Η αντι-ασφαλιστική επίθεση που έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’90 κλιμακώθηκε στα χρόνια των μνημονίων, ενώ όπως φαίνεται ξεκάθαρα έχει και συνέχεια, παρά τις διαβεβαιώσεις που έδιναν κάθε φορά οι κυβερνήσεις όταν ψήφιζαν αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, πως «εξασφαλίστηκε η βιωσιμότητα» του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε έναν μόλις χρόνο πριν, έναν ακόμη νόμο, εκείνον του Βρούτση, προκειμένου να ενισχύσει στην ουσία τις αντι-ασφαλιστικές ρυθμίσεις του προηγούμενου νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να ανοίξει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, την οποία εδώ και πολλούς μήνες απεργάζεται.
Προκειμένου να προπαγανδίσουν τον νέο νόμο που ετοιμάζουν και να αντιμετωπίσουν αντιδράσεις των ασφαλισμένων, έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία δήθεν ενημέρωσης για το περιεχόμενό του (συνεντεύξεις του αρμόδιου υφυπουργού Εργασίας, αρθρογραφία σε αστικά μέσα ενημέρωσης, κλπ.) χρησιμοποιώντας την ίδια γνωστή συνταγή.
Κινδυνολογία για τη βιωσιμότητα του αφαλιστικού συστήματος, προτάσεις ειδικών, σοφών κλπ. για τη «διάσωσή» του, στην προκειμένη περίπτωση η γνωστή έκθεση Πισσαρίδη η οποία ούτως ή άλλως συνοψίζει όλα τα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης. Η απειλή κατάρρευσης του ασφαλιστικού ενισχύεται, τώρα, και με την επίκληση των συνεπειών της πανδημίας, καθώς και με άλλα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα.
Ένα από αυτά η λεγόμενη «γήρανση του πληθυσμού», η οποία ενέχει κινδύνους και για το ασφαλιστικό, καθώς οι εργαζόμενοι είναι και -όπως άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση διαβεβαιώνει- θα συνεχίσουν να είναι λιγότεροι από τους συνταξιούχους. Αποσιωπάται ωστόσο το γεγονός ότι οι σημερινοί συνταξιούχοι, όπως και αυτοί που πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση, έχουν ήδη πληρώσει με τις εισφορές τους για τις συντάξεις τους, ωστόσο και σε προηγούμενες παρεμβάσεις επίσης με την επίκληση του «δημογραφικού κινδύνου» είδαν τις συντάξεις αυτές να μειώνονται δραματικά. Επίσης, το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι έωλο και γιατί στην πραγματικότητα, η όποια «δημογραφική γήρανση» είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εντεινόμενη επίθεση σε βάρος των λαϊκών οικογενειών και τις αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην ανατροφή παιδιών. Αν ήθελαν πραγματικά να κάνουν κάτι για να την αντιμετωπίσουν, θα στήριζαν με όρους ουσίας – Κοινωνικού Κράτους – την ανατροφή των παιδιών.
Επίσης, οι δήθεν «σωτήρες» του Ασφαλιστικού που υπόσχονται όπως και κάθε φορά την οριστική λύση του προβλήματος, δε λένε κουβέντα για τα εκατοντάδες εκατομμύρια από τα αποθεματικά των Ταμείων ασφάλισης που εδώ και χρόνια λυμαίνονται με το έναν ή τον άλλο τρόπο, κράτος και παντός είδους «επενδυτές». Το πρόβλημα του Ασφαλιστικού που έρχονται και επανέρχονται οι κυβερνήσεις πάνω από 30 χρόνια τώρα για να λύσουν, έχει πολύ συγκεκριμένες αιτίες για τις οποίες ποτέ δε μιλούν. Από την εποχή των θαλασσοδανείων, το τζογάρισμα στο χρηματιστήριο, τα δομημένα ομόλογα, τα κουρέματα των μνημονίων, τύπου PSI, τις αμέτρητες μειώσεις ή ακόμη και απαλλαγές των εργοδοτικών εισφορών, μέχρι και τη συστηματική και ανεξέλεγκτη εισφοροδιαφυγή που έχουν στερήσει από τα ταμεία αμέτρητους πόρους. Ειδικά στις μέρες της πανδημίας η κυβέρνηση της ΝΔ έχει προσφέρει ιδιαίτερα απλόχερα αλλεπάλληλες απαλλαγές στις εργοδοτικές εισφορές, οι οποίες σε συνδυασμό με τα τεράστια ποσοστά της ανεργίας, της υπο-απασχόλησης, της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας αποτελούν τον πυρήνα του προβλήματος του Ασφαλιστικού για το οποίο επικαλούνται τη «δημογραφική γήρανση».
