1.060 απολύσεις εργαζομένων αναμένονται στο τέλος του μήνα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ για τη διακοπή της παραγωγικής δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ, με το σβήσιμο των δύο περιστροφικών καμίνων παραγωγής σιδηρονικελίου.
Το χρονοδιάγραμμα του «ξαφνικού θανάτου» της μεταλλουργίας περιλαμβάνει και την επαναπρόσληψη των απολυθέντων με συμβάσεις 1 ή 2 μηνών και για μέχρι πέντε μήνες, διάστημα για το οποίο παρατείνεται η ειδική διαχείριση (σύμφωνα με τη διάταξη που ψηφίστηκε στις αρχές Ιουλίου) μέχρι να τελεσφορήσουν οι διαγωνισμοί για την πώλησή της.
Αόριστες και αναξιόπιστες είναι οι κυβερνητικές δηλώσεις περί τοποθέτησης όσων απολυμένων δεν συνταξιοδοτηθούν σε θέσεις εργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση. Η πείνα, το ξεσπίτωμα και το οικονομικό μαράζωμα των περιοχών πέριξ των παραγωγικών δραστηριοτήτων της ΛΑΡΚΟ είναι το βέβαιο μέλλον.
Μόνο εάν το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ξεπεράσει τις εκλογικές αυταπάτες που καλλιεργούνται κυρίως από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές (με δεδομένο ότι η εκλογική περιφέρεια του Σταϊκούρα είναι η Φθιώτιδα), αλλά και από τις λοιπές κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις και αναδείξει τα πραγματικά αιτήματα των εργαζομένων για το δικαίωμα στη δουλειά, τον αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη, καθώς και την αναγκαιότητα να μην ξεπουληθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας και η μοναδική κρατική μεταλλουργία της Ελλάδας, τότε μόνο θα φανεί η ελπίδα.
Μόνο με τους ανυποχώρητους μαζικούς εξωκοινοβουλευτικούς αγώνες διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας, ο μισθός, η ασφάλιση, η κατοικία για τον εργαζόμενο. Τα ρουσφετάκια αφορούν λίγους νοματαίους και όχι 1.060 και κάποιες άλλες χιλιάδες που ζουν από τη ΛΑΡΚΟ στους 4 νομούς που δραστηριοποιείται.
