2023. Ο νέος χρόνος, βαδίζοντας στα σκοτεινά αχνάρια του προηγούμενου, προοιωνίζεται μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση για τους λαούς όλου του κόσμου. Πυκνές και ανησυχητικές εξελίξεις συντελούνται σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εγχώριο επίπεδο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει τροφοδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Οι συνθήκες ρευστότητας, ανατροπών και αναδιατάξεων έχουν ενισχυθεί. Μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα διαμορφώνεται. Σε ένα διεθνές περιβάλλον που σφραγίζεται από τη ραγδαία οικονομική και γεωπολιτική ανάδυση της Κίνας, οι ΗΠΑ πρωταγωνιστούν σε μια τρομακτική επιχείρηση άσκησης πιέσεων και επεμβάσεων σε χώρες και λαούς, εκβιάζοντας τη συγκρότηση ενός αντιρωσικού μετώπου που θα λειτουργεί και ως ισχυρή προειδοποίηση προς την Κίνα, τον στρατηγικό αντίπαλο και ανταγωνιστή τους.
Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ακροβολίζονται σε μια άγρια διαμάχη ενίσχυσης της παγκόσμιας επιρροής και δύναμής τους. Περιφερειακές δυνάμεις διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο, ενώ οι μικρές χώρες και οι λαοί -σε όλο τον κόσμο- συνθλίβονται κάτω από το βάρος αυτών των εξελίξεων. Ένας επιθετικός παροξυσμός επικρατεί. Η τρομερή κλιμάκωση των εξοπλισμών και οι γιγαντιαίες ασκήσεις πολέμου δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό και κάνουν τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν όλο και πιο δυνατά. Σε όλο τον κόσμο, οι εστίες αντιθέσεων, συγκρούσεων, καταστροφής και πολέμου, αυξάνονται και δυναμώνουν.
Στην καρδιά της ευρωπαϊκής ηπείρου, στην Ουκρανία, η χώρα και ο λαός δέχονται συνεχή πλήγματα από τους Ρώσους εισβολείς, από την κυβέρνηση Ζελένσκι και τις φασιστικές ορδές (εγχώριες και διεθνείς), από «φίλους» και «συμμάχους». Στα Βαλκάνια, παλιές και ανοιχτές πληγές και μέτωπα αναζωπυρώνονται, με αυτό του Κόσοβου και της Σερβίας να δημιουργεί κίνδυνο διάχυσης και ευρύτερης σύγκρουσης, ενώ στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη η κατάσταση εξακολουθεί να είναι εκρηκτική.
Η ελληνοτουρκική κρίση έχει εισέλθει, επίσης, σε μια νέα ακόμη πιο επικίνδυνη φάση. Το ενδεχόμενο μιας πολεμικής εμπλοκής δεν μπορεί πλέον να αποκλείεται. Η τουρκική ολιγαρχία κλιμακώνει τις προκλήσεις και την επιθετικότητά της. Υλοποιώντας -βαθμιαία- τον ευρύτερο σχεδιασμό της για τη δημιουργία της περιβόητης «Γαλάζιας Πατρίδας» και προβάλλοντας μια στρατηγική αυτονομία, επιχειρεί δραστική διεύρυνση των περιοχών ελέγχου της και των γεωστρατηγικών της συμφερόντων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων, της Μαύρης Θάλασσας, του Καύκασου και της Κεντρικής Ασίας. Και η ελληνική ολιγαρχία, διαχρονικά υποτελής, προσδένεται όλο και πιο ασφυκτικά στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και, ενώ εμμένει στην πολιτική των υποχωρήσεων απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, παράλληλα, σαν πειθήνιος διεκπεραιωτής των αμερικανονατοϊκών εντολών και συμφερόντων, έχει μετατραπεί και σε τυχοδιωκτικό μοχλό πιέσεων και εκβιασμών απέναντι στην Τουρκία.
Τα σύννεφα του πολέμου, της απειλής πολέμου, των συγκρούσεων και κάθε είδους κρίσης και αναταραχής δεν σταματούν στην ευρύτερη γειτονιά μας, απλώνονται σε όλο τον κόσμο. Και πυκνώνουν.
Η καπιταλιστική βαρβαρότητα έχει εκτιναχθεί
Οι λαοί έχουν πληρώσει, πληρώνουν και θα εξακολουθούν να πληρώνουν εξαιρετικά υψηλό τίμημα αν δεν ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην εκμετάλλευση, στις επεμβάσεις και την επιθετικότητα των ισχυρών. Δεν είναι μόνο η ιμπεριαλιστική βία. Δεν καταστρέφονται μόνο οι εμπόλεμες χώρες. Δεν αιματοκυλούνται μόνο οι λαοί τους. Δεν είναι μόνο τα τεράστια κύματα της προσφυγιάς που δεν λένε να κοπάσουν, αλλά αντίθετα δυναμώνουν. Σε όλο τον πλανήτη, η καπιταλιστική βαρβαρότητα έχει εκτιναχθεί. Σε όλες τις χώρες, ανεπτυγμένες και μη, απλώνονται δραματικές συνθήκες φτωχοποίησης και υποσιτισμού των λαών. Και οι προβλέψεις και εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστικών και αστικών επιτελείων (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Τράπεζα της Ελλάδος κ.ά.) αναφέρονται σε σκληρότερες και δραματικότερες συνθήκες για τους λαούς το 2023. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός σαρώνει, επίσης, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις και έχει περάσει στον ακραίο αυταρχισμό, την ανοιχτή αντιλαϊκή βία και τρομοκρατία, στα στρατοκρατικά καθεστώτα «έκτακτης ανάγκης». Και μια ανελέητη αστική και ιμπεριαλιστική προπαγάνδα αποκρύπτει, παραπληροφορεί, παραχαράσσει, ψευδολογεί, χειραγωγεί. Ιδιαίτερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχει αποκτήσει ακραία, υστερικά χαρακτηριστικά, προσαρμόζοντας την πραγματικότητα στους ολέθριους σχεδιασμούς τους, απαγορεύοντας και βυθίζοντας στο σκοτάδι οποιαδήποτε εναλλακτική πηγή πληροφόρησης.
