Δέκα μαζικές γενικές απεργίες τους τελευταίους τρεις μήνες. Νέα γενική απεργία – η 11η – την Πέμπτη 10 Απρίλη. Διαρκής και ανυποχώρητος αγώνας, ανοιχτή και μαχητική αμφισβήτηση της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής του Μακρόν και της κυβέρνησης Μπορν. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι βρίσκονται στον δρόμο, συμμετέχοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα των τελευταίων δεκαετιών. Συσπειρωμένοι γύρω από τα συνδικάτα και τα σωματεία τους σε πλήθος χώρων δουλειάς ενάντια στον νόμο – οδοστρωτήρα που αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια και θέτει ως προϋπόθεση για να βγει κάποιος στη σύνταξη τα 43 χρόνια δουλειάς.
Το αντισυνταξιοδοτικό–αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο Μακρόν πέρασε με απροκάλυπτη αντιδημοκρατική εκτροπή. Ο Γάλλος πρόεδρος, παρακάμπτοντας τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, προσέφυγε στο διαβόητο πλέον άρθρο 49.3 του Συντάγματος. Η πολιτική αυτή όμως φαίνεται πως γύρισε «μπούμερανγκ», καθώς από τη μία μέρα στην άλλη μετατράπηκε σε ανοιχτή κυβερνητική κρίση. Οι διαδηλώσεις έχουν ενταθεί αφότου η κυβέρνηση έκανε χρήση συγκεκριμένων εξουσιών προκειμένου να περάσει το νομοσχέδιο χωρίς ψηφοφορία, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς κατέθεσαν πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης που λίγο έλειψε να πέσει, καθώς απορρίφθηκε για μόλις εννέα ψήφους.
Πλέον, το θέμα βρίσκεται στα χέρια του Συνταγματικού Συμβουλίου, το οποίο θα εξετάσει τόσο τη συνταγματικότητα της προσφυγής στο άρθρο 49.3, όσο και για το παραδεκτό του αιτήματος για δημοψήφισμα που υπέβαλαν κόμματα της Αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις θα εκδοθούν στις 14 Απριλίου.
Εργασιακή ανασφάλεια και φτωχοποίηση πλατιών στρωμάτων
Εκατομμύρια Γάλλοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν στον δρόμο εδώ και μήνες, με εκατοντάδες διαδηλώσεις να πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις σε κάθε 24ωρη γενική απεργία. Καταλήψεις χώρων εργασίας, αποκλεισμοί δρόμων, απεργίες σε νευραλγικούς κλάδους όπως η βιομηχανία, τα διυλιστήρια, οι μεταφορές, τα λιμάνια, η ενέργεια και η καθαριότητα κατακλύζουν τη Γαλλία απ’ άκρη σ’ άκρη.
Σύμφωνα με γαλλικά δημοσιεύματα, τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής στις επαναλαμβανόμενες απεργίες και στις διαδηλώσεις στις μικρότερες πόλεις είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγαλύτερου κινήματος διαμαρτυρίας στη Γαλλία εδώ και πολλές δεκαετίες. Αναλυτές σημειώνουν ότι οι μικρότερες πόλεις τείνουν να έχουν υψηλό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων, εργατών και υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα – κατηγορίες εργαζομένων που ήδη αποτελούν τη «ραχοκοκκαλιά» του κινήματος διαμαρτυρίας. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που η φτώχεια γίνεται ολοένα και πιο φανερή, ο πληθωρισμός «σπάει» ρεκόρ δεκαετιών, ενώ η εργασιακή ανασφάλεια εξαπλώνεται στα εργατικά στρώματα.
