Η προεκλογική αντιπαράθεση, στις ΗΠΑ, διεξήχθη με όρους πρωτοφανούς σφοδρότητας. Με την επικράτηση μιας οξύτατης σύγκρουσης ανάμεσα σε ισχυρά κέντρα εξουσίας, σφραγίστηκε από το βαθύ διχασμό της οικονομικής και πολιτικής αμερικανικής ολιγαρχίας. Τελικά, η αναμέτρηση δεν ήταν οριακή, ούτε η Χάρις είχε κάποιο μικρό προβάδισμα, όπως σταθερά ισχυριζόταν η κυρίαρχη προπαγάνδα. Η νίκη του Τραμπ ήταν μία πολύ καθαρή νίκη. Και αναμενόμενη από όσους διαβάζουν την πραγματικότητα και δεν την προσαρμόζουν σε σκοπιμότητες. Η διάψευση των προβλέψεων και των εκτιμήσεων «έγκυρων» αναλυτών, μέσων και κέντρων εξουσίας του κυρίαρχου συστήματος στις ΗΠΑ και στη Δύση συνολικά, για άλλη μια φορά, ήταν εκκωφαντική…
Ο Τραμπ κέρδισε όχι μόνο τους εκλέκτορες αλλά και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Ελέγχοντας, με την ανάληψη της προεδρίας τον Ιανουάριο, και τα δύο Σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου (Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων) για τα επόμενα δύο τουλάχιστον χρόνια, καθώς και το Ανώτατο Δικαστήριο (από την πρώτη του θητεία), επανέρχεται ισχυρός και θριαμβευτής. Τώρα, μαζί με τους πανηγυρισμούς όσων τον στήριξαν και την αναγκαστική προσαρμογή αυτών που ανοιχτά τον αμφισβήτησαν ή τον πολέμησαν, περισσεύουν τα σχόλια, οι αναλύσεις, οι ερμηνείες, οι προβλέψεις και τα σενάρια για το τι σηματοδοτεί η νέα θητεία του.
Η επανεκλογή του Τραμπ αποτελεί μια επιθετική απάντηση των τμημάτων εκείνων της αμερικανικής κεφαλαιοκρατίας που υπερίσχυσαν, τελικά, σε μια περίοδο που καθορίζεται από την προϊούσα παρακμή και κρίση ηγεμονίας των ΗΠΑ. Ο χορός των δισεκατομμυρίων πίσω από τους δύο υποψήφιους, που καταγράφηκε στις εκλογές 2024, τις τοποθετούν στις πιο «ακριβές» και εξαιρετικά κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στην αμερικανική ιστορία. Το μεγάλο κεφάλαιο, οι δισεκατομμυριούχοι, στρατεύθηκε με τον Τραμπ σε μεγάλο βαθμό. Έλον Μασκ, Τζεφ Μπέζος, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, τα μεγάλα ονόματα της ενεργειακής βιομηχανίας, των βιομηχανικών κλάδων που επλήγησαν από την παγκοσμιοποίηση, και όλοι οι «κροίσοι» που προσβλέπουν στις εξαγγελθείσες μειώσεις φόρων υπήρξαν ένθερμοι ή έμμεσοι υποστηρικτές του, ή δεν στάθηκαν απέναντί του. Αναμενόμενο, λοιπόν, η εκλογική του νίκη να πυροδοτήσει τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό τους και μια μεγάλη χρηματιστηριακή ευφορία.
Στην τρέχουσα ιστορική φάση όπου οι ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με τη βαθμιαία συρρίκνωση της διεθνούς ισχύος, επιρροής και κύρους τους και δυναμικής αμφισβήτησης της πρωτοκαθεδρίας τους, με μια εσωτερική κατάσταση σήψης και μεγάλων αβεβαιοτήτων, βαθιά διχασμένες και πολωμένες από την κορυφή του πολιτικού τους συστήματος έως τα εκτεταμένα εξαθλιωμένα στρώματα της κοινωνίας τους, με την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τις κοινωνικές ανισότητες και τις ταξικές αντιθέσεις να παίρνουν όλο και πιο σκληρές μορφές και τα φαινόμενα κάθε είδους βίας να αυξάνονται δραματικά, η εκλογή Τραμπ δημιουργεί δεδομένα που αυξάνουν τη συνθετότητα και ρευστότητα των εξελίξεων στις ίδιες τις ΗΠΑ και διεθνώς.
Τα συνθήματα της προεκλογικής του εκστρατείας, «Πρώτα η Αμερική» και «Κάντε την Αμερική μεγάλη ξανά», εκφράζουν έναν επιθετικό επαναπροσδιορισμό της πολιτικής των ΗΠΑ. Έναν επαναπροσδιορισμό κρίσιμης σημασίας και για τις εσωτερικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις αλλά και για τη διαμόρφωση του παγκόσμιου περιβάλλοντος.
Πολιτική άγριας ταξικής επίθεσης και κοινωνικής βαρβαρότητας
Με μια αντιδραστική δημαγωγία, που ακουμπούσε όμως στα πραγματικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των εκτεταμένων εξαθλιωμένων και φτωχοποιημένων στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας, σε αντίθεση με την ατζέντα των Δημοκρατικών, ο Τραμπ φιλοτέχνησε ένα λαϊκό προσωπείο, αξιοποίησε την υπαρκτή, μεγάλη λαϊκή οργή και δημιούργησε πολιτικό ρεύμα, υποσχόμενος τον «Χρυσό Αιώνα» των ΗΠΑ.
