Η ίδια κάλπικη «ανανεωτική» δημαγωγία από τους αποχωρήσαντες
Ο ένας μετά τον άλλο αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας την εικόνα τής διάλυσης που επικρατεί από την επομένη της εκλογής Κασσελάκη. Μετά την «ομπρέλα», σειρά πήρε η ομάδα Αχτσιόγλου, με εννέα βουλευτές, με πρωταγωνιστές τόσο την ίδια όσο και τους Χαρίτση, Ηλιόπουλο και Τζανακόπουλο. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποψιλώνεται με γοργούς ρυθμούς και αν συνεχιστεί αυτή η διαλυτική κατάσταση δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού η απόσταση που τον χωρίζει από το ΠΑΣΟΚ είναι ελάχιστη. Αλλά και στο ευρωκοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει πλέον εικόνα διάλυσης, αφού οι Παπαδημούλης, Κούλογλου και Κόκκαλης δήλωσαν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποχωρούν από το κόμμα, διατηρώντας ωστόσο τις βουλευτικές τους θέσεις, με βολές εναντίον του Κασσελάκη. Την ίδια εικόνα διάλυσης παρουσιάζει και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού προ ημερών ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους 32 από τα 51 μέλη του Κεντρικού της Συμβουλίου καθώς επίσης και το 70% των μελών των οργανώσεων από ολόκληρη τη χώρα.
Πέρα από τα προβεβλημένα -πρώην πλέον- στελέχη που αποχωρούν, κάθε μέρα βγαίνουν στο φως και νέα κείμενα και δηλώσεις αποχωρήσεων με τις υπογραφές από δεκάδες μέλη των τοπικών οργανώσεων. Κοινή συνισταμένη όλων των πλευρών είναι πως η νέα ηγεσία «πορεύεται αντιδημοκρατικά» και πως «μετατρέπει το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άμορφο κόμμα (…) χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος».
Αλλά και στο εσωτερικό της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί έντονος αναβρασμός, αποτέλεσμα τόσο των μαζικών αποχωρήσεων που δείχνουν να μην έχουν τελειωμό, όσο και εξαιτίας της τακτικής που έχει χαράξει ο Κασσελάκης. Οι Τεμπονέρας, Φάμελλος, Γεροβασίλη, ακόμα και ο Νίκος Παππάς, που υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του Κασσελάκη, παίρνουν αποστάσεις από τον Κασσελάκη αφήνοντας αιχμές πως με την στάση του εντείνει το διχασμό και τη διαλυτική εικόνα. Διαφοροποιούνται από τις δηλώσεις του περί «αποστατών» αλλά και σε όσα δημοσιεύματα βγαίνουν στο φως που κάνουν λόγο πως αυτοί που αποχώρησαν θέλουν να στηρίξουν το Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα και στα παζάρια για το Αιγαίο.
Διεργασίες και παζάρια
Η αποχώρηση της «ομπρέλας» αλλά και της ομάδας «Αχτσιόγλου» διαμορφώνει πλέον νέα δεδομένα σε κοινοβουλευτικό επίπεδο αφού πλέον οι 11 βουλευτές, που ως τώρα βρίσκονταν στο ΣΥΡΙΖΑ, συγκροτούν πλέον αυτοτελή κοινοβουλευτική ομάδα. Ήδη οι ρόλοι μοιράστηκαν με το Χαρίτση να αναλαμβάνει πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας και οι Τσακαλώτος και Ηλιόπουλος να ορίζονται εκπρόσωποι. Στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται εντείνονται οι φανερές αλλά και οι κρυφές διεργασίες για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα με ορίζοντα τις ευρωεκλογές του 2024. Μάλιστα κάνουν λόγο για ένα νέο φορέα ο οποίος θα έρθει να καλύψει το πολιτικό κενό στο χώρο της «ανανεωτικής Αριστεράς και της οικολογίας» που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την ηγεσία του Κασσελάκη.