«Ο Μακρόν καυχιέται ότι τα ποσοστά της ανεργίας μειώνονται, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν με χαμηλά αμειβόμενες και ανασφαλείς θέσεις εργασίας – ιδιαίτερα οι γυναίκες», δήλωσε, σύμφωνα με το France 24, η Κριστίν, 60 ετών, που διαδήλωνε σε επαρχιακή πόλη. «Δεν πρόκειται μόνο για τις συντάξεις», πρόσθεσε η Myriam, φορώντας ένα γιλέκο του CGT. «Δεν έχει μείνει τίποτα εκεί που ζω. Πρέπει να οδηγήσω περισσότερα από 20 χιλιόμετρα για να βρω οτιδήποτε, είτε πρόκειται για δουλειά, είτε για βενζίνη, είτε για παντοπωλείο, είτε για ταχυδρομείο».
Η Κριστίν και οι συνάδελφοί της άρχισαν να εργάζονται στα 18 ή λίγο αργότερα, αν και οι διακοπές της εργασίας τους λόγω της φροντίδας των παιδιών σημαίνουν ότι πολλοί έχουν ακόμη αρκετά χρόνια μπροστά τους μέχρι να κατοχυρώσουν δικαίωμα πλήρους σύνταξης.
Βάρβαρη καταστολή και αυταρχισμός Μακρόν
Την ίδια ώρα, ο Μακρόν και η κυβέρνηση Μπορν προτάσσουν την απροκάλυπτη καταστολή και τον αυταρχισμό απέναντι στους απεργούς που υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και διεκδικούν τα αυτονόητα. Δεκάδες χιλιάδες πάνοπλοι αστυνομικοί πραγματοποιούν εδώ και μέρες άγριες επιθέσεις με χημικά, γκλοπ, ασπίδες και αύρες στους διαδηλωτές, χωρίς καμία διάκριση. Οι σοβαροί τραυματισμοί διαδηλωτών αποτελούν πλέον σύνηθες φαινόμενο.
Αθρόες είναι οι συλλήψεις, οι προσαγωγές και οι ξυλοδαρμοί. Άλλωστε οι δυνάμεις καταστολής της Γαλλίας έχουν να επιδείξουν «πλούσιο» έργο αυταρχισμού και καταστολής ήδη από τις γενικές απεργίες την τελευταία δεκαετία μέχρι τις κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων». Η καταστολή επεκτείνεται ακόμα και στο Διαδίκτυο, καθώς μία γυναίκα αντιμετωπίζει την κατηγορία της «προσβολής του προέδρου της Γαλλίας»!
Όμως, ο Εμανουέλ Μακρόν και η πρωθυπουργός, Ελιζαμπέτ Μπορν, με την προσφυγή στο διαβόητο πλέον άρθρο 49.3 του Συντάγματος επιδεικνύουν ξεκάθαρα αυταρχισμό, καθώς δεν διστάζουν να παρακάμψουν πραξικοπηματικά και χωρίς κανένα διάλογο με τα συνδικάτα την οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το συνταξιοδοτικό. Προβαίνουν μάλιστα ανοιχτά σε αντιδημοκρατική εκτροπή, παρακάμπτοντας την Εθνοσυνέλευση. Ουσιαστικά, ο «φιλελεύθερος» Μακρόν στέλνει για μία ακόμα φορά το ίδιο μήνυμα, όπως τόσα χρόνια: Το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων εκατομμυρίων Γάλλων αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου. Άλλωστε ο πρόεδρος της Γαλλίας έχει καταφύγει σε αντίστοιχες πρακτικές και άλλες φορές κατά την προηγούμενη θητεία του, κυρίως με στόχο να περάσει αντεργατικά νομοσχέδια.
Υποκρισία για «διάλογο» με τα συνδικάτα
Παρόλο που τα συνδικάτα ζήτησαν από τον Μακρόν να αποσύρει ή να «παγώσει» την εφαρμογή του νομοσχεδίου, το οποίο έχει εγκριθεί αλλά δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί, η κυβέρνηση εμφανίζεται εντελώς πρόθυμη να μιλήσει με τους φορείς εκπροσώπησης των εργαζομένων. Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν προσφέρθηκε να συναντήσει τα συνδικάτα την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη.
