«Η Ελλάδα είναι διπλωματικά και αμυντικά πιο ισχυρή από ποτέ, με την οικονομία και την κοινωνία όρθιες απέναντι στην επέλαση του κορονοϊού, με την παιδεία και την υγεία να αναβαθμίζονται, με το κράτος να ψηφιοποιείται, με τους φόρους να μειώνονται και με τους πιο αδύναμους να προστατεύονται»(!)
Αυτά τα λόγια θρασύτατου ψεύδους εκστόμισε αναίσχυντα ο Κυρ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση. Πότε;
Τις μέρες,ακριβώς, που η κυβέρνηση του με την πολιτική της μετέτρεψε, με ένα χιόνι που έπεσε, την Αθήνα σε χάος! Τις ίδιες μέρες που οι θάνατοι από τον κορονοϊό έσπαγαν ημερήσιο ρεκόρ!
Η τραγική κατάσταση που βίωσε, με τον τελευταίο χιονιά, όχι κάποιο μακρινό απόμερο ορεινό χωριό αλλά το κέντρο της χώρας, το -υποτίθεται- πιο αναπτυγμένο τμήμα της, το λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου θεωρείται ότι υπάρχουν τα πιο σύγχρονα μέσα και υποδομές, δεν κατέδειξε μόνο το μέγεθος της αντικοινωνικότητας του λεγόμενου «επιτελικού» κράτους της κυβέρνησης Μητσοτάκη άλλα και σε τι άθλιο σημείο έχουν οδηγήσει οι κυβερνήσεις της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης τη χώρα.
Δεν είναι μόνο στον τομέα της πολιτικής προστασίας, όπου μέσα σε ελάχιστο χρόνο, διαδοχικά με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού στην Εύβοια και στην Αττική, με τις πλημμύρες που επακολούθησαν, με τους σεισμούς στην Κρήτη, ο ελληνικός λαός πέρασε και περνά την οδυνηρή δοκιμασία μιας ολέθριας πολιτικής, κατάφωρα αδιάφορης και εχθρικής στις κοινωνικές ανάγκες. Σε όλους τους τομείς η κυβέρνηση της ΝΔ συσσωρεύει στοιχεία βαθιάς κρίσης με καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό, που όλο και πιο δύσκολα συγκαλύπτεται από τη μονοφωνική προπαγάνδα που διοχετεύει στα καλοταϊζόμενα κρατικοδίαιτα μεγάλα αστικά μέσα ενημέρωσης.
Στον τομέα της οικονομίας, παρά την εκκωφαντική και μονότονη κυβερνητική δημαγωγία περί μιας δήθεν επερχόμενης «ανάπτυξης» και «ανάκαμψης», η πορεία που καταγράφεται είναι εκείνη του συνεχιζόμενου δανεισμού και του αυξανόμενου κρατικού χρέους, της ραγδαίας μαζικής καταστροφής μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της εκποίησης παραγωγικών μονάδων και υποδομών στο ξένο κεφάλαιο, που οδηγεί στη μεγαλύτερη συρρίκνωση και αφαίμαξη του εγχώριου οικονομικού δυναμικού της χώρας και στη διαιώνιση ενός καθεστώτος εντεινόμενης ξένης εξάρτησης και επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας.
Η κυβερνητική πολιτική των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων», που αποκρυσταλλώνεται σε όλο και πιο φορομπηχτικούς κρατικούς προϋπολογισμούς, σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και παχυλές παροχές προς το μεγάλο κεφάλαιο, σε σκληρούς αντεργατικούς νόμους και διατάξεις, όπως ο νόμος Χατζηδάκη, σε κλιμακούμενες βαθιές περικοπές των κοινωνικών δαπανών για τη δημόσια υγεία, παιδεία και πρόνοια, εκείνο που «πετυχαίνει» είναι να κρατιέται σε θηριώδη ύψη η ανεργία και η μισοανεργία (μερική και προσωρινή απασχόληση), οι πενιχροί μισθοί να μένουν καθηλωμένοι και η οικονομική εκμετάλλευση των εργαζομένων να γίνεται όλο και πιο άγρια και παράλληλα ένα κύμα μεγάλης ακρίβειας να έχει σηκωθεί και να σαρώνει το λαϊκό εισόδημα. Ταυτόχρονα, η δημόσια υγεία, μέσα στις συνθήκες τις πανδημίας, να οδηγείται σε κατάρρευση, η δημόσια παιδεία να δέχεται αλλεπάλληλα αντιεκπαιδευτικά πλήγματα, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια να κατεδαφίζonται με βαθιές περικοπές των σχετικών κρατικών κονδυλιών και ταχεία προώθηση της ιδιωτικοποίησης όλου του δημόσιου ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος.
Η επιβολή και εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής συμπληρώνεται από τον αντιδραστικό περιορισμό των δημοκρατικών λειτουργιών στην κοινωνία, με την ένταση της αστυνομοκρατίας, τις απαγορεύσεις σε εργατικές και λαϊκές διαδηλώσεις, την παρεμπόδιση και τον κρατικό έλεγχο της συνδικαλιστικής δράσης, την κατάπνιξη του απεργιακού δικαιώματος, την καταδίωξη και τη φίμωση φωνών που αποκαλύπτουν κυβερνητικές διαπλοκές και σκάνδαλα.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής οι κυβερνητικές «αμυντικές» συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία έχουν θέσει ακόμη πιο μεγάλη έκταση της ελληνικής επικράτειας στη διάθεση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, πρόσθεσαν νέα βαριά εξοπλιστικά χαράτσια πάνω στη χώρα και την προσδένουν στις επικίνδυνες εξελίξεις και σε πολεμικές περιπέτειες που εγκυμονούν οι επεκτατικές επιδιώξεις και οι οξυνόμενοι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Ταυτόχρονα η κυβερνητική διπλωματία στην Ανατολική Μεσόγειο, που στηριζόταν στο σχέδιο του υποθαλάσσιου ενεργειακού αγωγού φυσικού αερίου EastMed, βούλιαξε με την τορπίλη των ΗΠΑ. Έτσι, έχει οδηγηθεί σε ναυάγιο μια βασική πτυχή της κυβερνητικής εξωτερικής πολιτικής και παράλληλα η ελληνική διπλωματία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκεται σε μια αμηχανία που επιτείνεται και από τις υπόλοιπες κινήσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, με αραβικά κράτη της Μέσης Ανατολής, με βαλκανικά κράτη.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και όσο αυτή η πολιτική θα συνεχίζεται και οι συνέπειές της για τον ελληνικό λαό θα είναι βαρύτερες, η αποτίναξή της γίνεται όλο και πιο ζωτική ανάγκη.
Αποτίναξη που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προέλθει με κοινοβουλευτικές κοκορομαχίες σαν κι αυτή που προκάλεσε με την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος -κατά τα άλλα- δυόμισι χρόνια τώρα έχει ρίξει νερό στο μύλο της κυβερνητικής πολιτικής, «βάζοντας πλάτη στα δύσκολα» και κάνοντας «συναινετικές» προτάσεις.
Αντίθετα, μόνο η μαζική κινητοποίηση του εργατικού λαϊκού παράγοντα για όλα τα φλέγοντα προβλήματα, μόνο ο πανεργατικός-παλλαϊκός αγώνας είναι εκείνος που μπορεί να δώσει διέξοδο.
