Τις μέρες που διεθνείς και εγχώριες ιστοσελίδες αναπαρήγαγαν την αστεία, κίτρινη είδηση για την υποτιθέμενη απαγόρευση του γέλιου στη Βόρεια Κορέα, για 11 μέρες, ως μνημόσυνο στον Κιμ Γιονγκ Ιλ, στην -υποτίθεται- δημοκρατική και ελεύθερη Νότια Κορέα, ανακοινώθηκε ένα πρόγραμμα-συνώνυμο της σύγχρονης δυστοπίας. Ένα πρόγραμμα που υλοποιεί τα όνειρα των πιο σκοτεινών κύκλων απέναντι στα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών.
Στα μέσα, λοιπόν, του Δεκέμβρη, η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας ανακοίνωσε την εγκατάσταση 11.000 καμερών, για την παρακολούθηση των ανθρώπων που έχουν νοσήσει από κορονοϊό, τις κινήσεις τους, με ποιους έρχονται σε επαφή και αν φορούν μάσκα. Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, το πρόγραμμα αυτό θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη (Bucheon) κοντά στην πρωτεύουσα Σεούλ. Με πρόσχημα την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση της Σεούλ προχωρά ακόμα περισσότερο στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και βέβαια ξαφνικά, η «δημοκρατική και πολιτισμένη» Δύση, σιωπά μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη εκεί. Διότι, η Κορέα μάς αφορά μόνο όταν πρέπει να συκοφαντήσουμε τον Κιμ Γιονγκ Ουν, τη Βόρεια Κορέα και την εθνική ανεξαρτησία της. Μας ενδιαφέρει μόνο για την κατασκευή των πιο γελοίων ειδήσεων και ψεμάτων απέναντι στη Βόρεια Κορέα. Όταν όμως διάφορα τερατώδη συμβαίνουν πράγματι στη Νότια Κορέα, τότε όχι μόνο δεν στηλιτεύονται, αλλά μάλλον οι ιμπεριαλιστικές και οι καπιταλιστικές χώρες της Δύσης θέλουν να πάρουν ιδέες από την κυβέρνηση της Σεούλ.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός εκεί υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική. Τα αιτήματα των συνδικάτων είναι πάνω-κάτω τα ίδια με αυτά των υπόλοιπων λαών: αυξήσεις στους μισθούς, πληρωμή των μισθών, όχι στην εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία, ανθρώπινα ωράρια, ασφάλιση, υπεράσπιση του δικαιώματος στον συνδικαλισμό και τη διαδήλωση. Το 50% των εργαζομένων δουλεύουν χωρίς τα βασικά δικαιώματα. Χωρίς σύμβαση εργασίας, χωρίς κατοχυρωμένα ωράρια, χωρίς ασφάλιση. Να σημειωθεί ότι μια σειρά κλάδων δε δουλεύει 8ωρα, αλλά νόμιμα εργάζεται 10ωρα και 12ωρα και γι’ αυτό το αίτημα για ανθρώπινο ωράριο εργασίας είναι πάντοτε στη προμετωπίδα των αγώνων εκεί.
Μονόδρομος του λαού ο αγώνας
Μέσα στο 2021, μια σειρά κλάδων κατέβηκε σε μαζικές απεργίες και αγώνες. Οι διανομείς βρέθηκαν σε οξυμμένη αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση για τα ωράρια και τους μισθούς, ενώ πραγματοποίησαν και απεργίες με άνω του 90% συμμετοχή, πετυχαίνοντας και κατά τόπους νίκες. Οι υγειονομικοί επίσης πάλεψαν για προσλήψεις και άνοιγμα νοσοκομείων και τελευταία στιγμή δεν απήργησαν τον Σεπτέμβρη, γιατί έλαβαν διαβεβαιώσεις από την κυβέρνηση ότι θα ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Οι εργάτες στον κλάδο των μεταφορών και του φορτώματος στα λιμάνια κατέβηκαν σε τριήμερη απεργία στα τέλη Νοέμβρη, με μια απεργία που επηρέασε τη δουλειά 460.000 φορτηγών. Αρχές Δεκέμβρη, απήργησαν οι εργαζόμενοι στη Microsoft, με συμμετοχή άνω του 90%! Ακόμα, στις 18 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε γενική απεργία, την οποία κήρυξε η Κορεάτικη Συνομοσπονδία των Συνδικάτων, με μεγάλη συμμετοχή και με 500.000 να λαμβάνουν μέρος στην απεργιακή διαδήλωση στη Σεούλ και διαδηλώσεις να πραγματοποιούνται σε 13 πόλεις.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι στη Νότια Κορέα ισχύει καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας και με πρόσχημα αυτήν, η απαγόρευση των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων. Όλες οι παραπάνω κινητοποιήσεις έγιναν κόντρα στις κυβερνητικές απαγορεύσεις και για αυτό χτυπήθηκαν. Μάλιστα, ο ηγέτης της Κορεάτικης Συνομοσπονδίας των Συνδικάτων, Γιανγκ-Κιουνγκ-Σο, βρίσκεται στη φυλακή, με την κατηγορία της διοργάνωσης διαδήλωσης ενάντια στα μέτρα για τον κορονοϊό! Επίσης, η νοτιοκορεάτικη κυβέρνηση αν και επικύρωσε τις συμβάσεις 87 και 92 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για το δικαίωμα στον συνδικαλισμό και τη διαμαρτυρία, θεωρεί ότι δε δεσμεύεται ούτε τυπικά από αυτές μέχρι να τις ψηφίσει, τον Απρίλη του 2022!
Αν κάποιος θέλει να δει τι σημαίνει σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, δε χρειάζεται να πάει μακριά. Τη βλέπει στην Ελλάδα και στην «πολιτισμένη» ΕΕ. Αν θέλει να πάει μέχρι την Κορέα, ας πάει στη Νότια, για να δει τι σημαίνει κόλαση για τον λαό και τους εργαζόμενους, για να βρει εκεί τους πολιτικούς κρατούμενους, παρακάμπτοντας τα διάφορα αστεία ψέματα για τη Βόρεια, για τον Κιμ που σκοτώνει τον θείο, την αδερφή του ή επιβάλλει απαγόρευση γέλιου.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από την πλευρά της αντιλαϊκής επίθεσης, υπάρχει και η αντίσταση. Ο λαός στη Νότια Κορέα εντάσσεται στην πλειοψηφία των λαών του κόσμου, που έσπασαν τις απαγορεύσεις και όρθωσαν ανάστημα απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, αποδεικνύοντας και εκεί πως μόνο ο δρόμος των μαζικών αγώνων μπορεί να φέρει νίκες στο σήμερα.
