Με γοργούς ρυθμούς προχωρά η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας στην προσπάθεια όξυνσης της καταστολής και της τρομοκρατίας στα πανεπιστήμια. Για μια ακόμη φορά, με τις σχολές κλειστές και τους φοιτητές απόντες, η κυβέρνηση βρήκε ευκαιρία για να χτυπήσει περαιτέρω τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τους φοιτητικούς συλλόγους. Τελευταίο επεισόδιο αποτέλεσε η εξαγγελία της εισόδου των ΟΠΠΙ (Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων) για τις αρχές Οκτώβρη. Ειδικότερα, σύμφωνα και με τα πρώτα δημοσιεύματα, τα ιδρύματα στα οποία θα σταλούν οι πρώτοι 400 ειδικοί φρουροί είναι το ΕΚΠΑ, το ΕΜΠ και το ΑΠΘ, ενώ ερωτηματικό παραμένει ακόμη αν θα σταλούν και στο ΟΠΑ (πρώην ΑΣΟΕΕ). Ακόμα, η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ανακοίνωσε πως οι επόμενοι 600 ειδικοί φρουροί θα είναι έτοιμοι προς τοποθέτηση τον Δεκέμβρη.
Αδιαφορώντας εντελώς για τις αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος και ενός ιδιαίτερα μεγάλου κομματιού της ακαδημαϊκής κοινότητας, οι πρυτάνεις του ΕΚΠΑ (Δημόπουλος), του ΕΜΠ (Μπουντουβής) και του ΑΠΘ (Παπαϊωάννου) παραβρέθηκαν σε συνάντηση στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της πρώτης εμφάνισης της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό πως υπαγωγή της πανεπιστημιακής αστυνομίας απευθείας στον αρχηγό της ΕΛΑΣ και όχι στις πρυτανικές αρχές αποτελεί -εκτός των άλλων- και παραβίαση του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση προχώρησε στις αρχές Αυγούστου στην τοποθέτηση των πρώτων τουρνικέ (μπάρες ηλεκτρονικής εισόδου) στο κτίριο της πρυτανείας στο ΑΠΘ, ενώ αναμένεται η τοποθέτηση αντίστοιχων μηχανισμών ελεγχόμενης εισόδου στο ΕΚΠΑ, το ΟΠΑ και το ΠΑΠΕΙ. Το κλίμα για την αποδοχή του συγκεκριμένου μέτρου είχε καλλιεργηθεί ήδη από τις αρχές της περασμένης χρονιάς, όταν με πρόσχημα την πανδημία, πραγματοποιούνταν έλεγχοι στις εισόδους όλων των ιδρυμάτων, με σύσσωμες όλες τις πολιτικές δυνάμεις, από τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ μέχρι την ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ, όχι μόνο να μην αντιπαλεύουν το συγκεκριμένο μέτρο και να μην αποκαλύπτουν πως αποτελεί προάγγελο των τουρνικέ, αλλά να το χαιρετίζουν μάλιστα ως «αναγκαίο και απαραίτητο»! Παράλληλα, αναμένεται τη χρονιά αυτή να ολοκληρωθούν και οι διαγωνισμοί που είτε έχουν προκηρύξει ή θα προκηρύξουν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων για την τοποθέτηση καμερών στους χώρους των σχολών, όπως προβλέπει ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία πως τόσο η πανεπιστημιακή αστυνομία, οι μπάρες ηλεκτρονικής εισόδου και οι κάμερες δεν είναι μέτρα που αποσκοπούν στην «πάταξη της εγκληματικότητας» στα πανεπιστήμια ή στην προστασία των φοιτητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, τα ποσοστά εγκληματικότητας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι εξαιρετικά χαμηλά! Η πανεπιστημιακή αστυνομία θα «προστατεύει» τους φοιτητές, όπως η αστυνομία «προστατεύει» την κοινωνία. Το πρόσφατο χτύπημα των απεργών στη «Μαλαματίνα» είναι ενδεικτικό για το τι σημαίνει αυτή η «προστασία». Τα μέτρα αυτά στόχο έχουν να χτυπήσουν τους φοιτητικούς συλλόγους και τους συλλογικούς αγώνες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν γίνεται λόγος για την τέλεση «αξιόποινων πράξεων», όπως μπορεί δυνητικά να θεωρηθεί η κατάληψη μιας σχολής, η οργανωμένη αποχή από τα μαθήματα ή κάποια διαμαρτυρία εντός των σχολών.
Παράλληλα, τα αντιδημοκρατικά αυτά μέτρα αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μιας συνολικής πολιτικής χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων που περιλαμβάνει την κατάργηση του ασύλου, τις επιθέσεις των ΜΑΤ στις σχολές, την αυστηροποίηση των πειθαρχικών διατάξεων για τους φοιτητές, τις συλλήψεις, προσαγωγές και διώξεις φοιτητών όλη την προηγούμενη περίοδο, τα «συμβούλια φοιτητών», τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και τα ενιαία ψηφοδέλτια του πρόσφατα ψηφισμένου νόμου-πλαισίου. Δε γίνεται, λοιπόν, μια προσπάθεια μόνο για την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό και το χτύπημα του φοιτητικού κινήματος. Πρόκειται για μία συνολική κατεύθυνση «κολεγιοποίησης» των δημόσιων πανεπιστημίων, για μία συντονισμένη προσπάθεια να εισαχθεί μια νέα κανονικότητα που θα καλεστούν να ζήσουν οι νέες γενιές φοιτητών, με τα πανεπιστήμια εναρμονισμένα στα «ευρωπαϊκά πρότυπα», με δίδακτρα, με ολοένα και περισσότερα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με ελάχιστες φοιτητικές παροχές, με μπάρες, αστυνομία, κάμερες, με εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών, αποστειρωμένα πλήρως από το «μικρόβιο» των γενικών συνελεύσεων και ευρύτερα του φοιτητικού συνδικαλισμού, από τις αφίσες και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, από τους φοιτητικούς συλλόγους και συνολικά αποστειρωμένα από τους αγώνες της νεολαίας και του λαού.
Κοιτάζοντας την από αναβολή σε αναβολή είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, το βασικό πολιτικό συμπέρασμα είναι πως, όπως οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος την κράτησαν «στον πάγο» όλη αυτή την περίοδο, έτσι και τώρα, αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να μην περάσει η εισαγωγή της αστυνομίας στις σχολές και για να ανατραπεί συνολικά η πολιτική της τρομοκρατίας και των ταξικών φραγμών. Ιδιαίτερα τώρα, μπροστά και στο ξεκίνημα της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, οι διασπαστικές κινητοποιήσεις, η αναβολή των αγώνων και η προσπάθεια οργανωτικής επιβολής πάνω στο φοιτητικό κίνημα που ακολουθούν οι δυνάμεις της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ πρέπει να συναντήσουν απέναντί τους την κατεύθυνση της ενότητας πάνω στα αγωνιστικά αιτήματα, των ενιαίων μαζικών κινητοποιήσεων, των γενικών συνελεύσεων, του ενιαίου παρατεταμένου παμφοιτητικού αγώνα μέχρι τη νίκη.