Τα αγωνιστικά σκιρτήματα και οι μεγάλοι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες, που αναπτύχθηκαν το 2022 σε όλο τον κόσμο, είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να σταματήσει την εκτραχυνόμενη ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, να διαλύσει τα σκοτάδια τους.
Η προηγούμενη και η επόμενη μέρα
Το 2023 βρήκε τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας εξουθενωμένη, σε συνθήκες γενικευμένης ανασφάλειας και δραματικής υποβάθμισης των όρων και των συνθηκών ζωής και εργασίας. Μετά από δώδεκα χρόνια σκληρής μνημονιακής επίθεσης, μετά από τρία χρόνια τραγικών συνεπειών από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, μετά από ένα τριετές κύμα βίαιων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων -δραστικής καρατόμησης εργατοσυνδικαλιστικών κατακτήσεων και κατάργησης θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών-, ο ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κλιμακούμενο κύμα εξωφρενικών ανατιμήσεων στην ενέργεια (ρεύμα, φυσικό αέριο) και σε είδη πρώτης ανάγκης που πλήττουν ευθέως τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα, δίνοντας τη χαριστική βολή στις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Το 2023 είναι επίσης και μια εκλογική χρονιά, με δύο βουλευτικές εκλογές, όπως όλα δείχνουν, και με περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Όλα τα αστικά κόμματα δουλεύουν στο φουλ την εκλογική τους μηχανή. Η κυβέρνηση προβάλλει μια παραπλανητική εικόνα οικονομικών «επιτυχιών», «ανάπτυξης» και γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας. Και με επιδόματα, παροχές, επιταγές, «καλάθια» και κάθε είδους «φιλοδωρήματα», με υποσχέσεις και επικοινωνιακά σόου, επιχειρεί να παραπλανήσει και υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο.
Κανένα κυβερνητικό αφήγημα, ούτε τα ψίχουλα του εμπαιγμού, μπορούν να συγκαλύψουν την πραγματικότητα της ακραία αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που παραμένει αλώβητη. Η λαϊκή δυσαρέσκεια απλώνεται και από υπόκωφο κύμα μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ενεργητικό παρόν και διεκδίκηση.
Καμιά, επίσης, προπαγάνδα «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της Ελλάδας, που επιχειρεί να σκορπίσει ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό στον ελληνικό λαό, δεν μπορεί να κρύψει την επικίνδυνη πραγματικότητα της ασφυκτικής πρόσδεσης της χώρας μας στους επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς και σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Γαλλίας. Όχι μόνο δεν δημιουργούνται οι θρυλούμενες συνθήκες «σταθερότητας» και «ασφάλειας», αλλά ενισχύονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ισχυροποιούνται οι συνθήκες που ευνοούν τις τουρκικές προκλήσεις και επιθετικές ενέργειες, δυναμώνουν οι παράγοντες που οδηγούν σε πόλεμο, καταστροφή και επαναχάραξη συνόρων.
Το αστικό πολιτικό σύστημα, μετά από τριάμισι χρόνια σχετικής πολιτικής σταθερότητας και κυριαρχίας της ΝΔ, αντιμετωπίζει και πάλι συνθήκες αστάθειας και κρίσης. Όλοι μαζί -κυβέρνηση ΝΔ και αντιπολιτευόμενα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- πληρώνουν τα επίχειρα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που άσκησαν κυρίως από το 2010 και μετά. Η μνημονιακή περίοδος έχει ρίξει όλες τις ψεύτικες φιλολαϊκές τους μάσκες. Απέδειξε πως και οι τρεις, με μικρές μόνο διαφοροποιήσεις είναι οι στυλοβάτες της ελληνικής ολιγαρχίας και του συστήματος ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποταγής, μια ενιαία δύναμη κρούσης εχθρική στα λαϊκά συμφέροντα.
Οι οξύνσεις και οι κοκορομαχίες τους είναι κενές περιεχομένου και μοναδικό σκοπό έχουν να δημιουργήσουν νέες αυταπάτες, να παραπλανήσουν και να παγιδεύσουν τη λαϊκή ψήφο, έστω «με κρύα καρδιά». Οι εκλογές είναι ένα επεισόδιο και μόνο. Η ψήφος στα αστικά κόμματα δεν είναι ψήφος πραγματικής στήριξης και εμπιστοσύνης. Είναι ψήφος που υποκύπτει σε εκβιασμούς και κάλπικα διλήμματα. Η προηγούμενη και η επόμενη μέρα, η προηγούμενη και η επόμενη περίοδος έχουν σημασία. Το καθήκον της πραγματικής Αριστεράς είναι η ένταση των προσπαθειών για την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, ικανού να βάλει φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική.
