Σε βραδυφλεγή βόμβα μετατρέπεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εξελίξεις να είναι καταιγιστικές και να διαδέχονται η μία την άλλη, όλους σχεδόν τους καλοκαιρινούς μήνες. Μέσα στον Ιούλιο ο Κασσελάκης προχώρησε στη διαγραφή του Πολάκη από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι όμως και από τα καθοδηγητικά όργανα (Πολιτική Γραμματεία) του κόμματος. Χωρίς χρονοτριβές ο Πολάκης αμφισβήτησε ευθέως την ηγεσία Κασσελάκη δηλώνοντας, με τον τρόπο του, έτοιμος να αναλάβει τα ηνία. Και ύστερα από ενάμιση μήνα αναγκάστηκε άρον-άρον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να επανεντάξει «δικαιωμένο» τον Πολάκη στην κοινοβουλευτική ομάδα. Σε μια προσπάθεια να ελέγξει ο Κασσελάκης πλήρως την κοινοβουλευτική ομάδα, στην οποία συμμετέχουν και μέλη της αποκαλούμενης ομάδας των «87», επιχείρησε να μπει στο κοινοβούλιο, απαιτώντας τις παραιτήσεις όλων των υποψήφιων βουλευτών που προηγούνταν. Κι όταν αυτό δεν έγινε κατορθωτό, προχώρησε στο ξήλωμα του Φάμελου, επικεφαλής της ΚΟ. Η κίνηση αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση τόσο του ίδιου, ο οποίος με τη σειρά του έθεσε θέμα ηγεσίας, όσο και της αποκαλούμενης ομάδας των «87». Παράλληλα η σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα στη Λινού και τον Πολάκη, στο φόντο των καταγγελιών του δεύτερου για φαινόμενα διαπλοκής με την εταιρεία της πρώτης, ο Κασσελάκης προχώρησε στην διαγραφή της από το ΣΥΡΙΖΑ. Μια κίνηση που θεωρήθηκε ως προσπάθεια να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με τον Πολάκη για να ρίξει τους τόνους της μεταξύ τους αντιπαράθεσης. Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη το σήριαλ της διαγραφής του Σπίρτζη ενώ ο Δ. Τεμπονέρας προωθεί τις δικές του πρωτοβουλίες με στόχο να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη Νέα Αριστερά στην προσπάθειά του να αναδιαμορφώσει το σοσιαλδημοκρατικό πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος. Τα θολά σενάρια για την «ανασύνθεση του αριστερού και προοδευτικού πόλου» που υπηρετούν οι διάφορες πρωτοβουλίες, σαν κι αυτή του Τεμπονέρα, καταμαρτυρούν την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να διαμορφώσουν τους όρους της μελλοντικής διακυβέρνησης χωρίς να θιχθούν τα συμφέροντά τους, χωρίς να διαταραχτεί η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική που τα υπηρετεί.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει πολεμική αντιπαράθεση έναντι όλων, ενώ από τις βολές του δεν ξεφεύγει ούτε ο Τσίπρας, τον οποίο καλεί να πάρει θέση για τα όσα διαδραματίζονται «ανοιχτά και ξεκάθαρα και όχι μέσα από κύκλους και διαρροές» όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει. Εκτιμά πως μέσα από τη σφοδρή αυτή αντιπαράθεση που παίρνει και οργανωτικές διαστάσεις (διαγραφές κλπ) θα ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό τοπίο. Παράλληλα όμως, ελάχιστα 24ωρα πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ανακοινώνει τις σαρωτικές διαρθρωτικές οργανωτικές αλλαγές στο ΣΥΡΙΖΑ και την αναβάπτισή του σε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ». Αλλαγές που επιταχύνουν τη ριζική μετατροπή του σε ένα καθαρόαιμο μονοπρόσωπο αρχηγικό κόμμα. Τα φληναφήματα περί «σύγχρονης αριστεράς» που εξαγγέλλει είναι μόνο για να θολώσουν τα νερά σε όσους ακόμα θεωρούν το ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα με αριστερό προσανατολισμό.
Αυτές οι εξελίξεις και η εικόνα διάλυσης που παρουσιάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε συνδυασμό με την παντελή απουσία αντιπολίτευσης, στα κοινοβουλευτικά πλαίσια, απέναντι στην επελαύνουσα κυβερνητική πολιτική, δίνει το δικαίωμα στη ΝΔ να επιβάλλει με αχαλίνωτο τρόπο τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει η δεξιά νεοφιλελεύθερη ατζέντα της. Επιτρέπουν στο Μητσοτάκη να εμφανίζεται κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό, παρά την αναμφισβήτητα μεγάλη και ταχύτατη κυβερνητική φθορά. Παρά τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση που φουντώνει από την κυβερνητική πολιτική που φέρνει τη σαρωτική ακρίβεια και τη φτώχεια, που κάνει αποκαΐδια το φυσικό περιβάλλον και τις ζωές των ανθρώπων, που οδηγεί στην πλήρη διάλυση το Δημόσιο Σύστημα Υγείας εκθέτοντας την υγεία του λαού στα αδηφάγα συμφέροντα του κεφαλαίου, της περίφημης «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».
Η μεγάλη αναταραχή που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και η εικόνα παρακμής και κατεδάφισης που παρουσιάζει αποτελούν αναμφίβολα προϊόν των πολλαπλών εκλογικών συντριβών που υπέστη από τη ΝΔ τα τελευταία χρόνια. Ακόμα παραπέρα πληρώνει τις συνέπειες της πολιτικής που υπηρέτησε με τη διαβόητη κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά». Την πολιτική των μνημονίων που τον έφεραν οριστικά στην ίδια όχθη με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Την πολιτική εκείνη που δικαίωσε και ξέπλυνε τη ΝΔ, που φούσκωσε τα πανιά της και σήμερα εμφανίζεται ως κυρίαρχη, παρά τη λαϊκή δυσαρέσκεια που αφήνει ανάγλυφο το αποτύπωμά της.
Όποιες κι αν είναι οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αυτές δεν αφορούν την εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα και τα ζωτικά τους συμφέροντα που θίγονται από την σκληρή αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ. Είναι εξελίξεις που αφορούν το πώς θα ανασυσταθεί το δικομματικό πολιτικό σύστημα, πώς θα συνεχιστεί, τελικά, αδιατάραχτα η εφαρμοζόμενη πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων αφεντικών της. Όσα προσωπεία κι αν φορέσει, όσα ονόματα κι αν αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά χαραγμένη στη λαϊκή συνείδηση η βαριά αντιλαϊκή πολιτική του, οι αυταπάτες και τα ψέματα που σκόρπισε. Στις σημερινές σκληρές συνθήκες, για το λαό και τους εργαζόμενους, επιβεβαιώνεται πως μοναδική αντιπολίτευση απέναντι στη δεξιά πολιτική της ΝΔ μπορεί να αποτελέσει ο ενιαίος και παρατεταμένος εξωκοινοβουλευτικός αγώνας.