Τώρα, ετοιμάζει το επιτελείο του για να προχωρήσει σε μια πολιτική άγριας ταξικής επίθεσης και κοινωνικής βαρβαρότητας. Είναι η κλασική συνταγή της απανταχού κεφαλαιοκρατίας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει και απλώνεται, πόσο μάλλον για τη μητρόπολη του καπιταλισμού που πασχίζει να συγκρατήσει την πορεία αποδυνάμωσής της. Ήδη, ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, ο Έλον Μασκ, αναλαμβάνει την «αποστολή» για δραστική περικοπή των κρατικών δαπανών. Απολύσεις, κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων, καρατόμηση κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ρατσιστικά πογκρόμ και μαζικές απελάσεις, σκοταδισμός κάθε είδους είναι η επόμενη μέρα για τον αμερικανικό λαό. Μείωση φόρων και φοροαπαλλαγές για το μονοπωλιακό κεφάλαιο, επιβολή δασμών στους ανταγωνιστές ιμπεριαλιστές και ασυδοσία κάθε μορφής επιφυλάσσεται για την αμερικανική κεφαλαιοκρατία, εξέχοντα μέλη της οποίας προαλείφονται να καταλάβουν νευραλγικές θέσεις στην υπό σύνθεση κυβέρνηση. Αυτός είναι ο «Χρυσός Αιώνας» του Τραμπ. Η πλουτοκρατία που έχει απογειώσει τον πλούτο της, τα τελευταία χρόνια, ακόμη πλουσιότερη, ακόμη πιο ασύδοτη. Και ο εξαθλιωμένος και φτωχοποιημένος λαός ακόμη πιο φτωχός, ακόμη πιο στερημένος από ελευθερίες και δικαιώματα.
Υπό διαμόρφωση το παγκόσμιο περιβάλλον
Η ανάσχεση της δυναμικής τής αλματωδώς αναπτυσσόμενης Κίνας, που προβάλλει με την αυτοπεποίθηση της επερχόμενης παγκόσμιας ηγεμονικής δύναμης, αποτελεί αδιαμφισβήτητη, ζωτικής σημασίας, προτεραιότητα και της νέας προεδρίας Τραμπ. Η Κίνα, το εργοστάσιο του πλανήτη που παράγει τρεις φορές περισσότερο από τις ΗΠΑ, η σημερινή βιομηχανική υπερδύναμη με το 35%της παγκόσμιας παραγωγής που μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος, όπως ομολογούν με εξαιρετική ανησυχία οι Αμερικανοί ιθύνοντες, έχει στοχοποιηθεί σε στρατηγική πρόκληση και απειλή, σε στρατηγικό αντίπαλο και ανταγωνιστή από σύσσωμη την πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ, ρεπουμπλικάνους και δημοκρατικούς. Κρίσιμης σημασίας κινήσεις και αποφάσεις αναμένονται, στην κατεύθυνση που είχε χαραχθεί από την προηγούμενη προεδρία Τραμπ και συνεχίστηκε και από αυτήν του Μπάιντεν. Κεντρική θέση η επιβολή νέων δασμών στην εισαγωγή κινεζικών προϊόντων και η αμετάκλητη και αποφασιστική στροφή του «ενδιαφέροντος» των ΗΠΑ, παρά τους τρέχοντες περισπασμούς στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, στον Ινδο-Ειρηνικό.
Οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις για την αμερικανική εξωτερική πολιτική στη διαχείριση του ουκρανικού αδιέξοδου και τις σχέσεις με τη Ρωσία, στον πόλεμο στη Μ. Ανατολή και το στοχοποιημένο Ιράν, στις σχέσεις με την ΕΕ, τη Γερμανία, τη Γαλλία και το ΝΑΤΟ, στις σημερινές συμμαχίες, ισορροπίες και στρατηγικές, είναι πολλές και διαφορετικές. Το γεωπολιτικό πλαίσιο έχει μεταβληθεί από το 2016, όταν για πρώτη φορά ο Τραμπ ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ. Η νέα θητεία του ίσως αποδειχθεί καταλύτης στις παγκόσμιες τάσεις που είναι υπό διαμόρφωση, είτε δρομολογώντας νέες εξελίξεις είτε επιταχύνοντας κάποιες που ήδη έχουν ξεκινήσει. Στη μεταβατική περίοδο που διανύουμε όπου η ηγεμονία των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα είναι υπό αμφισβήτηση και βαθμιαία διαμορφώνεται ένα νέο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό περιβάλλον, με νέα δεδομένα, νέες δυναμικές, με αναδιατάξεις και νέες ισορροπίες των παγκόσμιων δυνάμεων και συσχετισμών, οι ανατροπές και οι απρόβλεπτες εξελίξεις αποτελούν πλέον τη νέα σταθερά. Η μόνη βεβαιότητα είναι πως οι αντιθέσεις και ο ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστών θα εκδηλώνονται με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα, πως θα ενισχύονται οι παράγοντες που οδηγούν σε πολέμους, πως το ιμπεριαλιστικό και καπιταλιστικό σύστημα θα γίνεται όλο και πιο άγριο και η επίθεση ενάντια στους λαούς θα δυναμώνει.
