Τις τελευταίες μέρες η ελληνική κοινωνία και ολόκληρος ο πλανήτης κινείται στον ρυθμό της πανδημικής κρίσης του κορονοϊού. Οι εξελίξεις αυτές έχουν επισκιάσει σε σημαντικό βαθμό άλλα σημαντικά ζητήματα, όπως το προσφυγικό, γεγονός που βολεύει την κυβέρνηση να προωθήσει πιο εύκολα την αντιπροσφυγική της πολιτική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ακροδεξιάς πολιτικής της ΝΔ είναι και το πρόσφατο τραγικό γεγονός που συνέβη στη Μόρια, με τον χαμό ενός εξάχρονου παιδιού από φωτιά που ξέσπασε στο κέντρο κράτησης.
Το γεγονός αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι και αποτυπώνει ανάγλυφα τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν σε αυτού του είδους τις δομές, με πρόσφυγες που στοιβάζονται σαν σαρδέλες σε εγκαταστάσεις – στρατόπεδα συγκέντρωσης, που στριμώχνεται δεκαπλάσιο πλήθος ανθρώπων από αυτό που μπορούν να υποστηρίξουν. Στην κατεύθυνση αυτής της αντιπροσφυγικής πολιτικής κινείται και η σύλληψη δέκα ανήλικων προσφυγόπουλων στον Έβρο το τριήμερο της καθαρής Δευτέρας, όταν επιχείρησαν να περάσουν στο ελληνικό έδαφος. Τα προσφυγόπουλα παραπέμφθηκαν σε δίκη με χαρακτηριστικά αυτόφωρης διαδικασίας, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το προσφυγικό ζήτημα.
Άλλωστε, από τις αρχές Μάρτη, όταν και ξέσπασε η κρίση στον Έβρο με την Τουρκία να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως μοχλό εκβιασμού προς την ΕΕ και την κυβέρνηση να προχωρά στη στρατοκρατική θωράκισή του, παρουσιάζοντας τους πρόσφυγες ως εισβολείς που συνιστούν «ασύμμετρη απειλή», ταυτόχρονα με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, πάγωσαν όλες οι αιτήσεις ασύλου για τουλάχιστον ένα μήνα καταστρατηγώντας στην πραγματικότητα αυτό το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Δίπλα στη γραμμή Μητσοτάκη, που χαρακτήρισε τους πρόσφυγες ως ασύμμετρη απειλή, συντάχθηκαν όλες ανεξαιρέτως οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις. Κι αν από τη μία δεν πρέπει να προξενεί καμία εντύπωση η στάση τής, κατ’ όνομα μόνο, αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου της, ο οποίος δήλωσε πως η κυβέρνηση ορθά πράττει και σφραγίζει τα σύνορα στον Έβρο και πως κάνει ό,τι θα έκανε και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, από την άλλη εντύπωση προκαλεί και η τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα. Ο τελευταίος σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, επανέλαβε κατά λέξη την πεμπτουσία της πολιτικής του Μητσοτάκη περί «ασύμμετρης απειλής», λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εκφράσαμε τη μεγάλη ανησυχία μας για τη συνεχή τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα στην ευρύτερη περιοχή, στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο, στη Μ. Ανατολή, που βέβαια σήμερα συνδυάζεται -εκτός από την κλασική επιθετικότητα των συνεχών παραβιάσεων στο Αιγαίο, των αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων, συνθηκών που όρισαν τα σύνορα των χωρών της περιοχής- και με νέες “ασύμμετρες απειλές”, με προκλήσεις, με τα προσφυγικά – μεταναστευτικά ρεύματα στον Έβρο και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου». Ταυτόχρονα, εντύπωση προκαλεί ψήφισμα που διακίνησε το ΠΑΜΕ σε σωματεία και συλλόγους για το προσφυγικό ζήτημα, δηλώνοντας πως «η φύλαξη των συνόρων δεν πρέπει να γίνεται με μισανθρωπισμό». Αλήθεια για ποια φύλαξη των συνόρων που δεν πρέπει να γίνεται με μισανθρωπισμό, αλλά ανθρώπινα, κάνει λόγο του ΚΚΕ και απέναντι σε ποιους; Με τέτοιες τοποθετήσεις το ΚΚΕ συντάσσεται με τη γραμμή της εθνικής ενότητας που καλλιεργεί η κυβέρνηση απέναντι στο πρόβλημα.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού μετανάστευσης και ασύλου, Νότη Μηταράκη, θέλοντας να προχωρήσει με τη δημιουργία των κλειστών κέντρων κράτησης και να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε αυτό το ζήτημα, ύστερα από την αντίσταση που συνάντησε από τους νησιώτες, προχωρά σε έναν αισχρό εκβιασμό, αξιοποιώντας την ανησυχία που κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες στη χώρα σχετικά με τις εξελίξεις που αφορούν τον κορονοϊό.
Συγκεκριμένα, ο υπουργός δήλωσε πως «αν μ’ αφήνατε να κάνω τα κλειστά κέντρα δεν θα υπήρχε ο κίνδυνος από την επιδημία». Ό,τι δεν κατάφεραν τα ΜΑΤ, τα χημικά και η πολιτική της καταστολής, προσπαθεί τώρα η κυβέρνηση να το πετύχει εκμεταλλευόμενη το αίσθημα δημόσιας υγείας και τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών.
Δηλώσεις σαν τις παραπάνω δεν είναι μεμονωμένες. Η κυβέρνηση με τέτοιες τοποθετήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα και συνεπικουρούμενη από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, φιλοτέχνησε για τους πρόσφυγες το προφίλ του εγκληματία, του εισβολέα και του φορέα μικροβίων, τροφοδοτώντας έναν εθνικιστικό παροξυσμό που εκφράστηκε στα νησιά με επιθέσεις από ομάδες, που λειτουργούν ως τάγματα εφόδου, σε πρόσφυγες αλλά και σε αριστερούς και δημοκράτες που στάθηκαν αλληλέγγυοι στο προσφυγικό δράμα.
Το ίδιο έργο επαναλήφθηκε και στον Έβρο, όπου διάφορες «ομάδες πολιτών», μέσα στις οποίες βρίσκονταν πολλά ακροδεξιά φασιστικά στοιχεία, ανέλαβαν αυτόβουλα τη φύλαξη των συνόρων απέναντι στους ξεριζωμένους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες, που όσοι φράχτες και όσα φράγματα κι αν υψωθούν μπροστά τους, ποτέ δεν θα σταματήσουν να προσπαθούν να γλυτώσουν από το θάνατο και την καταστροφή, που έσπειραν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τον πόλεμο που εξαπέλυσαν στις χώρες τους.
