Το ΠΑΣΟΚ, ύστερα από την ανάδειξη του Ανδρουλάκη στην ηγεσία του, με την αφειδώλευτη στήριξη βασικών ντόπιων και ξένων οικονομικοπολιτικών κέντρων εξουσίας που επεδίωκαν μια ελεγχόμενη αναστήλωση του -ηθικά και πολιτικά- χρεοκοπημένου πασοκισμού, κατάφερε ως γνωστό να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά του στις τελευταίες διπλές εκλογές. Ωστόσο το βαρύ αντιλαϊκό-μνημονιακό παρελθόν του, σε συνδυασμό με την εξόφθαλμη στήριξη της ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Μητσοτάκη (ψηφίζοντας μεταξύ άλλων το 80% των νομοσχεδίων της Δεξιάς κατά την προηγούμενη κυβερνητική θητεία της) το ανέδειξαν τελικά σε ρόλο κομπάρσου ακυρώνοντας προς το παρόν την προοπτική της «ολικής επαναφοράς του» στο πολιτικό σκηνικό. Στη συγκυρία, τα ίδια κέντρα που κανοναρχούν την πολιτικοοικονομική ζωή της χώρας πριμοδοτούν απροκάλυπτα τον Κασσελάκη, με πρόδηλο στόχο την αναμόρφωση-μετατροπή του παραπαίοντος ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρόαιμο αρχηγικό-σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, απαλλαγμένο από οποιαδήποτε «αριστερά» φτιασίδια, μονταρισμένο στα πρότυπα του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, ώστε να αποτελέσει τον δεύτερο βασικό πυλώνα του διαρκώς μετατοπιζόμενου προς τα δεξιά αστικού διπολικού συστήματος.
Στα πλαίσια αυτά, η ηγεσία Ανδρουλάκη, αναγνωρίζοντας ως υπαρξιακή απειλή «το φαινόμενο Κασσελάκη», υψώνει τους κάλπικους αντιπολιτευτικούς τόνους προς τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Την αρχή έκανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Μ. Κατρίνης, τονίζοντας πως «η εκλογή Κασσελάκη δε συνιστά ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, όπως θέλουν να το εμφανίσουν κάποιοι». Την εναγώνια απόπειρα να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ ως τη «μοναδική αξιόπιστη και εθνικά υπεύθυνη αντιπολίτευση» αποκαλύπτουν εξάλλου οι παρακάτω δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του, Θ. Γλαβίνα πως «η χώρα κατά την άποψή μας δε χρειάζεται σωτήρες, η χώρα χρειάζεται σοβαρότητα και σχέδιο… Ο ”νέος” ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα στην ουσία του οποίου κυριαρχεί ο πολακισμός μαζί με όλο τον αντισυστημικό λαϊκισμό τον οποίο εξέθρεψε ο ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια της κρίσης και τον οποίο δεν μπορεί να αποβάλει από μέσα του».
Ωστόσο τα μηνύματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων που δείχνουν την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καρπωθεί την γενικευμένη αντικυβερνητική δυσαρέσκεια και να πλησιάσει τον διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας καθηλωμένο στα εκλογικά ποσοστά του, πυροδότησαν τον νέο γύρο εσωκομματικών αναταράξεων και εσωστρέφειας, όπως αποτυπώθηκαν ιδιαίτερα στην επίμαχη συνεδρίαση της πράσινης κοινοβουλευτικής ομάδας στις 27/9.
Δριμύ κατηγορώ κατά της ηγεσίας Ανδρουλάκη εξαπέλυσε ένα δικό του παιδί, ο βουλευτής Αρκαδίας Κωνσταντινόπουλος, ο οποίος έθεσε ως στρατηγικό στόχο «να γίνουμε αξιωματική αντιπολίτευση στις ευρωεκλογές. Η κίνηση (σ.σ. του Ανδρουλάκη) να μετατεθεί ο στόχος στις εθνικές είναι τακτική κίνηση που όμως δεν κινητοποιεί δυνάμεις της παράταξης», τόνισε ο Κωνσταντινόπουλος, επισημαίνοντας πως αν διατηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση «τα ερωτήματα και τα διλήμματα στον χώρο της κεντροαριστεράς θα είναι άλλα». Ο Κωνσταντινόπουλος διαφώνησε με «τις εκτιμήσεις του κόμματος για την οικονομία την τελευταία διετία», αλλά και με τη χρονική στιγμή που έγινε η συνέντευξη τύπου του Ανδρουλάκη στο Ζάππειο.
Εξίσου επικριτικός εκ δεξιών ήταν ο βουλευτής Αχαΐας και για την καταψήφιση στην οποία οδηγήθηκε το ΠΑΣΟΚ στην ψηφοφορία του εκτρώματος Γεωργιάδη, σχολιάζοντας δηκτικά «η συζήτηση μετατράπηκε σε δίπολο ΝΔ- ΚΚΕ… Το ΠΑΣΟΚ κατέληξε κοντά στις απόψεις του ΚΚΕ». Απέναντι στο «εν υπνώσει ΠΑΣΟΚ», όπως το χαρακτήρισε, ο Κωνσταντινόπουλος αντιπαρέταξε πως «πολιτική χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει». Μπροστά στις αιτιάσεις Κωνσταντινόπουλου, ο στριμωγμένος Ανδρουλάκης στη λογική τού «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» επιχείρησε να περάσει στην αντεπίθεση αφήνοντας για άλλη μια φορά αιχμές κατά των ΜΜΕ που «θάβουν» τις δραστηριότητες του κόμματος, αναφερόμενος στην πρόσφατη εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στο Ζάππειο, όπως και στην εντυπωσιοθηρική επίσκεψή του με την επικεφαλής των ευρωσοσιαλιστών στην πλημμυρισμένη Θεσσαλία.
