Καθημερινότητα έχουν γίνει τα εργατικά ατυχήματα. Ενώ βρισκόμαστε ακόμα στον Σεπτέμβρη, ήδη οδεύουμε σε ένα μαύρο ρεκόρ θανάτων στους χώρους εργασίας για το 2022.
Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες είχαμε 5 νεκρούς εργάτες. Ένας εργάτης έχασε τη ζωή του σε εργοστάσιο στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου, ένας ναυτεργάτης πέθανε από ηλεκτροπληξία, ενώ εκτελούσε εργασίες στο πλοίο “ΠΡΕΒΕΛΗ”, δύο νεκροί εργάτες μετά από έκρηξη σε υδατοκαλλιέργεια στην Πρέβεζα, ένας 17χρονος διανομέας στον Ωρωπό έχασε τη ζωή του μετά από δυστύχημα, ενώ μια καθαρίστρια στο νοσοκομείο παίδων ακρωτηριάστηκε.
Αντίστοιχα στοιχεία καταγράφονται και για τους προηγούμενους μήνες, με την προσωρινή καταγραφή να δείχνει μέχρι τέλος Αυγούστου πάνω από 60 εργατικά ατυχήματα στα μισά από τα οποία οι εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους! Μόνο τον μήνα Ιούλιο είχαμε 17 εργατικά ατυχήματα! Μέρα παρά μέρα δηλαδή, κάποιος εργαζόμενος τραυματίστηκε ή έχασε τη ζωή του. Υπολογίζεται ότι κάθε 3 μέρες ένας εργάτης χάνει τη ζωή του.
Και όλα αυτά ενώ στην χώρα μας υπάρχει μεγάλη υποκαταγραφή των εργατικών ατυχημάτων. Μετανάστες και ανασφάλιστοι εργάτες που δουλεύουν σε άθλιες εργασιακές συνθήκες παραμένουν στην αφάνεια, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι εργοδότες προσπαθούν να συγκαλύψουν εργατικά ατυχήματα, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους. Επίσης στα στοιχεία δεν καταγράφονται οι αμέτρητοι θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες που συνδέονται άμεσα με το εργασιακό περιβάλλον.
Φυσικά και σε όλη αυτή τη προσπάθεια συγκάλυψης και στήριξης της εργοδοτικής ασυδοσίας, η κυβέρνηση είναι αρωγός. Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο δεν δίνει δεκάρα για το αν χάνονται ανθρώπινες ζωές για ένα μεροκάματο αλλά ουσιαστικά κάνει πλάτες στην εργοδοσία.
Σίγουρα δεν είναι τυχαία η ραγδαία αύξηση των ατυχημάτων τα τελευταία χρόνια, όπως και επίσης ότι για αυτά τα χρόνια με ευθύνη αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης δεν έχουμε καν ετήσιες εκθέσεις για τα εργατικά ατυχήματα από το σώμα επιθεώρησης εργασίας, καθώς έχουν σταματήσει να δημοσιοποιούνται από το 2017. Έτσι τα μόνα στοιχεία είναι αυτά της ΕΛΣΤΑΤ που καταγράφουν όμως τους θανάτους με 2 χρόνια καθυστέρηση! Βέβαια η κυβέρνηση Μησοτάκη με τον νόμο Χατζηδάκη φρόντισε να διαλύσει, ουσιαστικά, το σώμα επιθεώρησης εργασίας, μετατρέποντάς τη σε μια ανεξάρτητη αρχή που δεν θα λογοδοτεί πουθενά.
Γιατί όμως παρατηρείται μια κατακόρυφη αύξηση σε σοβαρά εργατικά ατυχήματα;
Γιατί στους χώρους εργασίας η εργοδοσία ασύδοτα επιβάλλει εξουθενωτικά εργατικά ωράρια και άσχημες συνθήκες εργασίας που εντείνουν τους κίνδυνους εργατικού ατυχήματος, λειτουργεί ακατάλληλα και ασυντήρητα μηχανήματα και χωρίς κανέναν φόβο ελέγχου δεν παίρνει μέτρα προστασίας και υγιεινής για τους εργαζόμενους ! Από την άλλη οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων χρόνων έχουν οδηγήσει σε μειώσεις προσωπικού, σε ωράρια λάστιχο και εντατικοποίηση της εργασίας, σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης που υποχρεώνουν σε εργασία σε πολύ μεγάλη ηλικία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά την υγεία τους.
Τα εργατικά ατυχήματα έχουν γίνει μια μεγάλη πληγή για την εργατική τάξη της χώρας μας, ωστόσο, οι ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων παραμένουν παθητικές όσον αφορά την ανάδειξη αυτού του μεγάλου προβλήματος που μαστίζει τις ζωές και την υγεία των εργαζόμενων, αρνούμενες να οργανώσουν αγώνα για την αντιμετώπισή του.
