Γραφείο Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ
Σε ανάρτηση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ (μ-λ) στην ιστοσελίδα του, στις 8 Φλεβάρη, με τίτλο «Μια απάντηση προς το Μ-Λ ΚΚΕ», μόνο προσπάθεια απάντησης στις θέσεις μας δεν διαπιστώσαμε. Αντίθετα εξαπολύεται μια επίθεση που διακατέχεται από μια πρωτοφανή εμπάθεια με ανοίκειους χαρακτηρισμούς για οργανώσεις που πορεύτηκαν μαζί επί οκτώ χρόνια, με θετικό συνολικό αποτύπωμα, παρά τις διαφορές και τις αντιθέσεις που αναπτύχθηκαν στο διάστημα αυτό.
Αφορμή η τοποθέτησή μας και η κριτική που ασκήσαμε στην «Επιτροπή Αλληλεγγύης σχετικά με τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 6/2», η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Μ-Λ ΚΚΕ και δημοσιεύθηκε στο «Λ.Δ.» το Σάββατο, 6 Φλεβάρη.
Σταχυολογούμε μόνο ορισμένους χαρακτηρισμούς τής ανάρτησής τους για να διαπιστωθεί το επίπεδο, το ύφος και οι σκοποί των συντακτών της. Γράφουν: «Αποτελεί πρόκληση η απαράδεκτη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ», «με ύφος χιλίων καρδιναλίων, το Μ-Λ ΚΚΕ κουνάει το δάκτυλο (πιο μεγάλο από το μπόι του)», «Τέτοια απροκάλυπτη δήλωση πολιτικής ρηχότητας και πολιτικού αδιεξόδου», «Ανακοίνωση – μνημείο υποκρισίας», «Μέσα στην πολιτική σας απελπισία έχετε αποφασίσει να γίνεται νεροκουβαλητές τους», «Η ανακοίνωση – αίσχος που εκδώσατε είναι αποκαλυπτική αυτού του αδιεξόδου», κλπ, κλπ.
Και ενώ παραθέτουν όλους αυτούς τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, δεν νιώθουν καθόλου την ανάγκη να παραθέσουν όχι ένα απόσπασμα, όχι μια παράγραφο, αλλά έστω μια πρόταση από την Ανακοίνωσή μας για να πείσουν τους αναγνώστες για τα αίσχη, τις προσβολές και τις προκλήσεις, την υποκρισία και την πολιτική ρηχότητα κ.ο.κ. που μας διακρίνει… Μόνο δυο-τρείς σκόρπιες λέξεις παραθέτουν, όλες κι όλες, αποσιωπώντας και διαστρεβλώνοντας την κριτική που τους ασκήσαμε.
Τι έγραφε όμως συγκεκριμένα η Ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ;
«Πρώτον, θεωρούμε ότι οι συντονισμοί αυτοί και η Επιτροπή -που κλείνονται στα στενά όρια των μελών των οργανώσεων αυτών- στενεύουν και περιθωριοποιούν το ίδιο το πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Δεύτερον, με τον τρόπο αυτό οι διώξεις και η έκφραση συμπαράστασης δεν γίνεται πρόβλημα του μαζικού κινήματος προκειμένου να τραβηχτούν πλατύτερες μάζες εργαζομένων και φοιτητών σε αυτό τον αγώνα. Η πάλη ενάντια στις κυβερνητικές διώξεις και για την έκφραση αλληλεγγύης σε διωκόμενους αγωνιστές πρέπει να γίνει υπόθεση του μαζικού κινήματος, να μπει στα συνδικάτα και τους συλλόγους και να μην περιοριστεί στα στενά πλαίσια δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Τρίτον, δεν ασκείται η ανάλογη πίεση στις ηγεσίες των συνδικάτων για να αναλάβουν και τις δικές τους ευθύνες απέναντι στην κυβερνητική επίθεση». Και κατέληγε η Ανακοίνωσή μας σημειώνοντας ότι «αν και δεν μας βρίσκει σύμφωνους ο τρόπος αντιμετώπισης του σοβαρού αυτού προβλήματος… καλούμε τους συναγωνιστές να πάρουν μέρος στην κινητοποίηση του Σαββάτου για την απόκρουση της κυβερνητικής κατασταλτικής πολιτικής».
