Το τελευταίο διάστημα, καθημερινά ακούμε διάφορες προκλητικές “κοτσάνες” από το πολιτικό προσωπικό της Ν.Δ., υπουργούς, πολιτευτές αλλά κι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, σε δηλώσεις τους ή στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης στα οποία δεν μπορούν να αντισταθούν! Σε πρόσφατη συνάντησή του με νέους που εργάζονται σε επιχειρήσεις τεχνολογίας, ο Μητσοτάκης μεταξύ άλλων είπε πως: “Το γεγονός ότι στην Ελλάδα ναι έχουμε πληθωρισμό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι΄ αυτό, αλλά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο… Και υπάρχει πάντα και στην Ελλάδα ένας μηχανισμός υποστήριξης, οικογένεια, φίλοι, που κάνουν τη ζωή μας εδώ πιο εύκολη και πιο ευχάριστη… Όπου ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο, το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά…”
Στη χώρα που ο κατώτατος μισθός μόλις έφτασε τα 713 ευρώ (μικτά), που κυριαρχεί η μερική απασχόληση, οι απλήρωτες υπερωρίες με παροχή ρεπό ή χωρίς, η υποαπασχόληση και η ανεργία, οι εξοντωτικοί φόροι και τα χαράτσια, η “ανεμελιά” που εκπέμπει ο λόγος του Μητσοτάκη για τον τρόπο ζωής των νέων ανθρώπων, δεν ακούγεται απλά ιδεαλιστική αλλά σαν ύβρις. Το γεγονός πως οι νέοι άνθρωποι (το πόσο νέοι κυμαίνεται…) δεν τολμούν να απεξαρτηθούν από το στενό οικογενειακό περιβάλλον και να χτίσουν τη δική τους ζωή και ο πρωθυπουργός κάνει σαν να μην το αντιλαμβάνεται, μας δείχνει πως η ψαλίδα που διαχωρίζει ταξικά τους “από πάνω με τους από κάτω” ανοίγει ολοένα και περισσότερο. Η υπερδεκαετής οικονομική κρίση, η διαχείριση της πανδημίας, οι οικονομικές επιπτώσεις στη χώρα μας από τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι δεσμεύσεις από τις πολιτικές της Ε.Ε., δεν έχουν κάνει σοφότερους τους “από πάνω”. Υποτιμούν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού το 2012, ακόμα και τα πρόσφατα αγωνιστικά σκιρτήματα της e-food, της Cosco, των εκπαιδευτικών και των φοιτητών. Βαυκαλίζονται με τα δεκανίκια που τους προσφέρει η “αντιπολίτευση” των ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ και της ξεπουλημένης ηγεσίας των Ενώσεων των εργαζομένων, πιστεύουν πως θα διασωθούν με μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας.
Όμως η οργή των “από κάτω” καθημερινά δυναμώνει και κάποια στιγμή θα τους πνίξει σαν ορμητικός χείμαρρος. Χρέος μας να βοηθήσουμε ώστε ο χείμαρρος να γίνει πραγματικό ποτάμι με οργάνωση, στόχο και σχέδιο για μια Ελλάδα της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας, χωρίς ξένα αφεντικά, με τον λαό αφέντη στον τόπο του!
