Στη μία πλευρά της εξαιρετικά φορτισμένης κοινωνίας μας, με την πανδημία να καλπάζει αφήνοντας πίσω της χιλιάδες θύματα, με την ακρίβεια να οδηγεί σε ένα απροσδιόριστο ράλι τον πληθωρισμό (τον Οκτώβρη καταγράφηκε στο 3,4%), με το ηλεκτρικό ρεύμα να αποτελεί πλέον «πολυτέλεια» για τα φτωχά στρώματα, με την απαξίωση της δημόσιας Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, με τη δαμόκλειο σπάθη του πτωχευτικού Κώδικα πάνω από τη λαϊκή κατοικία, με τις επικείμενες κατασχέσεις για χρέη προς το Δημόσιο και τις τράπεζες, με τον ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό πρόληψης και προστασίας από θεομηνίες, με τα αντεργατικά μέτρα να πιέζουν ασφυκτικά μισθούς, μεροκάματα, συνδικαλιστική δράση και εργασιακά δικαιώματα, με τα μικρομάγαζα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, με την ανεργία να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με το μισθό να μη φθάνει ούτε για τα ¾ του μήνα, με τη φτώχεια και την εξαθλίωση να γίνονται συνώνυμα της λέξης «Ελλάδα», στέκεται ο λαός και ο βόγγος του πνίγεται μέσα στη σκοτεινιά και το ζόφο που προκαλούν τα αλλεπάλληλα κύματα της κρίσης. Οι αντιστάσεις του μπορεί να είναι περιορισμένες, ωστόσο η οργή και η αγανάκτηση δε θ’ αργήσουν να βρουν τη διέξοδο που αντιστοιχεί στην τεράστια πίεση που δέχεται.
Στην άλλη πλευρά της κοινωνίας, ανατέλλει ένας άλλος κόσμος με πλούσια -σχεδόν άτοκη- τραπεζική χρηματοδότηση, με κρατικές κάθε λογής παροχές, με εξοχικά στη Μύκονο, με κοινοτικά προγράμματα, με «πράσινη» και ψηφιακή προοπτική, με ζωή χαρισάμενη, με συντεταγμένο «Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2021-2024», με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, με «αλματώδη ανάπτυξη», με ταξίδια-αστραπή στο Ντουμπάϊ, με την ανείπωτη ευχαρίστηση της αμερικανοΝΑΤΟϊκής εξάρτησης αποτυπωμένη στα πρόσωπα των κυβερνώντων, με παιδιά που σπουδάζουν στα Harvard και στα School of Economics, με το ξέφρενο «επενδυτικό» ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με τις χαρμόσυνες καμπάνες της αισιοδοξίας ν’ αντηχούν από όλα τα χρυσοπληρωμένα ΜΜΕνημέρωσης, στέκεται η μεγαλοαστική τάξη -με τους παρατρεχάμενούς της- γελώντας ανυπόμονη για την επερχόμενη ευωχία.
***
Πάνω σε αυτό το ταξικό περιβάλλον, με τις αντιθέσεις να οξύνονται καθημερινά, φιλοτεχνήθηκε και ο νέος Προϋπολογισμός του 2022, που αποτελεί κι αυτός μνημείο κυβερνητικής υποταγής στις απαιτήσεις της ξένης ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της ντόπιας ολιγαρχίας. Με ανεξέλεγκτη πληθώρα εικονικών μεγεθών που εξωραΐζουν τη ζοφερή πραγματικότητα της οικονομικής κατάρρευσης που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, με ένα καταιγισμό φόρων και σύνθλιψης των στοιχειωδών κοινωνικών δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, Πρόνοια. Με σημαία τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και οδοστρωτήρα την ψηφιακή τεχνολογία αποδιαρθρώνεται πλήρως κάθε λαϊκή απαίτηση γι’ αυξήσεις κατωτάτων μισθών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Αφετέρου, προβλέπει θυελλώδη ανάκαμψη με κύμα απαλλαγής φόρων, εισφορών και δεσμεύσεων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, παρέχοντάς του παράλληλα ισχυρά «επενδυτικά κίνητρα» και παροχές (μείωση κατά 3% ασφαλιστικών εισφορών του ιδιωτικού τομέα, κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον κρατικό προϋπολογισμό και επιδότηση 200 € της εργοδοσίας σε περίπτωση πρόσληψης μακροχρόνια ανέργου, για περίοδο 6 μηνών, μειώσεις των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη στο 22% από 24%, μείωση κατά 50% του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου σε περιπτώσεις εταιρικών συγχωνεύσεων, χορήγηση προσαυξημένης έκπτωσης για επιχειρηματικές δαπάνες που αφορούν «πράσινη» και ψηφιακή οικονομία, έκπτωση επί του φόρου εισοδήματος κλπ, κλπ), ξεπουλά όσο-όσο τη δημόσια περιουσία, εισάγει εξωφρενικούς «νεωτερισμούς», προβλέπει ρυθμούς «αλματώδους ανάπτυξης» και «καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας», ακουμπά με κάθε βεβαιότητα στα δισ. του «Ταμείου Ανάκαμψης» και του ΠΔΕ, δημιουργώντας προφανώς συνθήκες «αλματώδους κερδοφορίας και κερδοσκοπίας» για τη μεγαλοαστική τάξη και τα ξένα μονοπώλια.