Ποιο ή ποια σημεία είναι δυνατόν να προκάλεσαν τέτοια σφοδρή «οργή» των συντακτών της ανάρτησης του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ (μ-λ), ώστε να καταφεύγουν σε τέτοιους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς;
Ποιος αγωνιστής, ποιος λογικός άνθρωπος, διαβάζοντας το περιεχόμενο της Ανακοίνωσης του Μ-Λ ΚΚΕ μπορεί να διακρίνει ίχνος αλήθειας και στοιχεία πολιτικής κριτικής στην απάντηση του ΚΚΕ (μ-λ);
Τι υποστήριξε και εξακολουθεί να υποστηρίζει το Μ-Λ ΚΚΕ για την κατεύθυνση του κινήματος μπροστά στη σαρωτική κυβερνητική επίθεση; Αλήθεια, η πραγματικότητα των ημερών μας δεν επιβεβαιώνει την ουσία της κριτικής που ασκήσαμε προκειμένου να βγουν χρήσιμα διδάγματα και συμπεράσματα για τον αγώνα της επόμενης μέρας;
Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, πως οι κινητοποιήσεις της «Επιτροπής Αλληλεγγύης» στενεύουν και περιθωριοποιούν το πρόβλημα. Στις 6 Φλεβάρη, δεν μπόρεσαν ούτε τα μέλη των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να συσπειρώσουν. Το ίδιο το ΚΚΕ (μ-λ) αναφέρεται σε «εκατοντάδες διαδηλωτές» πανελλαδικά. Την ίδια περίοδο, χιλιάδες και χιλιάδες φοιτητές και εκπαιδευτικοί, μέσα από τους συλλόγους και τα συνδικάτα τους, κατεβαίνουν σε απανωτές κινητοποιήσεις, σπάνε με τον όγκο τους τις φασιστικές απαγορεύσεις και κατακτούν στην πράξη το δικαίωμα της διαδήλωσης, θέτοντας με πραγματικά μαζικούς όρους το ζήτημα της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική, κόντρα στην αστυνομική τρομοκρατία και καταστολή, τις συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει αυτές τις αλήθειες; Μόνο όσοι -εγκλωβισμένοι σε μια λαθεμένη, αδιέξοδη πολιτική- κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα και φαίνεται να λένε “τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα”.
Τι υποστήριξε και υποστηρίζει το Μ-Λ ΚΚΕ για την κατεύθυνση του κινήματος μπροστά στην κυβερνητική επίθεση;
Η πάλη ενάντια στον καταιγισμό των αντιλαϊκών – αντεργατικών μέτρων, τις εντεινόμενες φασιστικού τύπου απαγορεύσεις, τα πρόστιμα, τις διώξεις, την αστυνομική τρομοκρατία και καταστολή δεν θα προκύψει στη βάση ενός προσανατολισμού «κοινής δράσης» και «κινηματικών πρωτοβουλιών» στα πλαίσια των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που μπορούν να συσπειρώσουν μερικές εκατοντάδες φοιτητές και εργαζόμενους, όπως διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά στις 6 Φλεβάρη. Η πάλη αυτή δεν αφορά μόνο και ούτε μπορεί να γίνει από κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες φοιτητές και εργαζόμενους. Αφορά όλο το λαό και τη νεολαία, το εργατικό, λαϊκό και φοιτητικό κίνημα. Για να μπει φραγμός στην αντιδραστική κυβερνητική επίθεση απαιτείται η διαμόρφωση ενός πανεργατικού – παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, η συγκρότηση της πιο πλατιάς αγωνιστικής λαϊκής συσπείρωσης με μοχλό πάλης τα συνδικάτα και τους συλλόγους. Αυτή είναι η «αναγκαιότητα και υποχρέωση κάθε αγωνιστή και συλλογικότητας», κατά τη γνώμη μας, και όχι η συγκρότηση «επιτροπών και πρωτοβουλιών» της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όπως το ΚΚΕ (μ-λ) θεωρεί. Και αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες «υπερασπίζονται την κυρίαρχη πολιτική, κρατώντας τους εργαζόμενους στο περιθώριο και οδηγώντας το εργατικό κίνημα από ήττα σε ήττα», διαπίστωση με την οποία συμφωνούμε απόλυτα, μπαίνει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση το καθήκον να δώσουμε μάχη -επίμονη και αταλάντευτη- μέσα στα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις ομοσπονδίες, μέσα σε κάθε συλλογική μορφή που μπορεί να συσπειρώσει το λαό, για να διαμορφωθούν μαζικοί όροι απάντησης στην κυβερνητική επίθεση.
