Το γάντι της αντιπαράθεσης σήκωσε ξανά ο Κασσελάκης απέναντι στην ομάδα των «87» που πρωτοστάτησε στην καθαίρεσή του από τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας (ΠΓ) τα στελέχη γύρω από τους «87» οριστικοποίησαν τις υποψηφιότητες θέτοντας οριστικά -ή τουλάχιστον έτσι εκτιμούν- εκτός υποψηφιοτήτων τον Κασσελάκη. Και όλα αυτά εν μέσω σφοδρής αντιπαράθεσης ανάμεσα στην πτέρυγα των «Κασσελίστας» και στους «87». Από τη μεριά του ο Κασσελάκης έσπευσε να δηλώσει εμφατικά πως θα είναι υποψήφιος στο συνέδριο, υπογραμμίζοντας πως αυτό (το συνέδριο) «είναι το μόνο αρμόδιο να αποφασίσει ποιοι θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές για Πρόεδρο».
Με τη δήλωση αυτή δίνει το σύνθημα ώστε στις κρίσιμες εκλογές που θα διεξαχθούν στις 2-3 Νοέμβρη για την ανάδειξη των αντιπροσώπων, οι υποστηρικτές του να αποτελέσουν μια ισχυρή πλειοψηφία που θα του δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Η επικοινωνιακή φιέστα που έστησε τις προηγούμενες ημέρες για τα εγκαίνια των νέων γραφείων του, εν μέσω έντονης φημολογίας πως ο ίδιος ο Κασσελάκης ετοιμάζει νέο κόμμα, αυτή την κατεύθυνση υπηρετούσε. Να δώσει ώθηση στην προεκλογική του εκστρατεία, να συσπειρώσει όσες περισσότερες δυνάμεις γίνεται στη μάχη για τη διεκδίκηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι «ανανεωτές», οι υπέρμαχοι -τάχα- της δημοκρατίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσο κι αν προσπαθούν να μπλοκάρουν την κάθοδο του Κασσελάκη, το συνέδριο μπορεί να ανατρέψει όλους τους σχεδιασμούς τους. Γι’ αυτό οργίαζαν τα σενάρια περί αναβολής του τις προηγούμενες ημέρες και τώρα, μπροστά στον απόλυτο εξευτελισμό, προσπαθούν να περισώσουν τα προσχήματα και ορκίζονται πως το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί κανονικά.
Πάντως απ’ όλες τις πλευρές η σφοδρή αντιπαράθεση εξελίσσεται πάνω σε ένα έδαφος ξένο για τα λαϊκά προβλήματα. Οι διεκδικητές του προεδρικού «θώκου» επιδίδονται σε μια επικοινωνιακού τύπου αντιπαράθεση και πολεμική για να κρατούν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της ΝΔ αλωνίζει επιβάλλοντας όλη την αντιλαϊκή πολιτική της ανεμπόδιστα. Η ακρίβεια σαρώνει, η φτώχεια βαθαίνει και διευρύνεται, οι δημόσιες δομές σε υγεία – παιδεία – πρόνοια βρίσκονται σε κατάρρευση, ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται και ο Μητσοτάκης πρόθυμα παρέχει ό,τι στήριξη του ζητηθεί από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές προς το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ για να συνεχίσει το αιματοκύλισμα του Παλαιστινιακού λαού. Απέναντι στα πραγματικά και καυτά προβλήματα που αφορούν το λαό οι επίδοξοι διεκδικητές της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ βολεύονται σε μια φθηνή και αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ακόμα και οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι ένα βήμα πριν από την εξαΰλωση, γεγονός που επιβεβαιώνει την πλήρη χρεοκοπία του.
