Με τον πλέον επεισοδιακό τρόπο ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του έκτακτου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες επικύρωσαν τις υποψηφιότητες των τεσσάρων (Φάμελος, Πολάκης, Φαραντούρης και Γκλέτσος), θέτοντας οριστικά εκτός μάχης τον Κασσελάκη. Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχτηκαν πριν ακόμα ξεκινήσουν οι διαδικασίες του συνεδρίου. Οι διαπληκτισμοί και οι τραμπουκισμοί ανάμεσα στους αποκαλούμενους «κασσελίστας» και την πτέρυγα των «87» έδιναν κι έπαιρναν έξω από το χώρο του συνεδρίου. Αλλά και σε όλη την προσυνεδριακή διαδικασία εκτοξεύονταν αμέτρητες καταγγελίες εκατέρωθεν για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, νοθείες, αποκλεισμούς συνέδρων, πλαστογραφίες υπογραφών μελών και πολλά άλλα.
Από τη μεριά του ο Κασσελάκης, ήδη πριν ξεκινήσει το συνέδριο, είχε προδιαγράψει εμμέσως πλην σαφώς τη στάση του, εγκαινιάζοντας τα προσωπικά του γραφεία. Σε μια επικοινωνιακή φιέστα που στήθηκε για τα εγκαίνια, έσπευσαν να παραστούν αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας έτσι τη στήριξή τους στον Κασσελάκη, σηματοδοτώντας την κατοπινή εξέλιξη, δηλαδή το σχηματισμό του νέου πολιτικού μορφώματος.
Μέσα σε αυτό το πολεμικό κλίμα, το οποίο συνομολογούν όλες οι πλευρές, οι εναπομείναντες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν έκκληση να σταλεί το μήνυμα ότι «είμαστε ακόμα εδώ», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος η Πολιτική Γραμματεία την επόμενη ημέρα, πήγε ένα βήμα παραπέρα λέγοντας ότι «το κόμμα είναι παντού γιατί οφείλει να είναι παντού». Με τέτοιου είδους κενές περιεχομένου γενικολογίες προσπαθεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει «παρών» την ώρα που η πραγματικότητα την διαψεύδει οικτρά. Εδώ και πολύ καιρό και ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την πολιτική της σαρώνει τα πάντα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτος ακόμα και στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης.
Επιπλέον, η λήξη του συνεδρίου βρίσκει την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος με 76 λιγότερα μέλη, ενώ οι αποχωρήσεις μελών από τις τοπικές οργανώσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν το ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπο με το σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο να χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού ήδη απαριθμεί 4 λιγότερους βουλευτές φτάνοντας τους 31, όσους ακριβώς έχει και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα άλλοι 8 βουλευτές, υποστηρικτές του Κασσελάκη, ετοιμάζονται για την ανεξαρτητοποίησή τους, πράγμα που θα σημάνει την οριστική έκπτωση του ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Να σημειώσουμε ότι όλα αυτά εξελίσσονται στο κόμμα της αξιωματικής -προς ώρας τουλάχιστον- αντιπολίτευσης. Ενός κόμματος που υποτίθεται πως μιλάει στο όνομα της αριστεράς και της δημοκρατίας. Ενός κόμματος που δείχνει για μια ακόμα φορά έμπρακτα ότι ουδεμία σχέση έχει με την Αριστερά και που δεν έχει κανένα δισταγμό να καταπατήσει ακόμα και κάθε δημοκρατική εσωκομματική διαδικασία στο όνομα της διαμόρφωσης των κατάλληλων συσχετισμών.
Κατά τα άλλα, οι δηλώσεις των κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όπως του Φάμελλου περί «σχεδίων εξαΰλωσης και απαξίωσης» καθώς και «σχεδίων διαπλοκής» συνιστούν απελπισμένες προσπάθειες να σταματήσει το φυλλορρόημά του. Είναι μέρος της ευρύτερης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να συγκαλύψει τις δικές του ευθύνες για το κατάντημά του και να τις μεταθέσει αλλού. Να θυμίσουμε ότι αμέσως μετά τις εκλογές του 2023 και τη συντριβή που υπέστη, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε με ύπουλο τρόπο να πει ότι για την ήττα του υπεύθυνος είναι ο λαός που «μετατοπίζεται δεξιά». Βαδίζοντας στην ίδια ακριβώς συλλογιστική η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ξεφορτώσει τις ευθύνες από πάνω του, δείχνοντας με το δάχτυλο αλλού.
Κανένα σχέδιο απαξίωσης και εξαΰλωσης δεν εξυφαίνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τα επίχειρα της πολιτικής του. Πληρώνει πολύ ακριβά το τίμημα της οριστικής προσχώρησης στο μπλοκ των μνημονιακών δυνάμεων, της οδυνηρής διάψευσης των λαϊκών προσδοκιών. Βρίσκεται αντιμέτωπος με την πολιτική που άσκησε, η οποία έμοιαζε σαν δυο σταγόνες νερό με αυτή που εφάρμοσαν τα κόμματα της ολιγαρχίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις πλάτες του λαού. Μια πολιτική που δικαίωσε τη δεξιά παράταξη, την ξέπλυνε και την αναστήλωσε για να έρθει στη συνέχεια ο Μητσοτάκης και να εμφανίζεται δικαιωμένος για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μνημόνια. Μια πολιτική που δεν ήταν προϊόν κάποιου «έντιμου συμβιβασμού» με τους άρπαγες ιμπεριαλιστές, όπως ισχυριζόταν ο Τσίπρας. Αντίθετα ήταν η άτακτη συνθηκολόγηση και υποταγή στους ιμπεριαλιστές δυνάστες, απόρροια της πολιτικής του εξωραϊσμού της ιμπεριαλιστικής ΕΕ αλλά και όλου του σκουριασμένου ιδεολογικού-πολιτικού οπλοστασίου που κουβαλά για δεκαετίες τώρα το περίφημο ρεύμα της «ανανέωσης».
Τα όσα εξελίσσονται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι το αποτέλεσμα ακριβώς της χρεοκοπίας της γραμμής του και τίποτα περισσότερο. Όλη η διαμάχη που είναι σε εξέλιξη ανάμεσα στους κασσελακικούς και σε ό,τι απέμεινε από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πολύ μακριά από τα προβλήματα της ακρίβειας, της φτώχειας, του πολέμου που «καίνε» το λαό και τους εργαζόμενους και κατά συνέπεια είναι εντελώς αποπροσανατολιστική.