Οι αγώνες που έγιναν στη χώρα μας όχι μόνο κατά την περίοδο των μνημονίων, αλλά και το τελευταίο ενδεκάμηνο της πανδημίας, παρά τη μεγάλη υποχώρηση του συνδικαλιστικού κινήματος και τη συνεχή υπονόμευση της ρεφορμιστικής ηγεσίας του, παρά τα λοκντάουν και τις φασιστικές απαγορεύσεις, αναπτύχθηκαν μέσα από τα συνδικάτα και τους συλλόγους. Ιδιαίτερα το τελευταίο δίμηνο, κατέβηκαν σε απανωτές διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις χιλιάδες φοιτητές και εκπαιδευτικοί μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους και τα σωματεία τους, σπάζοντας την κυβερνητική τρομοκρατία, παλεύοντας για την ανατροπή των αντιλαϊκών – αντιεκπαιδευτικών μέτρων, για την υπεράσπιση των λαϊκών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών. Αυτή τη γραμμή του μαζικού κινήματος οφείλουμε να υπηρετούμε. Οτιδήποτε άλλο είναι υπεκφυγή από τις πραγματικές δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας.
Εφαρμόζοντας αυτή τη βασική κατεύθυνση δεν θα ζητήσουμε την άδεια κανενός αυτόκλητου εισαγγελέα να συμμετέχουμε σε όποιες κινητοποιήσεις κρίνουμε σκόπιμο, ασκώντας δημόσια την κριτική μας. Η συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις της «Επιτροπής Αλληλεγγύης» στις 6 Φλεβάρη, όπως και η συμμετοχή μας και σε άλλες ανάλογες κινητοποιήσεις, δεν προϋποθέτει τη συμφωνία με τους διοργανωτές. Κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να συμμετέχουμε σε όποιες κινητοποιήσεις, κάθε φορά, θεωρούμε σκόπιμο -ανάλογα με τις συνθήκες- ούτε βέβαια να μας στερήσει το δικαίωμα της κριτικής. Προβληματική είναι η κατάσταση εκείνη όπου οι συνεργαζόμενες δυνάμεις -στα πλαίσια κοινών επιτροπών και πρωτοβουλιών- αλληλογρονθοκοπούνται, μερικές φορές και κυριολεκτικά.
Από κει και πέρα, ο καθένας που διαβάζει αυτό το λίβελο καταλαβαίνει πως οι συντάκτες του υπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και έχουν ευρύτερες στοχεύσεις. Βασική τους επιδίωξη είναι να επιτεθούν στο Μ-Λ ΚΚΕ, παραποιώντας και διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του, να δηλητηριάσουν τις σχέσεις και να υψώσουν τείχη ανάμεσα στα μέλη των δυο οργανώσεων. Αυτό που βλέπουμε είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της πορείας που διάλεξαν την τελευταία διετία. Δεν τους αρκούσε η απόφασή τους να θέσουν τέρμα στην πολιτική συνεργασία του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ (μ-λ) και να διαλύσουν στη συνέχεια τη ΛΑ-ΑΑΣ. Τώρα θέλουν να σύρουν τις δύο οργανώσεις σε μια κατάσταση τυφλής αντιπαράθεσης, αναβιώνοντας τις πιο αρνητικές στιγμές που πέρασε στο παρελθόν το κίνημά μας. Δεν άντεξαν τη συνεργασία και προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε δυνατότητα να επαναληφθεί στο μέλλον. Σίγουρα δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε σ’ αυτή τη θλιβερή πορεία που προδίδει πολιτικό πανικό και αδιέξοδο και θα παραμείνουμε σταθερά στο δρόμο μιας ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης πάνω στην ουσία των ζητημάτων.
12-2-2021
