Τις Σπέτσες -και πιο συγκεκριμένα την εξοχική του βίλα- επέλεξε ο Κασσελάκης για να συγκαλέσει την κοινοβουλευτική ομάδα σε συνεδρίαση το τριήμερο 19-21 Γενάρη. Μια κίνηση που έδωσε τροφή για σχολιασμό στο σύνολο των ΜΜΕ, έγινε ένα από τα κεντρικά θέματα της επικαιρότητας. Ένα ζήτημα που από μόνο του δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, ούτε φυσικά απασχολεί την κοινωνία και το λαό πού συνεδριάζει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η επιλογή του τόπου από την ηγεσία Κασσελάκη και η ανάδειξή του σε κυρίαρχο θέμα από τα ΜΜΕ αποτέλεσε μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο της επικαιρότητας και να αλλάξει για άλλη μια φορά αποπροσανατολιστικά η πολιτική ατζέντα, την ώρα που η καυτή πατάτα της καλπάζουσας ακρίβειας δεν λέει να κρυώσει, τσουρουφλίζοντας τα λαϊκά νοικοκυριά.
Αυτό που πραγματικά έχει ενδιαφέρον είναι τα θέματα που συζητήθηκαν και οι εισηγήσεις τόσο του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των τομεαρχών.
Αντιγράφοντας ως κακέκτυπο το περίφημο σλόγκαν του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για το «αμερικάνικο όνειρο», ο Κασσελάκης εισηγήθηκε το δικό του «εθνικό σχέδιο για το ελληνικό όνειρο». Μπορεί να δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι δεν είναι αμερικανάκι αλλά «κρητίκαρος», όμως η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή έκανε σαφείς τις πολιτικές του στοχεύσεις, να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο «Δημοκρατικό Κόμμα» όμοιο με αυτό των ΗΠΑ και εν ολίγοις να εισαγάγει στην πολιτική ζωή του τόπου μας τα πολιτικά ήθη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τα σχέδιά του έχουν την δυσωδία του ακραίου νεοφιλευθερισμού, του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, το ξεχαρβάλωμα της Δημόσιας Υγείας – Παιδείας και των κοινωνικών υποδομών, κατά τα πρότυπα του «αμερικάνικου όνειρου» που καταδικάζει τα εκατομμύρια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στον αποκλεισμό και το κοινωνικό περιθώριο.
Από τα όσα λίγα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας από τη «συνεδρίαση των Σπετσών», οι εισηγήσεις των τομεαρχών προς την κοινοβουλευτική ομάδα είχαν έντονο προεκλογικό άρωμα ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να περισώσει ό,τι μπορεί από την ελεύθερη πτώση που διαγράφει εδώ και μήνες, τάζει στο λαό λαγούς με πετραχήλια. Υπόσχεται αυξήσεις στους μισθούς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, επαναφορά του 13ου και 14ου στους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Υπόσχεται ακόμα «δίκαιη φορολογία» λες και μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη στον τρόπο με τον οποίο η άρχουσα τάξη θα λεηλατήσει το εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών και των εργαζόμενων. Με αοριστολογίες περί «παρεμβάσεων», το άγχος της εναπομένουσας κοινοβουλευτικής ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι επερχόμενες εκλογές στις οποίες κινδυνεύουν να βρεθούν στην τρίτη θέση πίσω από το ΠΑΣΟΚ, αφού επί της ουσίας η αντιπολίτευση που κάνει απέναντι στην κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη σε όλα τα επίπεδα.
Όχι μόνο είναι ανύπαρκτη αλλά συμπλέει κιόλας, αφού είτε ανέχεται την κυβερνητική πολιτική ή ακόμα και στηρίζει ορισμένες κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Χαρακτηριστική ήταν η συναινετική στάση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το κατάφωρα αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο (νόμος πλέον) που θεσπίζει την επιστολική ψήφο και αυξάνει σε δυσθεώρητα ύψη το κόστος για τη συμμετοχή ενός κόμματος στις ευρωεκλογές. Μπορεί ο κυβερνητικός αιφνιδιασμός, με την τροποποίηση του ν/σχ ώστε να περιλαμβάνει και τις βουλευτικές εκλογές, να ανάγκασε το ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, να αποσύρουν τελικά τη στήριξή τους, παρόλα αυτά όμως η αρχική και επί της ουσίας στάση του είναι ενδεικτική της σύμπλευσής του με τη ΝΔ.
Αλλά και στο θέμα του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, που βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας εδώ και μέρες, χωρίς να έχει προς ώρας κατατεθεί καν το σχετικό νομοσχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει με σαφή τρόπο τη στάση συναίνεσης που θα κρατήσει. Σε πρόσφατη δήλωσή του ο Κασσελάκης, ασκώντας τάχα κριτική στο Μητσοτάκη, ενημέρωνε δημόσια πως το επικείμενο νομοσχέδιο θα ψηφιστεί με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εμμέσως πλην σαφώς έθεσε και θέμα κομματικής πειθαρχίας.
Αυτή η στάση του, όπως και η επίδειξη ισχύος στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, είναι δεικτικά του αρχηγικού προφίλ που μεθοδικά καλλιεργεί. Είναι όμως και αφορμή για νέες εσωκομματικές προστριβές, με πρώτο βιολί τον διαφωνούντα Πολάκη που ως χθες αποτελούσε το βασικό στήριγμα του Κασσελάκη. Έχει όμως σημασία να σταθούμε και στην επιχειρηματολογία του Κασσελάκη για την στάση συναίνεσης και σύμπλευσης με τη ΝΔ για το επίμαχο θέμα. Ο ίδιος αναφέρει πως «είναι ταυτοτικό ζήτημα για την Αριστερά» η ψήφιση του συγκεκριμένου ν/σχ. Αν κάτι είναι «ταυτοτικό» για την Αριστερά είναι η πάλη για την υπεράσπιση και την κατάκτηση των συλλογικών δικαιωμάτων μέσα από τα οποία απορρέουν τα πραγματικά ατομικά δικαιώματα για το λαό και την εργατική τάξη. Η απογείωση των ατομικών δικαιωμάτων δεν αφορά την αριστερά αλλά τους αστούς και τους ρεφορμιστές, οι οποίοι συστηματικά επιδιώκουν να εξωραΐσουν τον καπιταλισμό. Πάντως το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, αλλά και μια πρώτης τάξης ευκαιρία να δραπετεύσει από τα κύρια προβλήματα που αφορούν τους εργαζόμενους και το λαό (ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία), αποδεικνύεται δύσκολο παζλ.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε παρατεταμένη κρίση και βαλτωμένος, ως συνέπεια τόσο της πολιτικής που άσκησε τα προηγούμενα χρόνια αλλά και της ανυπαρξίας του ως αντιπολίτευση τώρα. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να κερδίσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη.