Ένα δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιούν, είναι ότι με την κεφαλαιοποίηση – ιδιωτικοποίηση των επικουρικών, οι εισφορές των ασφαλισμένων θα λειτουργήσουν ως «μοχλός ανάπτυξης» της οικονομίας. Μάλιστα, εκτιμούν ότι σε βάθος 40 χρόνων τα ποσά αυτά θα ξεπεράσουν τα 80 δισ. ευρώ. Αυτό βέβαια καθόλου δεν αφορά τους ασφαλισμένους, αλλά αποκλειστικά τις ασφαλιστικές εταιρείες που θα διαχειριστούν τις εισφορές των εργαζομένων για να επενδύσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, το κράτος δεν θα εγγυάται πλέον καμία σύνταξη, οι νέοι ασφαλισμένοι δεν θα έχουν καμία εξασφάλιση ότι στο τέλος του εργάσιμου βίου τους θα λάβουν κάποια σύνταξη ή για το ύψος που θα έχει αυτή.
Σε συνδυασμό με το προηγούμενο επικαλούνται ένα ακόμη επιχείρημα, κυβερνητικά στελέχη και διάφοροι «ειδικοί» για να προπαγανδίσουν τον νέο νόμο. Ισχυρίζονται λοιπόν, πως τάχα με το νέο σύστημα οι συντάξεις θα είναι μεγαλύτερες από τις σημερινές. Βέβαια, δεν αναφέρουν πως αυτές οι συντάξεις κατρακύλησαν στα σημερινά επίπεδα έχοντας υποστεί την τελευταία μόνο δεκαετία των μνημονίων, δραματικές μειώσεις με τους αντι-ασφαλιστικούς νόμους όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Επιπλέον πως και αυτός ο νόμος συνεχίζει το «έργο» των προηγούμενων και στην πραγματικότητα κλιμακώνει την επίθεση. Η ύπαρξη «επενδυτικών πακέτων» που χαρακτηρίζονται «μεσαίου» και «υψηλού» ρίσκου – όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στα σχετικά κυβερνητικά «πορίσματα» – αποτυπώνει το γεγονός ότι με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, αφενός δεν δίνονται εγγυήσεις για τις αποδόσεις, αφετέρου οι ασφαλισμένοι είναι υποχρεωμένοι είτε το θέλουν είτε όχι να αποδίδουν τις εισφορές τους στα χέρια αδίστακτων επενδυτών που θα κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Μάταια προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει για το αντίθετο. Μάλιστα, ο αρμόδιος υπουργός που θα φέρει και προς ψήφιση τον νόμο, μιλώντας πρόσφατα στην ετήσια τακτική Συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιρειών, ανέφερε πως «είμαστε εξίσου ανοιχτοί στην παρουσία της ιδιωτικής ασφάλισης στις διαφορετικές της μορφές. Είναι μια ευρωπαϊκή πολιτική άλλωστε. Δεν είναι κάτι παράξενο. Παράξενη είναι η ενοχοποίηση της ιδιωτικής ασφάλισης. Ασφαλώς, χρειάζονται αυστηροί κανόνες και εποπτεία».
Αλλά πώς να κρύψει την αλήθεια που λέει ότι ασφαλιστικές εταιρείες ευθύνονται για εκατοντάδες χρεοκοπίες ανά τον κόσμο, αφήνοντας εκατομμύρια ασφαλισμένους ακάλυπτους, χωρίς συντάξεις.
