Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, όπως το συνηθίζει χρόνια, διαμόρφωσε ξανά ως διεκδίκηση για τον κατώτατο μισθό ένα αίτημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κυβερνητικής πολιτικής. Για την ακρίβεια στα μέτρα της προεκλογικής εξαγγελίας του Μητσοτάκη για την αύξηση στον κατώτατο μισθό. Επεδίωξε να της δώσει και μια «τεχνοκρατική» μορφή τέτοια που για τον απλό εργαζόμενο να είναι δύσκολο να καταλάβει και ποιο είναι ακριβώς το ύψος της αύξησης του κατώτατου μισθού που ζητά. Τον περιγράφει με τον γρίφο του «60% του διάμεσου μισθού» και χωρίς να διευκρινίζει, εσκεμμένα, ποιος είναι συγκεκριμένα ο διάμεσος μισθός, δίνοντας έτσι στα δημοσιεύματα του αστικού τύπου – πριν λίγες μέρες – την ευκαιρία να κάνουν υπολογισμούς και να κάνουν λόγο εκ μέρους της ΓΣΕΕ ότι δήθεν διεκδικεί κατώτατο μισθό ύψους 850 ευρώ.
Ήλθε, ωστόσο, στη συνέχεια ο Παναγόπουλος μαζί με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ), που έκανε τη «μελέτη» για την «πρότασή της για τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα το 2023», να ανακοινώσει «τεκμηριωμένα» ότι η αύξηση που διεκδικεί για τον κατώτατο μισθό είναι «στο 60% του διάμεσου μισθού πλήρους απασχόλησης, συν τον προσδοκώμενο πληθωρισμό για το 2023, δηλαδή στα 826 ευρώ» που, μάλιστα, να δοθεί με «χρονοδιάγραμμα επίτευξής του» ύστερα από «συμφωνία των κοινωνικών εταίρων».
Αξίζει, κανείς, να δει πώς η ηγεσία της ΓΣΕΕ «μαγείρεψε» αυτή την «πρότασή» της για να φέρει το αίτημά της κοντά σε εκείνο που θέλουν η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ:
Πρώτο, για το αίτημά της δεν έλαβε υπόψη της ούτε τι απώλειες έχει ο κατώτατος μισθός από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια, ούτε πολύ περισσότερο ποιες είναι οι ανάγκες επιβίωσης ενός εργαζόμενου. Αντίθετα, τον διαμόρφωσε στο «κοστούμι» που θέλουν οι οδηγίες της ΕΕ. Να είναι, δηλαδή, ίσος με το κατώφλι φτώχειας(!) που οι οδηγίες της ΕΕ το προσδιορίζουν σε «60% του διάμεσου μισθού»! Η διεκδίκηση, δηλαδή, της ΓΣΕΕ για «αύξηση» του κατώτατου μισθού είναι να φτάσει…μέχρι το κατώτατο όριο φτώχειας, όπως ορίζεται από την ΕΕ και όχι το πόσο έχει χάσει την αγοραστική του δύναμη ο κατώτατος μισθός και τι πραγματικά θα ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του εργαζόμενου.
Δεύτερο, δεν αρκέσθηκε μόνο σε αυτό! Το «60% του διάμεσου μισθού» δεν το υπολογίζει με τον διάμεσο μισθό του 2022, όπως είναι λογικό, αλλά με τον μικρότερο διάμεσο μισθό του 2021! Με βάση τον διάμεσο του 2021 το 60% βγαίνει στα 780 ευρώ.
Τρίτο, αγνοεί, με χοντροκομμένο τρόπο, τον πληθωρισμό του 2022 (περίπου 10%) στον υπολογισμό του αιτήματος για αύξηση στον κατώτατο μισθό και λογαριάζει μόνο τον προσδοκώμενο πληθωρισμό του 2023 (που τον εκτιμά σε 5,9%). Για την ιστορία απλά αναφέρουμε πως αν λογάριαζε και τον πληθωρισμό του 2022 και του 2023, το αίτημά της θα ήταν 908 ευρώ και αν γίνονταν επί του διάμεσου μισθού του 2022 λίγο μεγαλύτερος.
Ωστόσο, ούτε αυτό δεν κάνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ!
Γιατί; Γιατί θέλει ένα αίτημα που να «κουμπώνει» με την κυβερνητική πολιτική. Και για να «κουμπώνει» ακόμα περισσότερο δεν ζητά τα 826 ευρώ να δοθούν άμεσα αλλά προτείνει να καταβληθούν με «χρονοδιάγραμμα», δηλαδή, με «δόσεις», σταδιακά, μετά από «κοινωνικό διάλογο» με τις εργοδοτικές οργανώσεις….!
Ως εκεί φτάνει η ευτέλεια της υποταγμένης στην κυβερνητική πολιτική ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Και η ειρωνεία, που δείχνει ακόμα περισσότερο το μέγεθος του εκφυλισμού της, είναι πως τα 826 ευρώ αντιπροσωπεύουν μια αύξηση 15%, όταν η ίδια αναφέρει στην «πρόσκλησή της προς τις εργοδοτικές οργανώσεις για έναρξη διαπραγματεύσεων για ΕΓΣΕΕ», πως «η απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού εξαιτίας της ακρίβειας στην Ελλάδα ξεπερνούσε το 19% τον Σεπτέμβριο του 2022» και το Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, του Νοέμβρη του 2022, κατέγραφε «έως 40% την απώλεια αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με μηνιαίο εισόδημα χαμηλότερο των 750 ευρώ»….
Με βάση τους παραπάνω λογαριασμούς μπορεί να εκτιμήσει κανείς και πού κινείται η διεκδίκηση του ΚΚΕ για κατώτατο μισθό 850 ευρώ: Χαμηλότερα και από το ύψος του κατωφλιού φτώχειας που υποδείχνει και ως κατώτατο μισθό η ΕΕ…
