Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού τελευταία εμφανίστηκε με ένταση σε μεγέθη παροξυσμού και με την μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Το έναυσμα δόθηκε στις ΗΠΑ όπου και είχαμε χρεοκοπίες τραπεζών.
Μέσα σε μια εβδομάδα χρεοκόπησαν τρεις αμερικανικές τράπεζες:
α) Silvergate Bank από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, με ενεργητικό 16 δισ. δολάρια στις 8 Μαρτίου,
β) Silicon Valley Bank από τη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας, με ενεργητικό 209 δισ. δολάρια, στις 10 Μαρτίου και 16η σε μέγεθος τράπεζα των ΗΠΑ,
γ) Signature Bank από τη Νέα Υόρκη, με ενεργητικό 118 δισ. δολάρια, στις 12 Μαρτίου.
Γρήγορα ο «ιός» μεταδόθηκε στην Ευρώπη και μάλιστα στον αποκαλούμενο παράδεισο, για τις καταθέσεις και αποταμιεύσεις και γενικά για την τραπεζική πίστη, την Ελβετία, με την χρεοκοπία της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας, της Credit Suisse, με αποτέλεσμα να συγχωνευθεί με την ακόμα μεγαλύτερη και πρώτη σε μέγεθος ελβετική τράπεζα UBS, ύστερα από παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας προκειμένου να κοπάσουν οι κραδασμοί στο σύστημα.
Οι εξελίξεις, ωστόσο, δεν έχουν σταματήσει και ήδη την Παρασκευή 24 Μαρτίου οι μετοχές της μεγαλύτερης τράπεζας της Γερμανίας, της Deutsche Bank, υποχώρησαν κατά σχεδόν 15%. Επίσης μειώθηκαν οι μετοχές της γερμανικής Commerzbank κατά 8,4%, της γαλλικής Societe Generale κατά 7,2 και της αυστριακής Raiffaisen κατά 7,5%.
Την ίδια μέρα οι ελληνικές συστημικές τράπεζες που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τα τελευταία 10 χρόνια 4 φορές, ματώνοντας το λαό μας, κατέγραψαν απώλειες -6%.
Ήδη εκφράζονται φόβοι για πιθανή χρεοκοπία μεγάλων τραπεζών της ΕΕ και αυτός ο εφιάλτης δεν λέει να κοπάσει, θυμίζοντας εποχές του 2008 με την κατάρρευση του κολοσσού με πήλινα πόδια, όπως αποδείχτηκε, της Lehman Brothers.
Ειδικά για την Ευρώπη, η συμφωνία επιστροφής στο Σύμφωνο Σταθερότητας από 1/1/2024 με τα υπόλοιπα συνοδευτικά, όπως η δέσμευση μείωσης του δημόσιου χρέους που υπερβαίνει το 60% κατά 5% ετησίως, προοιωνίζει νέες πολιτικές λιτότητας.
Αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο ραγδαίας και πρωτοφανούς αύξησης του παγκόσμιου δημόσιου χρέους, ως αποτέλεσμα των δαπανών που καταβλήθηκαν για τη διαχείριση της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε το 2020 στο 256% από 227% το 2019. Ούτε τη χρονιά της πρώτης κρίσης του 21ου αιώνα, το 2008, δεν καταγράφηκε τέτοια αύξηση του δημόσιου χρέους, μεγαλύτερη από την παγκόσμια αύξηση, φτάνοντας στο 300% του ΑΕΠ!
Η κρίση αυτή, που εμφανίζεται να έχει μια κυματοειδή εξέλιξη, μάλλον θα έχει παρατεταμένα χαρακτηριστικά και θα εμφανίζονται οξυμένα φαινόμενα αλλά και περίοδοι ύφεσης.
Αν βέβαια είναι εφιάλτης για όσους συνωθούνται και διαβιούν στους διαδρόμους της Γουώλ Στρητ και τις λεωφόρους των Βρυξελλών, για τις πλουτοκρατικές κάστες δηλαδή και τους υπαλλήλους τους, ακόμα πιο οδυνηρή είναι η διαμορφούμενη κατάσταση για τους λαούς των διαφόρων χωρών.
Με τους πολέμους -και κύρια αυτόν που σοβεί στην καρδιά της Ευρώπης, στην Ουκρανία- την ενεργειακή φτώχεια, τις αδιάκοπες περικοπές σε δικαιώματα, τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, την άγρια λιτότητα και όλα όσα ετοιμάζουν οι ισχυροί του πλανήτη σε βάρος των λαών, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο.
Εκτός αν ακολουθήσουν όπως οι Γάλλοι εργαζόμενοι, νεολαίοι και συνταξιούχοι ένα διαφορετικό δρόμο, μπολιασμένο όμως με τις ιδέες και την οργανωτική παρουσία ενός αυθεντικού κομμουνιστικού κινήματος.
