Και τώρα, τι; Καθώς οι χώρες μπαίνουν, η μια μετά την άλλη, στην κατάσταση της περιβόητης «νέας κανονικότητας», μετά το πανδημικό κύμα, το κλίμα βαραίνει, το παρόν και το μέλλον των λαών σκοτεινιάζει πιο πολύ. Η ανησυχία και η αγωνία θεριεύουν, καθώς μια απροσδιόριστων -αυτή τη στιγμή- διαστάσεων οικονομική και κοινωνική θύελλα πλησιάζει. Βαδίζουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Παντού, σε όλο τον κόσμο, η ανεργία γιγαντώνεται. Η φτώχεια εξαπλώνεται, φουντώνει. Οι ουρές στα συσσίτια μακραίνουν. Οι άστεγοι πληθαίνουν. Τα εργασιακά δικαιώματα δέχονται νέα σκληρά χτυπήματα. Η εκ περιτροπής εργασία, η υποαπασχόληση, η μαύρη εργασία εκτοπίζουν -όλο και πιο πολύ- την κανονική εργασία. Νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων είναι στα σκαριά. Αμέτρητες μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο. Τα χρέη των λαϊκών οικογενειών εκτινάσσονται. Πολιτικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες καρατομούνται. Αδιανόητα, μέχρι χθες, μέτρα ασφυκτικού ελέγχου και επιτήρησης των πολιτών δοκιμάζονται και καθιερώνονται. Αντιδραστικές νομοθετικές ρυθμίσεις, ο αυταρχισμός, η αστυνομική βία και καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η παγκόσμια επέλαση του κορονοϊού τροφοδότησε, ενίσχυσε την ενεργή -από το 2008- και εξελισσόμενη παγκόσμια οικονομική αστάθεια και κρίση. Πάνω από δέκα χρόνια, μια σφοδρή αντιλαϊκή πολιτική σαρώνει τις οικονομικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών στο λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο. Τώρα, ένα νέο κεφάλαιο οδυνηρών επιπτώσεων στους λαούς, που αγγίζει και πλήττει κάθε πτυχή της ζωής, ανοίγει. Με άλλοθι, πρόσχημα και όχημα την πανδημία, νέα μέτρα -τάχα έκτακτα- λαμβάνονται για τη διάσωση των καπιταλιστικών οικονομιών.
Ο καπιταλισμός έχει περάσει ανεπίστρεπτα στην παρακμιακή φάση και δείχνει το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο στην πιο άγρια μορφή, παγκοσμίως. Η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση επεκτείνονται ραγδαία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα απογειώνονται, εξασφαλίζοντας τεράστια συγκέντρωση πλούτου σε μια ελάχιστη μειοψηφία. Οι ταξικές ανισότητες και αντιθέσεις παροξύνονται. Αυτός είναι ο κόσμος της «νέας κανονικότητας».
Ακόμη πιο ευάλωτη…
Και η Ελλάδα «χώρα-παγκόσμιο πρότυπο» στην αντιμετώπιση της πανδημίας; Ποια είναι η επόμενη μέρα; Ο συνδυασμός νέας έξαρσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης με το συνεχιζόμενο καθεστώς μνημονιακής επέλασης και λεηλασίας της χώρας και του λαού, σε συνθήκες κρίσιμων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή -το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τα Βαλκάνια- και κλιμάκωσης των τουρκικών προκλήσεων και επιθετικότητας, δημιουργούν μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση.
Επιπλέον, οι εξελίξεις στην ΕΕ -κατά και μετά την υγειονομική κρίση- δείχνουν πως δυναμώνουν οι αποσυνθετικές και αποσταθεροποιητικές τάσεις που προϋπήρχαν. Νέοι κραδασμοί δοκιμάζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η ηγεμονική θέση της Γερμανίας ενισχύεται, οι αδύναμες οικονομίες του Νότου αποδυναμώνονται περισσότερο, γίνονται πιο ευάλωτες. Το χάσμα που διαιρεί τη Γηραιά Ήπειρο βαθαίνει. Οι φυγόκεντρες τάσεις εντείνονται. Η γνωστή απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης αποτελεί μια ηχηρή επίδειξη γερμανικής ισχύος, μια γερμανική υπογράμμιση πως η ΕΕ υφίσταται για να υπηρετεί πρωτίστως τα γερμανικά συμφέροντα. Αποτελεί, ταυτόχρονα, ευθεία βολή σε θεσμούς και θεμελιώδεις αρχές συγκρότησης του πολιτικού και οικονομικού εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης, εντείνοντας τη βαθιά, αξεπέραστη κρίση που το διατρέχει. Το δίλημμα και η ταλάντευση της Γερμανίας, μεταφορά πόρων στους «αδύναμους εταίρους» ή εξοντωτική κατίσχυση που ενέχει τον κίνδυνο της ρήξης με την υπάρχουσα ΕΕ και της διάλυσής της -από την οποία όμως αντλεί τη διεθνή υπόσταση και ρόλο της- επανέρχεται με οξύτητα.