Προσπαθούν να ξεπλυθούν
από το «αμαρτωλό» παρελθόν τους
Οι «ομπρέλες», οι «6+6» αλλά και όσοι ακόμα ετοιμάζουν βαλίτσες για να αναχωρήσουν από το ΣΥΡΙΖΑ που διαλύεται ανακαλύπτουν τάχα πως το κόμμα τους μετατοπίζεται ολοένα και πιο δεξιά με την ηγεσία του Κασσελάκη. Κάνουν πως δεν θυμούνται -ή καλύτερα θέλουν να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη- τις δικές τους ευθύνες όσο ήταν στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του και νωρίτερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πληρώνει και μάλιστα ακριβά τα επίχειρα της πολιτικής που εφάρμοσε ως διακυβέρνηση. Πληρώνει το τίμημα της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής του με αριστερό περίβλημα. Ακολουθεί την ίδια πορεία που επεφύλαξε η μοίρα για πολλά -αντίστοιχα με το ΣΥΡΙΖΑ- κόμματα που κυβέρνησαν με «σοσιαλιστικό» ή «κεντροαριστερό» περιεχόμενο σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ. Κόμματα που πέρασαν στην ανυποληψία ή σβήστηκαν από τον πολιτικό χάρτη.
Ανακρούουν πρύμναν από το ΣΥΡΙΖΑ με την σημαία της υπεράσπισης της «ανανεωτικής Αριστεράς» και επιχειρούν να «καλύψουν το πολιτικό κενό που δημιουργείται». Δηλαδή να στοιχίσουν πίσω τους και στα ίδια αδιέξοδα όσους απεγκλωβίζονται από την κάλπικη πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Καμία όμως πολιτική και ιδεολογική μετατόπιση δεν ξεκίνησε με την ηγεσία του Κασσελάκη. Από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό και τυπικό ρεφορμιστικό κόμμα με πυρήνα της πολιτικής του την αποκομμουνιστικοποιημένη «ανανέωση» ως τις μέρες μας, είναι σταθερά προσανατολισμένο στην πρόσδεση της χώρα μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Σε όλες τις κρίσιμες περιόδους για το αστικό πολιτικό σύστημα, αποτέλεσε πολύτιμη εφεδρεία, στυλοβάτη και εγγυητή σταθερότητας. Η περίοδος της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και η επιβολή του τρίτου μνημονίου, στο όνομα μάλιστα της αριστεράς, αποκαλύπτει τι πραγματικά σημαίνει η «ανανέωση» που υπερασπίζονται οι δυνάμεις που σήμερα την επικαλούνται αμετανόητα.
Ολόκληρος ο κορμός των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με πυρήνα τούς «ανανεωτές» αποτέλεσε το 2015 – 2019 την πολύτιμη εφεδρεία για την μεγαλοαστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Ευθυγραμμίστηκε πλήρως στις ασφυκτικές πιέσεις των ντόπιων και ξένων, ώστε να επιβάλει το τρίτο μνημόνιο. Οι εκφραστές αυτής της πολιτικής, όπως ο Τσακαλώτος, η Αχτσιόγλου, ο Φίλης κλπ, που σήμερα επικαλούνται τη «δεξιά μετατόπιση» του ΣΥΡΙΖΑ, εμφάνιζαν τότε τη δική τους δεξιά πολιτική, το δικό τους μνημόνιο, τα δικά τους αντιδραστικά μέτρα, τη δική τους φοροληστρική πολιτική, το δικό τους κολοσσιαίο αντιασφαλιστικό έκτρωμα «Κατρούγκαλου» ως «έντιμο συμβιβασμό». Ακόμα και σήμερα πανηγυρίζουν για το διαβόητο «μαξιλάρι» των 35δισ. ευρώ που άφησαν προίκα στη ΝΔ, το οποίο χτίστηκε με την ανελέητη φοροαφαίμαξη του ελληνικού λαού.
Οι ίδιες δυνάμεις που είναι καταχρεωμένες με αυτή την πολιτική επιχειρούν να ξεπλυθούν και να αναβαπτιστούν, αποχωρώντας από το ΣΥΡΙΖΑ που καταρρέει. Κουβαλούν όμως στις αποσκευές τους την ίδια χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατική πολιτική, επενδυμένη με μια χαμηλού πήχη ψευτοαριστερή συνθηματολογία που καταλήγει στα ίδια αδιέξοδα με αυτά του ΣΥΡΙΖΑ.
