Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Σας το είχαμε προβλέψει: Θα δούμε πολλά φαιδρά. Τα κόμματα του εκλογικού δίπολου, φοράνε όποια μάσκα τους προστάξουν τα επιτελεία της επικοινωνιακής σχεδίασης. Το βαρετό είναι πως οι εντολές είναι ολόιδιες. Τι να πει κανείς. Στερέψανε και τα θινκ τανκς στην εποχή της λιτότητας.
Οι δυο μονομάχοι ξεκίνησαν με τη μουτσούνα του ήπιου και συναινετικού. «Πολιτισμένες» ομιλίες και ύφος του πολιτικού όλου του λαού, ούτε ένα μήνα μετά το παροιμιώδες ξεκατίνιασμα στη Βουλή για το σόι του καθένα. Και αναρωτιόσουν: Βρε! πού ήταν αυτά τα κολεγιόπαιδα μέχρι σήμερα; (Για αποφυγή κάθε παρεξήγησης, η στήλη δηλώνει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις Κατίνες. Άλλωστε η μεγάλη Παξινού, Κατίνα δήλωνε εμφατικά. Απλά ο όρος «ξεκατίνιασμα» παγιώθηκε στη γλώσσα μας).
Δεν πρόλαβε να περάσει μια βδομάδα, κολεγιακής συμπεριφοράς, και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ -ΝΔ, βγάζουν τα μάτια τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αλληλο-διακοπτόμενοι, φωνάζοντας ο ένας πιο δυνατά από τον άλλο, μη ακουόμενοι από τον καυγά. Συστήσανε ήδη κάποιες ψυχές: ψυχραιμία…
Μα τα ολόιδια επικοινωνιακά τεχνάσματα; Σε αυτή την πρόταση χαμογελάμε, σε τούτη, αγριεύουμε. Κήπο ο Τσίπρας στο Μέγαρο, κήπο και ο Μητσοτάκης στην Πάτρα. Κάθε κήπος φύλαγε και μια φωλιά για τα προγράμματα τετραετίας, των δυο κομμάτων. «Τα μετρήσαμε και τα κοστολογήσαμε». Ο ένας. «Και εμείς τα μετρήσαμε και τα κοστολογήσαμε καλύτερα», ο άλλος. Και ακούς εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, να πετάνε στον αέρα. Χιλιάδες θέσεις εργασίας να περιμένουν την πιστολιά έναρξης για να κατακλύσουν σαν τσουνάμι τη ρημαγμένη χώρα. Και αναρωτιέσαι και πού είναι αυτά βρε παιδιά; Τόσον καιρό γιατί δεν τα δίνατε; Η τρόικα, έχει καμιά σχέση με αυτά; και εσείς θα υπακούσετε μετά τις εκλογές, όπως κάνατε μέχρι τώρα, ή λέμε και καμιά… βλακεία να περάσει η ώρα και να ξεπεράσουμε τις εκλογές;
Όταν η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται τρομαγμένη μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας σοβαρότερης οικονομικής κρίσης, τα δυο μεγάλα κόμματα συναγωνίζονται για τις προεκλογικές χιλιάδες προσλήψεις, πόσες θα τάξει ο ένας και πόσες ο άλλος. Στην Ελλάδα, που μελλοντικά ΘΑ ανθοφορήσει, από τις ξένες επενδύσεις…
Μα το κερασάκι στην τούρτα, ήταν οι προεκλογικές προσλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε δόξα και τιμή κάθε παλαιοκομματικής πρακτικής από τους πρώτης φοράς «αριστερούς».
Ω! mon dieu! Διορίσατε προεκλογικά; Μένουμε έκπληκτοι! Πρωτοφανέρωτο, σκούζει η Δεξιά. Η σημερινή δεξιά και οι πρόγονοί της, που από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, διορίζανε κατά χιλιάδες στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Ο σκυλοκαβγάς για τους διορισμούς, μας έφερε στο νου την Πλατεία Κλαυθμώνος, από τον κλαυθμό = κλάμα.
Η συγκεκριμένη ονομασία της πλατείας, δόθηκε γύρω στα 1878, από τον Δημήτρη Καμπούρογλου σε ένα χρονογράφημά του, για το οποίο ο ίδιος είπε: «Κατά το έτος 1878 έτυχε να καθίσω στο καφενεδάκι του κήπου του Υπουργείου Οικονομικών, το γνωστόν ως καφενείον του κυρ Παντελή, επιστάτου άλλοτε του γυμνάσιου στο Βαρβάκειον. Κείνη την ημέρα λοιπόν είδα κάποια εξαιρετική κίνηση, από Παυσανίας (Παυσανίες: αυτοί που παύονται από την εργασία τους) και Θεσιθήρας που είχαν αποτυπωμένας στην μορφή τους, άλλοι οδύνη, άλλοι άνοιαν και άλλοι αμοιβαίαν ελπίδα. Εσκέφθηκα τότε να περιγράψω ό,τι είδα και εδημοσίευσα στο περιοδικό «Εστία» ένα σατιρικό σημείωμα με την επιγραφήν: «Ο κήπος του Κλαυθμώνος», χωρίς να φανταστώ, πως άθελά μου έγινα και νονός του κήπου αυτού». Εδώ να σημειώσουμε πως οι απολυόμενοι κλαίοντες Παυσανίες ήταν διορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι του κόμματος που είχε την κυβέρνηση μέχρι τις εκλογές και οι προσβλέποντες διορισμό Θεσιθήρες, ήταν οπαδοί της νέας κυβέρνησης, αφού οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν μόνιμοι.
141 χρόνια μετά η πλατεία Κλαυθμώνος διατηρεί με πείσμα το όνομά της, παρόλο που μετονομάστηκε πολλές φορές, με τελευταία αυτήν, τον Ιούνιο του 1989, σε «Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης». Κανείς δεν την ξέρει έτσι… Σίγουρα η πλατεία, που σήμερα φιλοξενεί άστεγους απολυμένους, παίρνει την εκδίκησή της.
Με ΣΥΡΙΖΑ ή με Δεξιά, το μετεκλογικό σκηνικό θα είναι μια από τα ίδια. Λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα.
Τάνια
