Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Μαρτυρίες και καταθέσεις για άνωθεν πιέσεις και εντολές σχετικά με το «μπάζωμα» και άλλες κρίσιμης σημασίας μεθοδεύσεις, σπαρακτικά ηχητικά ντοκουμέντα, αποκαλυπτικά οπτικά ντοκουμέντα, αλλεπάλληλα πορίσματα εμπειρογνωμόνων. Και έπεται συνέχεια. Όλα -πλέον- καταμαρτυρούν, επιβεβαιώνουν, κραυγάζουν πως οι βαρύτατες ευθύνες της κυβέρνησης ΝΔ και του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη δεν περιορίζονται στη σκανδαλώδη αδιαφορία τους για την ασφάλεια και τη ζωή των επιβατών των τρένων, αφήνοντας το σιδηροδρομικό δίκτυο να καταρρέει, να λειτουργεί σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη, απαρχαιωμένη κατάσταση, χωρίς στοιχειώδη μέσα και δικλείδες ασφάλειας. Εν έτει 2023… Δεν εξαντλούνται στο γιατί οδηγηθήκαμε στο δυστύχημα των Τεμπών με τους 57 νεκρούς, νέοι στην πλειονότητά τους άνθρωποι.
Υπάρχουν βαρύτατες, πελώριες ευθύνες και για όλα όσα έπραξαν μετά το τραγικό συμβάν. Γιατί προχώρησαν, από την πρώτη στιγμή, μεθοδικά και συντονισμένα, σε αποτροπιαστικούς χειρισμούς, κινήσεις, εντολές, πράξεις για να καταστραφεί, να εξαφανιστεί κάθε ίχνος, κάθε απόδειξη για την πολύπλευρη εμπλοκή και ενοχή τους. Γιατί επέβαλαν, επιπλέον, ένα βαρύ πέπλο αδιαφάνειας και επιδόθηκαν σε μια επιχείρηση συστηματικής συγκάλυψης ευθυνών, υπερβάλλοντας σε υπεροψία, υποκρισία, ψεύδη, πολιτικό κυνισμό, δολοφονία χαρακτήρων και χυδαιολογία. Έχοντας πλάι τους όλο τον πρόθυμο, εξαγορασμένο προπαγανδιστικό μηχανισμό των κυρίαρχων ΜΜΕ να πλειοδοτεί συστηματικά, εμετικά, ακατάπαυστα.
Ένα μεγάλο λαϊκό ξέσπασμα
Χρειάστηκε η επιμονή, το σθένος, η μαχητικότητα των συγγενών των θυμάτων, με πρώτη τη σπουδαία Μ. Καρυστιανού, για να ακυρωθεί, να ναυαγήσει η επιχείρηση της εξωφρενικής συγκάλυψης. Για να μην «ξεχαστούν» τα Τέμπη, όπως διακαώς επιθυμούσαν και μεθόδευαν. Για να πλημμυρίσουν οι δρόμοι δεκάδων πόλεων, από τη μια άκρη της Ελλάδας έως την άλλη, και πέρυσι κατά την πρώτη μαύρη επέτειο και φέτος στις 26/1, ακόμη περισσότερο, από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Ένα μεγάλο λαϊκό ξέσπασμα εκδηλώθηκε, που με το χρόνο φουντώνει, δεν καταλαγιάζει, με δυναμική τη συμμετοχή της νεολαίας. Η λαϊκή απαίτηση να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι του εγκλήματος, για να δικαιωθούν οι 57 νεκροί, ενώνεται και αθροίζεται με τη διάχυτη, συσσωρευμένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση του λαού και της νεολαίας για όλα τα δεινά που βιώνουν τα πολλά τελευταία χρόνια, όταν μάλιστα το μέλλον διαγράφεται όλο και πιο σκοτεινό. Το αλαζονικό κυβερνητικό αφήγημα περί κανονικότητας και σταθερότητας έχει γίνει θρύψαλα. Το χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και το λαό μεγαλώνει.
Τώρα, με τις συνεχείς αποκαλύψεις, και εν όψει των συλλαλητηρίων και των απεργιακών κινητοποιήσεων στη δεύτερη μαύρη επέτειο, στις 28/2, το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα φορτίζεται ακόμη πιο έντονα. Το νέο κυβερνητικό αφήγημα-εκβιασμός για «πολιτική εργαλειοποίηση» των Τεμπών και για «σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας»! -όχι της κυβέρνησης…- δεν μπορεί να ανακόψει τις κοινωνικές διεργασίες αφύπνισης και καταγγελίας που διευρύνονται και βαθαίνουν. Νέα δεδομένα δημιουργούνται που πυροδοτούν πολιτικές εξελίξεις.
