Η πανδημία του κορονοϊού έφερε στην επιφάνεια τις τραγικές ελλείψεις, την υποβάθμιση και τη διάλυση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπο το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας μας. Ταυτόχρονα απόδειξε τον ταξικό χαρακτήρα της υγείας, καθώς η πανδημία πλήττει περισσότερο τα φτωχά λαϊκά στρώματα που διαθέτουν ελάχιστα μέσα να οχυρωθούν απέναντι στον ιό. Με άλλα λόγια, απέναντι στον κορονοϊό δεν είμαστε όλοι ίσοι όπως διαδίδει συνεχώς η κυβερνητική προπαγάνδα και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Μια από τις ομάδες που είναι περισσότερο ευάλωτες απέναντι στην πανδημία είναι οι πρόσφυγες, που στοιβάζονται σαν σαρδέλες στα κέντρα κράτησης – στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι συνθήκες υγιεινής σ’ αυτά τα κέντρα είναι ανύπαρκτες σε σημείο που μια τουαλέτα και μια βρύση αντιστοιχούν σε εκατοντάδες άτομα. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να αναπτύξει και να ενισχύσει δομές υγείας ώστε να προστατέψει τον ευάλωτο προσφυγικό πληθυσμό, τους έχει αφήσει εντελώς ανοχύρωτους απέναντι στην πανδημία. Από αυτήν την άποψη, τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε ο υπουργός μετανάστευσης και ασύλου, Νότης Μηταράκης, πριν μερικές εβδομάδες δήθεν για την προστασία της υγείας των προσφύγων, στην πραγματικότητα αποτελούν βιτρίνα για να κρυφτεί η αντιπροσφυγική κυβερνητική πολιτική.
Χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα τραγικό παράδειγμα για την ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ αποτελεί ο θάνατος 47χρονης γυναίκας στο κέντρο κράτησης ΒΙΑΛ της Χίου. Μάλιστα, η 47χρονη δεν έπασχε από κορονοϊό αλλά από κάποιο άλλο εμπύρετο νόσημα, πράγμα που αποδεικνύει ότι οι προσφυγικοί πληθυσμοί είναι ευάλωτοι όχι μόνο απέναντι στη νέα πανδημία, αλλά σε κάθε είδους ασθένειες, που υπό άλλες συνθήκες και με υγειονομικές δομές που θα προστάτευαν πραγματικά τον πληθυσμό θα μπορούσαν να θεραπευτούν και τέτοια τραγικά περιστατικά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Ο θάνατος της γυναίκας ξεσήκωσε τις διαμαρτυρίες των υπόλοιπων προσφύγων με την αστυνομία να απαντάει με δακρυγόνα, καταστολή και προσαγωγές αιτούντων άσυλο που στο πρόσωπό τους σχηματίστηκε δικογραφία επειδή τόλμησαν να ξεσηκωθούν απέναντι στην απάνθρωπη κυβερνητική πολιτική.
Η αδιαφορία της κυβέρνησης απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες αποδεικνύεται και από τον εντοπισμό 150 κρουσμάτων σε δομή φιλοξενίας στο Κρανίδι Αργολίδας. Το γεγονός κουρελιάζει κανονικά το κυβερνητικό αφήγημα πως δήθεν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει εγκαίρως την εμφάνιση κρουσμάτων στους προσφυγικούς πληθυσμούς των κέντρων κράτησης. Παρά τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος σε εργαζόμενη της δομής τη Μ. Πέμπτη, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχώρησε αμέσως σε διαγνωστικούς ελέγχους, αλλά κατά την προσφιλή της τακτική εφάρμοσε, κατά κανόνα, αστυνομικού τύπου περιοριστικά μέτρα.
Τα παραπάνω περιστατικά αποτελούν κρίκους στη μακριά αλυσίδα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Πρόσφυγες και μετανάστες έχουν δοκιμάσει κάθε λογής βάσανα στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το θάνατο που έχουν εξαπολύσει στις χώρες τους οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Από τους πνιγμούς στη Μεσόγειο μέχρι τα στρατόπεδα κράτησης στα οποία έρχονται αντιμέτωποι με την καταστολή και τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.
Σήμερα, η κυβέρνηση τούς αφήνει εντελώς ανοχύρωτους απέναντι στην πανδημία και με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, εφαρμόζοντας μια πολιτική που στην πραγματικότητα απειλεί ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
