Με την εκλογή του Φάμελλου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε το σήριαλ του συνεδρίου, έπειτα από το οριστικό διαζύγιο με τον Κασσελάκη. Η αποχώρηση του Κασσελάκη, έπειτα από την καθαίρεσή του από τη θέση του προέδρου και η δημιουργία του νέου μορφώματος, του «Κινήματος Δημοκρατίας», οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ σε μια ακόμα διάσπαση με πολλά μεσαία και ανώτερα στελέχη του είτε να ακολουθούν τον πρώην πρόεδρο ή να κρατούν ακόμα κλειστά τα χαρτιά τους, παζαρεύοντας με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας για την πολιτική τους επιβίωση.
Η τελευταία πράξη της διάσπασης και η ανεξαρτητοποίηση κι άλλων βουλευτών από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σήμανε ταυτόχρονα το τέλος του ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού πλέον βρίσκεται στην τρίτη θέση με 29 βουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ, που μέχρι πρόσφατα προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί λόγω της κατάρρευσής του κάτω από το βάρος της μνημονιακής πολιτικής που υπηρέτησε αυτοτελώς και από κοινού με τη ΝΔ, βρίσκεται σήμερα νεκραναστημένο στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με 31 βουλευτές.
Τόσο η εκλογική διαδικασία της Κυριακής 24 Νοέμβρη και το ύψος της συμμετοχής, όσο και τα αποτελέσματα φανερώνουν το μέγεθος της αποσύνθεσης και την κατηφορική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία φαίνεται να είναι χωρίς τελειωμό. Μόλις 70.000 μέλη συμμετείχαν στην εκλογή του προέδρου, δηλαδή ούτε οι μισοί από αυτούς (περίπου 150.000) που συμμετείχαν το 2022 όταν εκλέχθηκε ο Τσίπρας με ποσοστό 99,12% αφού ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος. Αλλά και το 2023 που αναδείχθηκε ο αλεξιπτωτιστής Κασσελάκης πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και τότε η συμμετοχή έφτασε σχεδόν τις 148.000. Δηλαδή το κόμμα που ως πριν λίγο βρισκόταν στο κυβερνητικό τιμόνι κραδαίνοντας υποκριτικά και αναίσχυντα τα λάβαρα της αριστεράς, βρίσκεται σήμερα σε βαθιά παρακμή με τις χιλιάδες των μελών και των στελεχών του να παίρνουν το δρόμο της αποχώρησης, αφήνοντας το ΣΥΡΙΖΑ να βουλιάζει στο βάλτο των αδιεξόδων του.
Την ίδια στιγμή αβέβαιη είναι η συνέχειά του, αφού κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο και νέων αποχωρήσεων το επόμενο διάστημα, παρά τους ενωτικούς πανηγυρισμούς του Πολάκη και του Φάμελλου. Η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να παρουσιάσει μια επίπλαστη εικόνα ενότητας λέγοντας πως τάχα τελείωσαν τα προβλήματα και πως «απέτυχαν τα σχέδια ρευστοποίησης». Όμως ο ίδιος ο Πολάκης, που κατά τα άλλα δήλωνε πως «δεν θέλω να ταλαιπωρήσω άλλο τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ» και πως «δεν θα υπάρξει άλλη τάση αποχωρήσεων», στην ίδια τοποθέτηση είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο μισός ΣΥΡΙΖΑ είναι μαζί του. Κραδαίνει με νόημα το 43% που πήρε στις εσωκομματικές εκλογές, υποδηλώνοντας έτσι ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και πως καμία ενότητα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη χωρίς το δικό του καθοριστικό ρόλο. Και ας μην ξεχνάμε πως λίγους μήνες πριν η τάση των «87» ζητούσε να διαγραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Πολάκης με αφορμή το επεισόδιο με τη Λινού. Αξίζει να θυμίσουμε ακόμη ότι ο Πολάκης, που αποτέλεσε τον κύριο και πιο φανατικό υποστηρικτή του Κασσελάκη, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε ορκισμένο αντίπαλό του, συμβάλλοντας αποφασιστικά στο ξήλωμά του.
Από την άλλη μεριά και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται επί της ουσίας σε ελεύθερη πτώση, ο Τσίπρας προσπαθεί να παίξει κάποιο ρόλο στο παιχνίδι της αναμόρφωσης του σκηνικού της σοσιαλδημοκρατίας, προσπαθώντας να ρίξει γέφυρες ανάμεσα στο κόμμα που ηγήθηκε και το ΠΑΣΟΚ. Δηλώνει παρών και έτοιμος να αξιοποιηθεί ως εφεδρεία από την ντόπια άρχουσα τάξη όποτε και όπου χρειαστεί. Όμως το πολιτικό του κεφάλαιο είναι τόσο οξειδωμένο και φθαρμένο από την πολιτική των μνημονίων που εφάρμοσε εξαπατώντας το λαό, που δύσκολα θα μπορέσει να διαδραματίσει κάποιον ουσιαστικό ρόλο, ιδιαίτερα τώρα που ντόπια ολιγαρχία έχει βαλθεί να αναστηλώσει το ΠΑΣΟΚ.
Μέσα σ’ αυτό το τοπίο ο Κασσελάκης και το προσωποπαγές μόρφωμά του, το «Κίνημα Δημοκρατίας», προσπαθεί να λεηλατήσει το ΣΥΡΙΖΑ, στοχεύοντας στη συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας από τους ανεξαρτητοποιημένους βουλευτές. Εκτός από αυτούς που μέχρι τώρα έχουν μετακομίσει επίσημα στο κόμμα του Κασσελάκη, υπόγειες διεργασίες συντελούνται και με άλλους βουλευτές επιβεβαιώνοντας ότι καμία σταθερότητα και καμία ομαλοποίηση της κατάστασης δεν υπάρχει στο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο βυθίζεται στην ανυποληψία τόσο θα ενισχύονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις.
Στο μεταξύ, σε «παράπλευρη απώλεια» των εσωκομματικών εξελίξεων του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπονται οι εργαζόμενοι στα κομματικά μέσα ενημέρωσης, έντυπα, διαδικτυακά και ραδιοφωνικά, οι οποίοι βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικώντας τα δεδουλευμένα πέντε μηνών. Ιδιαίτερα τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μαζί με αυτή τα «προνόμια» που τη συνοδεύουν, όπως η παχυλή κρατική χρηματοδότηση, η κατάσταση για τους εργαζομένους γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Όπως όλα τα κρατικοδίαιτα κοινοβουλευτικά κόμματα έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίχθηκε στην κρατική χρηματοδότηση, έφτασε στο τωρινό αδιέξοδο και τη χρεοκοπία των μέσων ενημέρωσής του, οδηγώντας τους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικό προσωπικό σε πλήρες αδιέξοδο.
Οι εξελίξεις και η αυτογελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά βοηθούν την κυβέρνηση της ΝΔ. Δρουν ως παράγοντας που επιβραδύνει τη γενικευμένη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Προσφέρουν χείρα βοηθείας στην ασθμαίνουσα κυβέρνηση της Δεξιάς. Μαζί με την κυβερνητική φθορά αλλά και τις συνεχείς προσπάθειες αναστήλωσης του ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνεται η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει στην εύρεση αξιόπιστων κυβερνητικών λύσεων που να διασφαλίζουν τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και την αδιατάραχτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.