Σε ιστορικές στιγμές, σαν τις τρέχουσες, που το ιμπεριαλιστικό και καπιταλιστικό σύστημα γίνεται πιο άγριο, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποκτούν μεγάλη σφοδρότητα, η αστάθεια και οι γεωπολιτικές αναδιατάξεις και ανατροπές κυριαρχούν, και στο πλαίσιο μιας ΕΕ όπου η γερμανική επικυριαρχία γονατίζει χώρες, η ευάλωτη, εξουθενωμένη από τα μνημόνια Ελλάδα είναι αναπότρεπτο να γίνει ακόμη πιο ευάλωτη, όσο στην εξουσία βρίσκεται η υποτελής στους δυνάστες του λαού μας ελληνική ολιγαρχία. Όλοι οι παράγοντες που οδήγησαν στη βαθύτερη εξάρτηση, τη νεοαποικιακή υποδούλωση και τη λεηλασία του λαού ενισχύονται.
Νέα έφοδος στα εργατολαϊκά στρώματα
Έτσι, μετά τις θριαμβολογίες για την «επιτυχή» αντιμετώπιση της πανδημίας, έρχεται η προσγείωση στο ανώμαλο έδαφος της αποσαθρωμένης, σε χρόνια κρίση, ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Τροχιοδεικτικές επισημάνσεις προετοιμάζουν για τα οδυνηρά επερχόμενα. «Να προετοιμαστούμε όλοι να ζήσουμε με λιγότερα». «Δυστυχώς η ανεργία θα αυξηθεί, η οικονομία θα βρεθεί σε βαθιά ύφεση, το χρέος θα αυξηθεί, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών θα συρρικνωθεί». Δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα. Και από κοντά, όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις οικονομολόγων και αναλυτών, εγχώριων και ξένων, που συγκλίνουν στο ότι η Ελλάδα θα καταγράψει τη μεγαλύτερη ανεργία και τη μεγαλύτερη ύφεση στην ΕΕ και το χρέος της θα εκτιναχθεί και πάλι. Η Ελλάδα «παγκόσμιο πρότυπο» στην αντιμετώπιση της πανδημίας, θα είναι από τα μεγαλύτερα θύματα της εξελισσόμενης σφοδρής οικονομικής κρίσης.
Τα χειρότερα έπονται, λοιπόν. Ήδη, η μέχρι τώρα, κυβερνητική πολιτική δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Με δυο κουβέντες, όλες οι εξαγγελίες, όλα τα μέτρα βεβαιώνουν την κραυγαλέα στήριξη της οικονομικής ολιγαρχίας, τη νέα έφοδο στα εργατολαϊκά στρώματα και την απαρέγκλιτη συνέχιση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων του προγράμματος της ΝΔ, σύμφωνα πάντα με τις εντολές των δανειστών. Αυτή είναι η περίφημη «στήριξη της οικονομίας και των εργαζομένων», αυτή είναι η επόμενη μέρα. Παράλληλα, νέα λεηλασία των δημόσιων υποδομών και πλούτου και επιθετική εξαγορά ελληνικών επιχειρήσεων από το γερμανικό κεφάλαιο, που αξιοποιεί και αυτή τη στροφή της οικονομικής κρίσης για να αλώσει τους αδύναμους.
Η κυβέρνηση ΝΔ, αναπότρεπτα, θα δοκιμαστεί σοβαρά. Η λήξη της πανδημίας και η αντιλαϊκή θύελλα που καταφθάνει θα σημάνουν και τη λήξη της περιόδου χάριτος απέναντί της. Η εικόνα, που φιλοτεχνεί ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της, ενός πρωθυπουργού και μιας κυβέρνησης που απολαμβάνουν υψηλά ποσοστά εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού, είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Η όποια λαϊκή ανοχή ή και συναίνεση, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλη λαϊκή οργή και αντίθεση. Και να εκφραστεί με λαϊκούς αγώνες που θα θρυμματίσουν όλη αυτή την επιθετική προπαγάνδα που επιχειρεί να παραλύσει το λαό και να αποσπάσει τη συναίνεσή του στις αντιδραστικές μεθοδεύσεις. Η περίφημη πολιτική και ιδεολογική υπεροχή και κυριαρχία της ΝΔ και το «άστρο» του ηγέτη της είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Και το γνωρίζουν πολύ καλά.
