκικής κρίσης στην «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτή είναι η «ασπίδα προστασίας» της Ελλάδας και η «διεθνής απομόνωση» του Ερντογάν.
Η ελληνική ολιγαρχία και το πολιτικό της σύστημα ποτέ δεν τίμησε, ποτέ δεν υπερασπίστηκε την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας μας.
Πάντα υπήρξε συνεργάτης και όργανο των δυναστών της πατρίδας και του λαού. Και τώρα, οι ενέργειές της κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.