Η τραγωδία στα Τέμπη αναδεικνύεται σε σημείο καμπής
Οι εναγώνιες προσπάθειες του Κυρ. Μητσοτάκη να θολώσει τα νερά, να κατευνάσει τη λαϊκή οργή, να βγει ο ίδιος από το κάδρο των ευθυνών και να τις ρίξει οπουδήποτε αλλού πέφτουν στο κενό. Η περιβόητη συνέντευξή του, όπου δήλωσε παραπλανημένος και προσποιήθηκε τον πονεμένο…, δεν μπόρεσε να αντιστρέψει το βαρύ, καταγγελτικό κοινωνικό κλίμα. Όλα συνηγορούν πως η πολιτική φθορά του είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Η μέχρι πρότινος «παντοδύναμη» κυβέρνηση ΝΔ και ο «αναντικατάστατος» πρωθυπουργός δέχονται σοβαρά πλήγματα και αναμετριούνται με την ευρύτατη λαϊκή αμφισβήτηση. Η δυσοσμία από τη σήψη του αστικού συστήματος εξουσίας πλακώνει καταθλιπτικά τη χώρα. Με την «τυφλή» Δικαιοσύνη να «λειτουργεί» σκανδαλωδώς, ενεργώντας ακαριαία όσον αφορά την επιβολή αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και αδρανώντας ή συγκαλύπτοντας με τον πλέον προκλητικό τρόπο πρόσωπα εξουσίας.
Η τραγωδία στα Τέμπη αναδεικνύεται σε σημείο καμπής και μαζί με την ορμητική είσοδο του λαϊκού παράγοντα έχουν καταλυτική επίδραση στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Δημιουργούν νέες πολιτικές συνθήκες. Η έκβαση των επικείμενων πανελλαδικών κινητοποιήσεων, στις 28/2, θα έχει μεγάλη επίδραση στην επόμενη ημέρα της κυβέρνησης ΝΔ και του Κυρ. Μητσοτάκη. Ο κύκλος της ισχυρής επικράτησης της ΝΔ κλείνει και ένας νέος κύκλος έχει ανοίξει στην πολιτική ζωή της χώρας. Το αστικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει και πάλι αδιέξοδα και συνθήκες κρίσης, με τις «ανέφελες» μέρες της παρούσας κυβέρνησης να έχουν παρέλθει και την αστική αντιπολίτευση -απούσα όλο το προηγούμενο διάστημα και επίσης υπόλογη ενώπιον του λαού για ανάλογα τραγικά συμβάντα- να παραπαίει μέσα στη δική της κρίση, αδύναμη να συγκροτήσει ουσιαστικό αντιπολιτευτικό λόγο και, πολύ περισσότερο, εναλλακτική πρόταση και διέξοδο.
Είναι φανερή η ταραχή και η ανησυχία, τα φαινόμενα κρίσης και φθοράς που απλώνονται στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Οι αμυντικοί χειρισμοί, η αναδίπλωση, οι σκέψεις για ανασχηματισμό εκτόνωσης, η προσπάθεια διαχείρισης της λαϊκής κατακραυγής μέσω ελεγχόμενης αναζήτησης εξιλαστήριων θυμάτων είναι ενδεικτικές. Είναι επίσης φανερές και οι διεργασίες που συντελούνται στους κόλπους της ολιγαρχίας, ανάμεσα σε αυτούς που πραγματικά εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο και αποφασίζουν για τη διακυβέρνησή του. Οι εξελισσόμενοι κοινωνικοί κραδασμοί είναι μια κρίσιμη παράμετρος που τη λαμβάνουν υπόψη οι ιθύνοντες, γι αυτό αναζητούν τρόπους εκτόνωσης, εγκλωβισμού, ενσωμάτωσης της λαϊκής αγανάκτησης.
ΜΜΕ που λιβάνιζαν τη «Νέα Ελλάδα» και την υποτιθέμενη «ισχυρή εντολή» προς την κυβέρνηση ΝΔ μεταστρέφονται, αποστασιοποιούνται, ασκούν κριτική, πολλές φορές έντονη. Τα δημοσιεύματα για «αποχώρηση του Κυρ. Μητσοτάκη εν κινήσει» και τα σενάρια για το ποιοι ενδέχεται να τον διαδεχτούν πυκνώνουν, τροφοδοτούν και επιταχύνουν διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα. Το εάν θα ευδοκιμήσει κάποιο από αυτά είναι ένα ανοικτό ζήτημα. Βέβαιο είναι πως βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικές εξελίξεις. Το πολιτικό τοπίο είναι σε διαδικασία μεταβολών, οι οποίες, εκτός από την αποφασιστική επίδραση του λαϊκού παράγοντα, ενισχύονται και καθορίζονται, σε μεγάλο βαθμό, και από τις παγκόσμιες εξελίξεις, με την προεδρία Τραμπ να είναι στο επίκεντρο της μεγάλης γεωπολιτικής αναστάτωσης και ρευστότητας που επικρατεί πλέον στον πλανήτη.
Οι διεργασίες αυτές και οι επιχειρούμενες μεθοδεύσεις εξυπηρετούν τις ανάγκες σταθεροποίησης του αντιλαϊκού συστήματος εξουσίας. Είναι σε εχθρική διάταξη με τα λαϊκά αιτήματα, τις λαϊκές ανάγκες. Η αλλαγή προσώπων και κυβερνήσεων και η όποια αναδιάταξη του αστικού πολιτικού προσωπικού σε αυτή την κατεύθυνση πάντα επιχειρείται. Μόνο μεγάλοι εργατολαϊκοί αγώνες αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία και τις κυβερνήσεις της, ενάντια στους ιμπεριαλιστές δυνάστες, μακριά από τις σειρήνες της αστικής ενσωμάτωσης και τις ρεφορμιστικές αυταπάτες, μπορούν να οδηγήσουν σε ημέρες ελευθερίας, δημοκρατίας και προκοπής.