Αυτή η διχαστική προβολή του νέου Προϋπολογισμού δεν έχει άλλο στόχο από το να μεταγγίσει τα τεράστια ποσά που προκύπτουν με τις παραπάνω αντιδραστικές «μεταρυθμίσεις», από τις τσέπες των εργατολαϊκών στρωμάτων, των επαγγελματοβιοτεχνών, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των συνταξιούχων κλπ, στα θησαυροφυλάκια των δανειστών-τοκογλύφων του ελληνικού κράτους και σε ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες-«επενδυτές». Μία απλή εικόνα του Προϋπολογισμού 2022 αρκεί για να αναδείξει την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των επιδιώξεων της μεγαλοαστικής τάξης, αλλά και ένα εργαλείο συνδεδεμένο απόλυτα με την προώθηση των κερδοσκοπικών πολιτικών του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, αλλά και των αμερικανοΝΑΤΟϊκών επιδιώξεων, προς τις οποίες τάζει της «Παναγιάς τα μάτια».
Μετά τη δωδεκάχρονη πορεία μνημονιακών μέτρων, οικονομικής, υγειονομικής, ενεργειακής κρίσης, που εξακολουθεί να πνίγει οικονομικά τα λαϊκά νοικοκυριά, τούτος εδώ είναι ένας από τους σκληρότερους, μεταπολεμικά, Προϋπολογισμούς, που -αν εφαρμοστεί όπως είναι- θα φέρει ολέθρια αποτελέσματα στην επιβίωση του λαού μας. Ήδη η «ενισχυμένη εποπτεία» πιέζει αφόρητα να εφαρμοστούν επιπλέον και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση στο θέμα των πλειστηριασμών, γεγονός που σηματοδοτεί κύμα εξώσεων χιλιάδων οικογενειών από τα σπίτια τους που θα βγουν στο σφυρί. Ένας λαός στα όρια της εξόντωσης…
***
Η ελληνική οικονομία έχει βυθισθεί σε μια βαθιά και συνεχιζόμενη κρίση, που απεικονίζεται στη διαρκή πτώση του AEΠ της (από 231,5 δισ. € το 2009, σε 177, 6 δισ. € το 2021, δηλαδή σωρευτική πτώση του ΑΕΠ κατά 23,8%), στη διαρκή και μεγάλη πτώση της ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης, στις αθρόες απολύσεις, στην εκτίναξη της ανεργίας στο 17,1% τον Οκτώβρη, στο διαρκώς ογκούμενο κύμα των νεόπτωχων, στο φούσκωμα του κρατικού χρέους από 298,5 δισ. € το 2009 σε 380,80 δισ. € ή στο 229,6% του ΑΕΠ (Μάρτης 2021 – Υπουργείο Οικονομικών)!
Όπως φαίνεται, το τελευταίο μέρος του Πίνακα («Πρωτογενές αποτέλεσμα γενικής κυβέρνησης»), αποτελεί την αποθέωση της παραχάραξης και των αυταπατών. Όλα τα στοιχεία που δίνονται εμπεριέχουν τον παράγοντα της πιθανότητας και του τυχαίου. Ένα τζόκερ, ας πούμε. Όμως οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι όχι μόνον ορατοί αλλά και πολύ συγκεκριμένοι. Και πρώτα απ’ όλα η εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού, με σχεδόν διπλάσιους θανάτους σε ένα διάστημα μικρότερο από την εφαρμογή του lockdown το Μάρτη του 2020 που ήδη παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και απειλεί με κατάρρευση το ήδη υπολειτουργούν, αποδεκατισμένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κι αντί να το στηρίξουν, του περικόπτουν άλλα 80 εκατ. €! Τα κυβερνητικά μέτρα δεν φαίνεται να αναχαιτίζουν τον ιό, τα εμβόλια αποδεικνύονται εξαμηνιαίας διάρκειας, η εφαρμογή της «ανοσίας της αγέλης» είναι προφανής, η επιχείρηση «Ελευθερία» κυριολεκτικά γελοιοποιείται. Κατά δεύτερο λόγο οι συνεχείς ανατιμήσεις των ειδών πρώτης ανάγκης -που ήδη ξεπέρασαν το 25%- απειλούν να συμπαρασύρουν όχι μόνον τον τιμάριθμο (πολύ πάνω από το 3,4% του Οκτώβρη), αλλά και την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών (ιδιωτική κατανάλωση) πολύ πιο κάτω από το προβλεπόμενο 3% του Προϋπολογισμού. Εξάλλου, η αύξηση της χρηματιστηριακής τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στα περίπου 250 ευρώ/MWh που συνοδεύεται από την κυβερνητική προπαγάνδα για δήθεν αθρόες επιδοτήσεις (προφανώς με χρήματα του Προϋπολογισμού) συνοδευόμενη από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου