Ρώμη και Βρυξέλλες κατέληξαν σε συμφωνία για το ακανθώδες ζήτημα του ιταλικού Προϋπολογισμού, αναστέλλοντας προς το παρόν τη διαδικασία επιβολής κυρώσεων στην Ιταλία, για παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων.
Η τελική συμφωνία προβλέπει ότι η Ιταλία θα επιδιώξει να πετύχει έλλειμμα ύψους 2,04% του ΑΕΠ για το 2019, πολύ μικρότερο από το αρχικό 2,4% (αντιστοιχεί σε περικοπές ύψους 4 δις ευρώ). Η διαφορά στο έλλειμμα επιτεύχθηκε με το πετσόκομμα κοινωνικών παροχών και την καθυστέρηση εφαρμογής ορισμένων μέτρων που σχεδίαζε να θέσει σε ισχύ η ιταλική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού. Η πρόβλεψη ανάπτυξης για το 2019 μειώθηκε στο 1% από 1,5%.
Ενδεικτικό της κατάστασης που βρίσκεται η ιταλική οικονομία είναι το γεγονός ότι η ιταλική κυβέρνηση προσέφυγε, στις αρχές του χρόνου, σε εσπευσμένη διάσωση της τοπικής τράπεζας της Γένοβα, Banca Carige, με “ζεστό χρήμα”. Την απόφαση αυτή της ιταλικής κυβέρνησης σχολίασε με δεικτικό τρόπο το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, το οποίο σε δημοσίευμά του αναφέρει ότι: “Οι λαϊκιστές στην Ιταλία μόλις έκαναν πίσω, ξανά. Αντιμέτωποι με πιθανή χρεοκοπία μιας τράπεζας που θα αφάνιζε χιλιάδες καταθετών από τη δεξαμενή των ψηφοφόρων του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι, ενέκριναν κρατικές εγγυήσεις για μελλοντικές εκδόσεις ομολογιών της προβληματικής Banca Carige SpA και επέδειξαν προθυμία να υποστηρίξουν μια προληπτική ανακεφαλαιοποίηση”, στηλιτεύοντας το δήθεν αντισυστημικό χαρακτήρα των κομμάτων που αποτελούν τον κυβερνητικό συνασπισμό και την υποχώρηση που έκαναν στο θέμα του Προϋπολογισμού.
Την ώρα όμως που ένα επεισόδιο της αντιπαράθεσης μεταξύ Ιταλίας και γερμανογαλλικού άξονα οδηγούνταν σε λήξη, μια νέα αναζωπύρωση της κρίσης ξέσπασε με αφορμή το Προσφυγικό και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα 49 προσφύγων που επέβαιναν σε 2 πλοία γερμανικών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Η ιταλική κυβέρνηση με προεξέχοντα τον ακροδεξιό Σαλβίνι “έκλεισε” τα λιμάνια απαγορεύοντας την αποβίβαση των προσφύγων, ξεσηκώνοντας μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ιταλίας.
Με αφορμή αυτό το γεγονός δεκάδες δήμαρχοι και τοπικοί πολιτικοί “εξεγέρθηκαν” σε ολόκληρη τη χώρα ενάντια στο νέο νόμο για την εσωτερική ασφάλεια, που ονομάζεται “νόμος Σαλβίνι”, τον οποίο αποκάλεσαν “απάνθρωπο” και “αντισυνταγματικό” και απαίτησαν το άνοιγμα των λιμανιών.
Ακόμη και ο Πάπας Φραγκίσκος, στην προσευχή του για τα Θεοφάνεια στην Ρώμη, ζήτησε να γίνουν δεκτοί οι πρόσφυγες στα ιταλικά λιμάνια.
Οι αντιδράσεις αυτές αντικατοπτρίζουν αφενός το δημοκρατικό και αντιρατσιστικό αίσθημα μεγάλης μερίδας του ιταλικού λαού και αφετέρου αποτυπώνουν τις ενδοαστικές αντιπαραθέσεις και το διχασμό της ιταλικής κεφαλαιοκρατίας για τις σχέσεις με την Ε.Ε. και την πολιτική που ακολουθεί η ιταλική κυβέρνηση.
