Σε προηγούμενο φύλλο του Λ.Δ. περιγράψαμε αναλυτικά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ηγεσία της ομοσπονδίας της ΟΜΕ – ΕΥΔΑΠ. Με πρωτοφανείς ενέργειες και πραξικοπηματισμούς, οι κυρίαρχες παρατάξεις επιχείρησαν να ελέγξουν την πλειοψηφία του ΔΣ, αδιαφορώντας πλήρως για τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετώπιζε τόσο η εταιρεία με την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα του νερού, όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με αφορμή την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης.
Παρ’ όλα αυτά τα δύο «αντίπαλα» στρατόπεδα των ΣΥΜΜΑΧΙΑ – ΣΕΚΕΣ – ΔΑΚΕ (Σύριζα – Ανταρσύα – «αποστάτες» της ΔΑΚΕ) και ΑΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ (δεξιοί και ΠΑΣΟΚοι) προσπάθησαν με διάφορες υπόγειες και ανέντιμες κινήσεις, διαμορφώνοντας πλασματικές πλειοψηφίες και προσφεύγοντας στα δικαστήρια, βάζοντας έτσι το κράτος σαν διαιτητή στα εσωτερικά προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, να ελέγξουν την ηγεσία της ομοσπονδίας.
Με τον τρόπο αυτό, όπως καταγγείλαμε, το συνδικαλιστικό κίνημα οδηγήθηκε σε διάσπαση έχοντας πλέον δύο διοικήσεις σε μία ομοσπονδία! Το αστείο και ταυτόχρονα τραγικό είναι ότι και οι δύο έτρεξαν στη διοίκηση για να πάρουν τη νομιμοποίηση απ’ αυτήν και να υπογράψουν νέα συλλογική σύμβαση, όχι βέβαια γιατί ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά για να αποκτήσουν τη νομιμοποίηση, όχι φυσικά απ’ τους εργαζόμενους αλλά απ’ τη διοίκηση της εταιρείας! Φυσικά η διοίκηση «νομιμοποίησε» το στρατόπεδο των ΑΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ, όπως αναμένονταν, ενώ τα δικαστήρια αναγνωρίζουν την άλλη πλευρά σαν νόμιμη! Οφείλουμε να πούμε ότι και οι δύο πλευρές καθόλου δεν ενδιαφέρθηκαν για τη γνώμη των εργαζομένων, που και αυτοί με τη σειρά τους αδιαφορούν πλήρως για τις πραξικοπηματικές ενέργειες της μιας και της άλλης πλευράς.
Να τονίσουμε τέλος ότι όσο οι εργαζόμενοι μένουν αμέτοχοι και ανέχονται τις όποιες αντισυνδικαλιστικές συμπεριφορές των ηγεσιών των παρατάξεων, τόσο θα επιδεινώνεται η θέση τους, τόσο πιο εύκολα θα επιβάλλει η εργοδοσία τα σχέδιά της. Η λύση δεν είναι η αδιαφορία και απομάκρυνση απ’ το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό που χρειάζεται είναι η πάλη για να αλλάξουμε τα πράγματα και όχι να κλείνουμε τα μάτια σε όσα συμβαίνουν.