Μνημείο τυχοδιωκτισμού
Την ώρα που μαίνεται με αμείωτη ένταση η σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας έκανε την εμφάνισή του στην εκδήλωση που πραγματοποίησε το ινστιτούτο «Αλέξης Τσίπρας» για την ακρίβεια και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Λίγες ημέρες αργότερα ο ίδιος μιλούσε σε εκδήλωση του Αραβικού Ινστιτούτου Επιχειρηματιών (IACE) στην Τύνιδα. Έχει σημασία η χρονική στιγμή την οποία ο Τσίπρας επιλέγει να εμφανιστεί δημόσια και μάλιστα σε δύο απανωτές εκδηλώσεις εντός και εκτός συνόρων. Εν μέσω του εμφυλίου που έχει ξεσπάσει στο ΣΥΡΙΖΑ και της παρακμής στην οποία έχει περιέλθει και ταυτόχρονα την ίδια στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι προσπάθειες της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης να αναστηλώσει το σοσιαλδημοκρατικό πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος με κορμό το ΠΑΣΟΚ.
Μέσα σε αυτό το τοπίο ο Τσίπρας κάνει την επανεμφάνισή του σε ρόλο επίδοξου σωτήρα. Απευθύνεται όχι στα λαϊκά στρώματα, αλλά σε μερίδες της άρχουσας τάξης, σε οικονομικά κέντρα της ντόπιας και ξένης οικονομικής ελίτ και υπόσχεται πως μπορεί να αποτελέσει παράγοντα που θα διασφαλίσει μελλοντικά τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα, βάζοντας ο ίδιος μάλιστα ως χρονικό ορόσημο το 2030. Υπόσχεται ότι το εθνικό του σχέδιο προβλέπει «αναπτυξιακό σοκ» για τα επόμενα χρόνια πασπαλισμένο με την γνωστές πλάνες περί «αναδιανομής του πλούτου» με «κοινωνική δικαιοσύνη». Λες και το μεγάλο κεφάλαιο θα μοιράσει τα κέρδη του από τη λεηλασία του λαού και των εργαζομένων με αυτούς που λεηλατεί.
Την ίδια ώρα απευθύνεται προς τα μεγάλα επιχειρηματικά και οικονομικά κέντρα των αραβικών χωρών αναζητώντας στηρίγματα με τα κατάλληλα ανταλλάγματα. Προσπαθεί να χαϊδέψει τα αυτιά τους κουνώντας τάχα αυστηρά το δάχτυλο στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, καλώντας τις Βρυξέλες να επιβάλουν κυρώσεις αν δεν υπάρξει κατάπαυση του πυρός. Παράλληλα, με αιχμή το μεταναστευτικό ζήτημα κάνει προτάσεις στην ΕΕ να ακολουθήσει το «μοντέλο ανάπτυξης» των ΗΠΑ. Αυτό δηλαδή της πιο ανελέητης και στυγνής εκμετάλλευσης των προσφύγων και μεταναστών, προτείνοντας μάλιστα στην ΕΕ να τους εντάξει στο εργατικό της δυναμικό για να υπερκαλύψει τη διαφορά στην παραγωγικότητα που την χωρίζει από τις ΗΠΑ. Κάπως έτσι βλέπει το ανθρωπιστικό περιεχόμενο της μεταναστευτικής πολιτικής που οραματίζεται ο Τσίπρας. Όπως ακριβώς ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός γιγαντώθηκε με το αίμα και τις ζωές αμέτρητων μεταναστών, στα ίδια χνάρια καλεί την ΕΕ να βαδίσει.
Οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και η εικόνα χρεοκοπίας και εξευτελισμού του, αντικειμενικά προσφέρουν χείρα βοηθείας και χρόνο στην ασθμαίνουσα κυβέρνηση της ΝΔ για να συνεχίσει το αντιλαϊκό της έργο. Αλλά και οι κινήσεις του Τσίπρα δεν προσφέρουν λύση και διέξοδο στα λαϊκά στρώματα που βαρυγγωμούν. Φιλοδοξούν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας, σε αντιπαράθεση φυσικά με το λαό και τους εργαζόμενους.
