Πραγματοποιήθηκαν οι πολυαναμενόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στη Βραζιλία στις 2 του Οκτωβρίου. Αν και ο Λούλα ντα Σίλβα κατέλαβε την πρώτη θέση στην προτίμηση των ψηφοφόρων με ποσοστό 48,4%, αυτό δεν είναι αρκετό για να αποφευχθεί δεύτερος γύρος στις 30 του μήνα. Ο νυν πρόεδρος Ζαΐχ Μπολσονάρο είχε καλύτερη επίδοση από αυτές που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις λαμβάνοντας το 43,2% των ψήφων. Αν και θεωρείται ότι ο Μπολσονάρο έχει μεγαλύτερες δεξαμενές για να αντλήσει ψήφους στον δεύτερο γύρο, είναι τόσο κοντά ο Λούλα στο απαιτούμενο 50%, ώστε η εκλογή του πλέον να φαντάζει αρκετά πιθανή.
Παράλληλα εξελέγησαν 513 βουλευτές και 27 γερουσιαστές, δηλαδή το ένα τρίτο των 81 μελών της Γερουσίας. Στο κογκρέσο της Βραζιλίας επικρατεί πολυδιάσπαση με πλειάδα κομμάτων να εκπροσωπούνται, και οι συσχετισμοί δύναμης που θα διαμορφωθούν μεταξύ της Δεξιάς και της ψευτοαριστεράς εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση που θα κρατήσει το λεγόμενο “centrao”, μια πανίσχυρη και εδραιωμένη διασπορά υποτίθεται κεντρώων δυνάμεων, που συνηθίζει να τάσσεται με όποιον βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό ασφαλώς υποδηλώνει σκληρά παζάρια και παραχωρήσεις από την εκάστοτε προεδρία, η οποία δεν προμηνύεται καθόλου εύκολη για τον Λούλα στην περίπτωση που εκλεγεί. Οι κεντρώοι θα είναι η πρώτη δύναμη και στα δύο σώματα του κογκρέσου με μεγάλη διαφορά.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο Μπολσονάρο αμφισβήτησε την εγκυρότητα του ηλεκτρονικού συστήματος ψηφοφορίας, διαμηνύοντας ότι είναι πιθανό να μην αναγνωρίσει το αποτέλεσμα σε περίπτωση που ηττηθεί. Μιμείται έτσι προεκλογικά τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο είχε στενή σχέση και παρεμφερή πολιτική φυσιογνωμία. Σε κάθε περίπτωση, η ομαλή διεξαγωγή του δεύτερου γύρου και η κανονική συνέχεια σε περίπτωση που επικρατήσει ο Λούλα δεν πρέπει να θεωρούνται εξασφαλισμένες συνθήκες.
Όλα αυτά δείχνουν ότι μια ενδεχόμενη προεδρία του Λούλα, ακόμη και αν αυτός θα έχει τις καλύτερες προθέσεις, θα είναι όμηρος διαφόρων τρίτων παραγόντων όπως οι «κεντρώοι», περιορισμένων δυνατοτήτων και μάλλον προορισμένη να σπείρει την απογοήτευση και τη διάψευση. Όσο πιο πολύ πλησιάζει η προεδρία του Λούλα, τόσο πιο ευδιάκριτα φαίνεται ότι ο πιο αξιόπιστος, αλλά και δύσκολος, δρόμος για τον λαό της Βραζιλίας είναι αυτός του εξωκοινοβουλευτικού παλλαϊκού αγώνα.