Σε μια κίνηση για να εκτονώσει τις αντιδράσεις, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προτίθεται να κάνει δεκτά μόνο τα γυναικόπαιδα, πριν δοθεί τελικά λύση με το μοίρασμα των προσφύγων σε 8 ευρωπαϊκές χώρες. Ανάμεσά τους και η Ιταλία, μετά από απόφαση του Ιταλού πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε. Μάλιστα ο αρχηγός του κινήματος των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο, πρόσθεσε ότι “η Ιταλία είναι και πάλι έτοιμη να δώσει ένα μάθημα ανθρωπιάς σε όλη την Ευρώπη”, διαχωρίζοντας τη θέση του από τη σκληρή αντιμεταναστευτική γραμμή Σαλβίνι.
Ο ηγέτης της ακροδεξιάς Λέγκας εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη λήξη της ομηρίας των ταλαιπωρημένων προσφύγων και για το γεγονός ότι δεν λήφθηκαν υπόψη οι αντιρρήσεις του. “Το θέμα δεν είναι αν πρόκειται για οκτώ ή ογδόντα οκτώ μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν ζητήθηκε η άποψή μου, και πιστεύω ότι στην Ιταλία δεν πρέπει να έρθει κανένας”, τόνισε χαρακτηριστικά.
Ο Σαλβίνι, που βλέπει τα δημοσκοπικά του ποσοστά να εκτινάσσονται, επισκέφθηκε την Πολωνία και είχε συνάντηση με τον ομοϊδεάτη του Γιάροσλαβ Καζίνσκι, ηγέτη του ακροδεξιού κυβερνώντος κόμματος PiS. Μετά τη συνάντηση που είχε τον Οκτώβριο με τη Λεπέν, ο Σαλβίνι συνάντησε τον Καζίνσκι με σκοπό τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για συγκρότηση συμμαχίας ενόψει των ευρωεκλογών. Παρά τα πολλά που τους ενώνουν υπάρχουν και αυτά που τους χωρίζουν και ναρκοθετούν πιθανώς την αναφυόμενη συμμαχία, όπως οι διιστάμενες απόψεις τους για την απειλή που συνιστά η Ρωσία και οι φιλικές σχέσεις που διατηρεί ο Σαλβίνι με τον Πούτιν.
Αγκάθι αποτελεί επίσης το θέμα του καταμερισμού των προσφύγων, όπου ο Σαλβίνι επιμένει ότι τα βόρεια κράτη θα πρέπει να αποδεχθούν στα εδάφη τους πρόσφυγες και μετανάστες που φθάνουν στην Ιταλία, ενώ ο Καζίνσκι είναι μεταξύ εκείνων που στυλώνουν τα πόδια, καθώς και η αρνητική στάση του Σαλβίνι στην εκροή μεγάλων κεφαλαίων από τα ταμεία συνοχής της ΕΕ σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, όπως θα επιθυμούσε η πολωνική πλευρά.
Ο Σαλβίνι σε δηλώσεις του κατέστησε σαφές ότι στόχος του είναι η συμμαχία των κομμάτων αυτών να αναδειχθεί πρώτη σε αριθμό ψήφων στις Ευρωεκλογές. Πρόσθεσε, δε, ότι πρότεινε στον Καζίνσκι “μια συμμαχία για την Ευρώπη σε δέκα σημεία, η οποία να έχει μια σειρά από κοινά στοιχεία με εκείνη των Πέντε Αστέρων και της Λέγκα, στην Ιταλία”.
Εκδηλώνοντας το αντιαριστερό και αντικομμουνιστικό του μένος τόνισε ότι “η μόνη βεβαιότητά μου, σε σχέση με τις Ευρωεκλογές, είναι ότι σοσιαλιστές και κομμουνιστές, στις Βρυξέλλες, θα είναι όλο και λιγότεροι, διότι έκαναν ήδη αρκετές ζημιές”, ενώ εκφράζοντας ευσεβείς πόθους αναρωτήθηκε, σε κάπως υπερβολικό τόνο: “Ποιος ξέρει αν ο γαλλογερμανικός άξονας θα αντικατασταθεί από έναν άξονα ιταλοπολωνικό;”.
