Η Ανακοίνωση σε μορφή pdf για εκτύπωση
Σε νέες κινητοποιήσεις ο αγροτικός κόσμος της χώρας που κάτω από τις κυβερνητικές πολιτικές και τις νέες ρυθμίσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) βλέπει ότι άδικα κοπιάζει για την παραγωγή, μιας και στο τέλος ο λογαριασμός βγαίνει όλο και πιο ελλειμματικός.
Στην ακρίβεια σε όλα τα αγαθά επιβίωσης που καταπλακώνει το γενικό πληθυσμό προστίθεται και αυτή που έχει εκτινάξει το κόστος παραγωγής τα τελευταία χρόνια πάνω από 30%, την ίδια στιγμή που οι τιμές του αγροτικού προϊόντος υποχωρούν συνεχώς. Ο χορός κερδοσκοπίας που έχουν στήσει οι μεταποιητές και τα μεγάλα κέντρα λιανικής πώλησης, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, έχει φουντώσει και πληρώνεται ακριβά τόσο από τον αγρότη όσο και από τον καταναλωτή.
Αυτή η εκτίναξη του κόστους παραγωγής και η δραματική μείωση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων φέρνουν σε οικονομικό αδιέξοδο χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες. Αλλά δεν είναι τα μόνα δεινά του αγροτικού κόσμου. Η κρατική εγκατάλειψη των αγροτικών υποδομών παίρνει τραγικές διαστάσεις, όπως αποκάλυψε ο πλημμύρα του Θεσσαλικού κάμπου αλλά και η «παρέλαση» λοιμωδών νοσημάτων που αποδεκατίζουν την κτηνοτροφική παραγωγή. Η απόγνωση πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς στην Ελληνική ύπαιθρο.
Τα δισεκατομμύρια των Ευρωπαϊκών Ενισχύσεων φαίνεται πλέον καθαρά ότι χρύσωναν το «πικρό χάπι» της αγροτικής διάλυσης προς όφελος του βιομηχανικού ευρωπαϊκού βορρά και των ντόπιων μεσαζόντων.
Απέναντι σε αυτή την παγιωμένη τακτική του ελληνικού κράτους, ο αγροτικός κόσμος δεν έχει να παρατάξει οργανωμένες δυνάμεις. Οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν εγκαταλειφθεί από τους αγρότες, που τις έβλεπαν μόνο και μόνο σαν κομματικά παραρτήματα. Αλλά και οι συνεταιρισμοί (παρά το ότι πρέπει να είναι βασικό εργαλείο για την μικρομεσαία αγροτιά που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής αγροτικής παραγωγής) στις περισσότερες περιπτώσεις ντρόπιασαν το όνομά τους, γιατί όχι μόνο δεν προάσπισαν τα συμφέροντα των μελών τους, αλλά λειτούργησαν σαν Δούρειος Ίππος για την εφαρμογή των πιο αντιαγροτικών πολιτικών.
Η αντιαγροτική πολιτική, που φανατικά υποστηρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχει υπηρετηθεί ισάξια απ’ όλο το νεοφιλελεύθερο μπλοκ και τα άλλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό που θα πρέπει να περιμένει ο αγροτικός κόσμος από αυτές τις πολιτικές είναι ένταση της εκμετάλλευσης, δραματική μείωση και άλλο του αγροτικού κόσμου και παραπέρα υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής.
Ο διεκδικητικός αγώνας των αγροτών αποτελεί μια προφανή αναγκαιότητα που δεν πρέπει να μείνει σαν μια κραυγή υπαρξιακής αγωνίας αλλά να στοχεύσει στις κυβερνητικές και ευρωπαϊκές πολιτικές υποβάθμισης της αγροτικής παραγωγής. Η συγκρότηση και ο συντονισμός σε ένα παναγροτικό-παλλαϊκό μέτωπο έτοιμο να συνδεθεί με τους αγώνες του λαού μας για την υγεία, την παιδία, το μεροκάματο είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να πάει τον τόπο μπροστά.