κατά 20-22% και την κάθετη άρνηση της μείωσης του συντελεστή φόρου καυσίμων, προοιωνίζονται ένα δύσκολο Χειμώνα. Ο τρίτος λόγος κινδύνου να εξοκείλει ο Προϋπολογισμός, είναι η κατάργηση των έκτακτων παροχών στήριξης της οικονομίας (στη συντριπτική πλειοψηφία το «μπούκωμα» των επιχειρήσεων) κατά την περσινή περίοδο του lockdown, καθώς και των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν. Η παύση της ισχύος τους συνεπάγεται και μείωση της οικονομικής τους δραστηριότητας η οποία πιθανότατα θα έχει αρνητική επίπτωση. Ένας τέταρτος λόγος είναι οι προφανείς επιπτώσεις από τις ανατιμήσεις της ενέργειας, των πρώτων υλών, των μεταφορών και κατ’ επέκταση ολόκληρης της εφοδιαστικής αλυσίδας. Σε αυτή την περίπτωση αναμένεται να επηρεαστεί αρνητικά ο πραγματικός ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης, λόγω μείωσης της παραγωγής του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα και άρα και των εξαγωγών (άλλωστε φαίνεται στον Πίνακα).
Από τον Πίνακα των βασικών μεγεθών του προϋπολογισμού 2021-2022, που παρουσίασε η «Εφημερίδα Συντακτών», φαίνεται καθαρά ο όγκος των φορολογικών εσόδων από μισθούς, συντάξεις και άλλα λαϊκά εισοδήματα, καθώς και από τους άμεσους και έμμεσους φόρους, που συνθέτουν το γνωστό ληστρικό σκηνικό, των αστικών Προϋπολογισμών. Φαίνεται καθαρότερα η μείωση των κρατικών δαπανών που περιλαμβάνουν και την Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Φαίνεται η επιδοματική πολιτική με τα μόλις 131 εκατ. € στους χιλιάδες μακροχρόνια άνεργους κ.ά. (400 €/άτομο εφάπαξ).
Τα συνολικά ποσά των φόρων φθάνουν τα 50,055 δισ. € το 2022, από 46,558 δισ. φέτος, ενώ ο ΦΠΑ που φορτώνεται στη λαϊκή κατανάλωση ξεπερνά τα 28 δισ. €.
Το σκηνικό του τζόκερ επαναλαμβάνεται και στις αμφιλεγόμενες εκτιμήσεις του οικονομικού επιτελείου, είτε για ανάπτυξη 6,9% του ΑΕΠ για φέτος και 4,4% για το 2022, είτε για ανάπτυξη 7,4% φέτος και 5,4% το 2022. Νούμερα στο βρόντο. Πάντως το βέβαιο είναι πως το 2021 κλείνει με πρωτογενές έλλειμμα-ρεκόρ, της τάξεως του 8%, γεγονός που αποστερεί κάθε ελπίδα οποιασδήποτε άξιας λόγου παροχής ή δώρου για το φετινό Δεκέμβρη, πέρα από το ψίχουλο των 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους.
***
Οι άνευ αξίας, εκατοντάδες αμφισβητούμενοι αριθμοί και ποσοστά που αραδιάζονται στην Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού 2022 σαν δήθεν παροχές και επιδοτήσεις, μειώσεις φόρων και επιβαρύνσεων, αυξήσεων και αναπροσαρμογών υπέρ των εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, αποτελούν στοιχεία συγκάλυψης της καταστροφικής πολιτικής της Δεξιάς, θεραπαινίδας του πιο αδίστακτου και αδηφάγου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και των αντιδραστικών αποφάσεων των ιμπεριαλιστικών κέντρων.
Για το λαό μας, αυτή η αχαλίνωτη επίθεση δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Νέα μέτωπα αγωνιστικών κινητοποιήσεων βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, ενώ ολοένα και μακραίνει ο κατάλογος των κοινωνικών στρωμάτων που θίγονται από τα συνεχή μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα καλείται ν’ αντιδράσει στη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, την καταστολή, την οικονομική καταστροφή που επιβάλλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την προτροπή των ιμπεριαλιστικών κέντρων, τώρα που τα αποτελέσματα της ανελέητης λιτότητας και της «αλματώδους ανάπτυξης» δεν πείθουν πια κανένα για τις «καλύτερες ημέρες» που ευαγγελίζονται οι οικονομικοί επαΐοντες. Η απόκρουση των επερχόμενων Νομοσχεδίων που επισύρει ο νέος Προϋπολογισμός, προβάλλει σαν επιτακτική ανάγκη για την επιβίωση του ελληνικού λαού.