Πάντως, ο Λοράν Μπερζέ, επικεφαλής του συνδικάτου CFDT, δήλωσε την Τετάρτη (29/3) πως θα πάει στη συνάντηση για να επαναλάβει το αίτημά του να ανασταλεί το νομοσχέδιο. «Τα συνδικάτα δεν πρόκειται να συζητήσουν κάτι άλλο», δήλωσε στο δίκτυο franceinfo. «Θα πάω εκεί για να εξηγήσω πως αυτή η μεταρρύθμιση είναι αδιέξοδη», είπε ακόμα.
Οι Γάλλοι εργαζόμενοι δείχνουν τον δρόμο
Η μαζικότητα, ο μαχητικός χαρακτήρας των κινητοποιήσεων και πάνω απ’ όλα η συσπείρωση γύρω από ένα βασικό αίτημα (αυτό της ανατροπής της αντεργατικής – αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης και του Μακρόν) δείχνουν ουσιαστικά τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Αποτελούν μάλιστα ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι αγώνες μπορούν να βάλουν «φρένο» στην αντιλαϊκή λαίλαπα και τον νέο γύρο επίθεσης του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας τα τελευταία χρόνια.
Αυτό ακριβώς γίνεται στη Γαλλία, όπου ξετυλίγεται ένα πρωτοφανές κίνημα εδώ και 50 χρόνια. Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, μέτρο που πλήττει βασικά και θεμελιώδη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα τόσο των εργαζομένων που βγαίνουν στη σύνταξη άμεσα, αλλά και των επόμενων γενεών, αποτέλεσε πεδίο κοινής και συντονισμένης δράσης για το σύνολο των συνδικάτων των εργαζομένων, μετά από δεκαετίες.
Κι αυτό ακριβώς το γεγονός φανερώνει ότι η μαζικότητα, η ενότητα και η μαχητική προάσπιση των δικαιωμάτων μπορεί να συσπειρώσει εργαζόμενους και νεολαία κάτω από έναν κοινό σκοπό.
Οι μαζικές διαδηλώσεις και αλλεπάλληλες γενικές απεργίες στη Γαλλία δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία». Αντίθετα! Σε αυτές συμπυκνώνεται, πέραν της αντίδρασης στην αντισυνταξιοδοτική πολιτική του Μακρόν, η γενικότερη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που χρόνια τώρα εφαρμόζει το γαλλικό κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, καθώς και η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που πλήττουν το τελευταίο διάστημα τους Γάλλους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον αγώνα των Γάλλων εργαζομένων και στην Ελλάδα
Παράλληλα, κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον αγώνα των Γάλλων εργαζομένων πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα. Η κινητοποίηση που κάλεσαν οργανώσεις της Αριστεράς έξω από τη γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Εκατοντάδες διαδηλωτές εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αγωνιζόμενο γαλλικό λαό που συνεχίζει την πάλη του για να ανατραπεί η πραξικοπηματική επιβολή του αντι-ασφαλιστικού νόμου.
Το Μ-Λ ΚΚΕ συμμετείχε με δικό του πανό και ξεχωριστό μπλοκ. Σε κάλεσμά του στην κινητοποίηση χαιρέτιζε «τις μεγαλειώδεις απεργιακές και άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του λαού της Γαλλίας ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση και στο ρεσιτάλ αυταρχισμού της κυβέρνησης Μακρόν, που μεγαλώνει τη λαϊκή οργή».
Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε ακόμα στο Γαλλικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη, το απόγευμα της Τρίτης 28/3. Μετά από λίγη ώρα, οι συγκεντρωμένοι βγήκαν στον δρόμο και πραγματοποίησαν διαδήλωση στους δρόμους της περιοχής, καταλήγοντας και πάλι στο Γαλλικό Προξενείο, δηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του γαλλικού λαού, ο οποίος δίνει μια μάχη για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Το Μ-Λ ΚΚΕ συμμετείχε στη συγκέντρωση και τη διαδήλωση με δικό του πανό. Αντίστοιχες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας, όπως σε Γιάννενα και Ηράκλειο.
