Στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ που διεξήχθη στις 30 Ιουνίου αποφασίστηκε η διεξαγωγή εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Η εισήγηση αυτή του Ανδρουλάκη, έρχεται ύστερα από δυόμισι χρόνια μετά την ανάδειξή του σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στα τέλη του 2021.
Οι εξελίξεις πιστοποιούν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται ξανά σε έναν νέο κύκλο κρίσης με αβέβαιη την έκταση και το βάθος της. Καταλύτης των εξελίξεων αυτών αποτελούν τα εκλογικά ποσοστά που κατέγραψε το κόμμα αυτό στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Τα χαμηλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και η απώλεια πάνω από εκατό χιλιάδες ψήφων από τις εκλογές του Ιούνη του 2023, ενώ σημειώθηκε παράλληλα η εκλογική καθίζηση της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνουν τη φθορά αλλά και την καταδίκη στη συνείδηση του λαού της πολιτικής του κόμματος αυτού, που είτε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση δε διαφοροποιήθηκε, επί της ουσίας, με αυτήν της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ δηλαδή όχι μόνο δεν μπόρεσε να καρπωθεί τη γενικευμένη λαϊκή αντικυβερνητική δυσαρέσκεια, αλλά αποτέλεσε κι αυτό αποδέκτη της, αφού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εφάρμοσε την ίδια πολιτική όταν βρέθηκε στη διακυβέρνηση του τόπου, ενώ την στήριξε όταν βρέθηκε στην αντιπολίτευση.
Χαρακτηριστικές για το κλίμα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ είναι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται από κάθε πλευρά. Τα τύμπανα του πολέμου ξεκίνησε να τα χτυπά πρώτος ο τωρινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φωτογραφίζοντας συμφέροντα μέσα κι έξω από το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως δεν πρόκειται να γίνει πρόεδρος υπό ομηρεία και πως μάλιστα «Η αυτονομία της πολιτικής από τα συμφέροντα είναι η πυξίδα της πολιτικής μου διαδρομής». Απαντώντας ταυτόχρονα και στις μερίδες εκείνες του ΠΑΣΟΚ που θέλουν σύγκλιση και συμπόρευση ή και ενοποίηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιτέθηκε σε όσους διακινούν σενάρια «περί ρευστοποίησης του ΠΑΣΟΚ και ενοποίησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανάλογα με αυτά που ήθελαν το ΠΑΣΟΚ στρατηγικό σύμμαχο της ΝΔ πριν μερικά χρόνια. Έχω νέα στους σκηνοθέτες του παρασκηνίου… παρέλαβα ένα κόμμα που μεγάλωσα και δεν θα επιτρέψω να γίνει συνιστώσα στα παιχνίδια κανενός».
Την υποψηφιότητά του ανακοίνωσε επίσης και ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας, ο οποίος με σαφείς και ευθείες βολές προς τον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ δήλωσε: «Δεν αναζητούμε έναν μεσσία αλλά μια ηγεσία που θα ενώνει. Μόνος του δεν μπορεί κανείς αλλά χρειάζεται αλλαγή κατεύθυνσης». Ο τελευταίος έχει εξασφαλίσει τη στήριξη Χριστοδουλάκη ο οποίος δήλωσε: «Σέβομαι και τιμώ τη συνεισφορά του Νίκου Ανδρουλάκη που πέτυχε το διψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, αλλά κρίνω ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο ως άλμα».
Από τη μεριά του ο Γερουλάνος έκανε συνεχείς αναφορές στο κομμάτι της ενότητας του χώρου και με άλλες «προοδευτικές δυνάμεις», θέση που κλείνει το μάτι προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ και στην οποία επιτέθηκε ο Ανδρουλάκης. Πιο συγκεκριμένα ο Γερουλάνος δήλωσε: «…ζητώ να ηγηθώ της ευθύνης της ενότητας» και υπογράμμισε πως αυτή η ενότητα «θα ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ σίγουρο για τον εαυτό του, έτοιμο, για μια ακόμα φορά, να ανοίξει, με ειλικρίνεια, την αγκαλιά του σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, από την Αριστερά και το Κέντρο μέχρι τις παρυφές της Δεξιάς».
Στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς τους προχώρησαν και ο Κατρίνης, η Αποστολάκη και η Γιαννακοπούλου (ένθερμη υποστηριχτής των ιδιωτικών πανεπιστημίων), ενώ τέλος και ο δημοσιογράφος Κανελλάκης με αναφορές στον… Αντρέα Παπανδρέου δήλωσε πως θα είναι υποψήφιος. Τέλος, ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο να είναι υποψήφια και η πρώην υπουργός και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία δηλωσε: «Με ενδιαφέρει πάρα πολύ και από πολλές πλευρές… ο καθένας λοιπόν από τη δική του πλευρά νομίζω ότι πρέπει να βοηθήσει. Γι’ αυτό και λέω ότι και με ενδιαφέρει και θα βοηθήσω με όλες τις δυνάμεις που έχω… Μπορεί να είναι πολλαπλοί οι ρόλοι με τους οποίους θα συμμετέχω».
Στην πραγματικότητα η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ απηχεί τους ευρύτερους σχεδιασμούς στην κατεύθυνση της αναμόρφωσης και ανασυγκρότησης του δεύτερου πυλώνα του αστικού συστήματος. Οι αναφορές από διάφορους υποψήφιους στην «ενότητα του προοδευτικού χώρου», το κλείσιμο του ματιού από ορισμένα στελέχη στο ΣΥΡΙΖΑ αυτό μαρτυρούν. Και τελικά η αντιπαράθεση ανάμεσα στους υποψήφιους και τις διάφορες ομάδες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ έχει να κάνει με το πώς ο χώρος αυτός θα καταφέρει να ανασυγκροτηθεί για να διεκδικήσει με συγκλίσεις της μιας ή της άλλης μορφής ξανά την κυβερνητική εξουσία. Πρόκειται για μια αντιπαράθεση που καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά προβλήματα του λαού και των εργαζόμενων και αφορά έναν διαρκή διαγκωνισμό έξω από αρχές για την ηγεσία του κόμματος αυτού. Ο λαός και οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική που υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ -είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση- ήταν και παραμένει ξένη προς τα συμφέροντά τους. Είναι το κόμμα που ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνια, ενώ ψήφισε και την πλειοψηφία των νόμων που έφερε η ΝΔ τα τελευταία χρόνια. Οι διαδικασίες εκλογής στο ΠΑΣΟΚ αφορούν σχεδιασμούς της κυρίαρχης τάξης προκειμένου αυτό το κόμμα να υπηρετήσει ξανά και από καλύτερες θέσεις την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Οι σχεδιασμοί του ΠΑΣΟΚ καμία σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Το αντίθετο συμβαίνει. Η πολιτική του φτωχοποίησε βίαια και έριξε απότομα το βιοτικό επίπεδο του λαού, τσάκισε δικαιώματα δεκαετιών και έσφιξε ακόμα περισσότερο τη θηλιά της εξάρτησης της χώρας από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από αυτό. Το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει υπηρέτης της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
