Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τον κατώτατο μισθό των εργαζόμενων, που εδώ και 6 χρόνια με μνημονιακό νόμο έχει παύσει να αποτελεί αντικείμενο συλλογικής διαπραγμάτευσης ΓΣΕΕ – εργοδοτών και καθορίζεται με αποφάσεις της κυβέρνησης που τον έχουν καθηλώσει;
Την απάντηση δίνει η έκθεση της κυβερνητικής “Επιτροπής Πισσαρίδη” που κάνει εκτενή μνεία για τον κατώτατο μισθό αναφέροντας ότι «θα πρέπει να καθορίζεται με οικονομικά ορθολογικό τρόπο». Εννοώντας με αυτή τη γενικόλογη τεχνοκρατική διατύπωση -όπως το επεξηγεί- πως «αν καθοριστεί σε πολύ υψηλό επίπεδο, αυτό μπορεί να αυξήσει την ανεργία, αποκλείοντας από την αγορά εργασίας άτομα με χαμηλές δεξιότητες» και ότι στην περίπτωση ενός καλύτερου κατώτατου μισθού «οι άνεργοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, καθώ́ς οι προοπτικές να βρουν εργασία μειώνονται»!
Εδώ οι “νομπελίστες” οικονομολόγοι μας λένε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η αύξηση του πενιχρού κατώτατου μισθού μεγαλώνει την ανεργία και ότι θα πρέπει να κρατιέται χαμηλά ο κατώτατος μισθός ώστε …να δημιουργούνται περισσότερες θέσεις εργασίας. Ο κατώτατος μισθός παρουσιάζεται ως η αιτία αύξησης της ανεργίας και το θέμα της αύξησης ή μείωσης της ανεργίας ως υπόθεση “ρύθμισης των αντιμαχόμενων συμφερόντων” των ανέργων και εργαζόμενων και, μάλιστα, των κατώτερα αμειβόμενων!
Ο ρόλος των συμφερόντων των εργοδοτών στην υπόθεση της ανεργίας και του ύψους των μισθών αποσιωπάται εντελώς: αυτοί μπορούν και πρέπει ανεμπόδιστα και αυτοδίκαια να αβγατίζουν τα κέρδη τους στις πλάτες των εργαζομένων. Η εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο, ο ανταγωνισμός των κεφαλαιοκρατών για κυριαρχία στην αγορά και οι συνεπακόλουθες καπιταλιστικές κρίσεις που είναι οι πραγματικές αιτίες της ανεργίας αποκρύπτονται και τα δεινά της επιχειρείται να φορτωθούν στους …“υψηλούς” κατώτατους μισθούς των εργαζόμενων.
Με βάση αυτό το βαθιά αντιδραστικό-κανιβαλικό νεοφιλελεύθερο δόγμα, η έκθεση Πισσαρίδη καταλήγει στο ότι «οι αλλαγές που νομοθετήθηκαν το 2014, οι οποί́ες προβλέπουν ένα κατώτατο μισθό που καθορίζεται από το κράτος αντί μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ εργατικών και εργοδοτικών οργανώσεων, πρέπει να διατηρηθούν». Η υποτιθέμενη προσωρινή “μεταρρύθμιση” των μνημονίων τα προηγούμενα χρόνια, που καταδίκασε χιλιάδες εργαζόμενους να δουλεύουν με τον εξευτελιστικό μισθό που καθόριζε η κυβέρνηση, τώρα εξυψώνεται σε “βέλτιστη πρακτική”!
Με λίγα λόγια η κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης του κατώτατου μισθού και ο καθορισμός με κυβερνητικές αποφάσεις πρέπει να γίνει μόνιμη κατάσταση! Σαν εξωραϊστικό αλλά στην πραγματικότητα φαιδρό περιτύλιγμα σε αυτή τη μονιμοποίηση του κρατικού καθορισμού του κατώτατου μισθού, η έκθεση Πισσαρίδη προτείνει το ύψος του “να αποφασίζεται από ένα Συμβούλιο Εμπειρογνωμό́νων” αλλά… με την κυβέρνηση “να διατηρεί την δυνατότητα να θέσει τον κατώτατο μισθό σε άλλο επίπεδο”!
Γίνεται φανερό προς τα πού θα κινηθεί η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη: προς μια πάγια θεσμοθέτηση του μνημονιακού μέτρου για τον κατώτατο μισθό που θα σημάνει την παραπέρα καταβαράθρωσή του.
