Την πρόθεση της Τουρκίας να οριοθετήσει ΑΟΖ με τους τζιχαντιστές της HTS, που κατέχουν την πολιτική εξουσία στη Συρία, αποκάλυψε ο τούρκος υπουργός Μεταφορών και Υποδομών, Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου. Μετά από κρίσιμη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, παραμονή Χριστουγέννων, ανέφερε πως: «Θα συνάψουμε συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη συριακή διοίκηση».
Στη συνέχεια σε συνέντευξη τύπου είπε πως: «Όταν έρθει η μέρα, τα αρμόδια θεσμικά όργανα θα λάβουν θέση για μια Συμφωνία Ναυτιλιακής Αρχής, την προστασία των συμφερόντων μας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Γαλάζια Πατρίδα». Περνώντας στο διά ταύτα αποκάλυψε ότι: «Η συμφωνία για τις θαλάσσιες αρχές θα αυξήσει την αποτελεσματικότητα και την αρμοδιότητα τόσο της Συρίας όσο και της Τουρκίας, όσον αφορά την εξερεύνηση πετρελαίου και υδρογονανθράκων εκεί, θα μοιραστούμε ή θα επεκτείνουμε κάθε είδους εξουσία ως δύο χώρες». Επιδιώκοντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, πρόσθεσε πως η Τουρκία θα λάβει υπόψη το «διεθνές δίκαιο», το οποίο καταπατά και δεν αναγνωρίζει (Δίκαιο της Θάλασσας- UNCLOS). Όπως στη συμφωνία με τη Λιβύη, όπου καταπάτησε τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, έτσι και με την Συρία, η όποια συμφωνία θα εξαφανίσει την Κυπριακή ΑΟΖ στην περιοχή του Λεβάντε (Συρία, Λίβανος, Ισραήλ).
Ο απόστρατος ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, «εμπνευστής» της Γαλάζιας Πατρίδας, στο πλαίσιο τηλεοπτικής του εμφάνισης, μοιράζοντας τη θαλάσσια ζώνη σαν να ’ταν κιόλας τουρκική, υποστήριξε: «Μπορούμε να υπογράψουμε με τη Συρία μια συμφωνία καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), όπως είχαμε κάνει με τη Λιβύη. Αυτή η συμφωνία θα δώσει κατά 12% περισσότερο χώρο στη Συρία σε σχέση με την πρόταση της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης της Νότιας Κύπρου (sic). Αυτό δηλαδή θα δώσει περισσότερη ΑΟΖ στη Συρία. Αυτή η συμφωνία θα δώσει ένα κέρδος στην Τουρκία έκτασης 4.000 τ.χλμ. και θα χαλάσει το σχέδιο των Ελληνοκυπρίων».
Δημοσιογραφικές πηγές από την Τουρκία αναφέρουν επίσης ότι η συμφωνία αυτή επιδιώκεται να σφραγιστεί και από στρατιωτική συμφωνία της Άγκυρας με τη Δαμασκό, όπως έγινε με το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, που θα προβλέπει τη δημιουργία τουρκικής αεροπορικής βάσης στη Δαμασκό και αεροναυτικές βάσεις στην Ταρτούς και τη Λαττάκεια. Τις δύο συριακές πόλεις που βρίσκονται στη Μεσόγειο και φιλοξενούν ρωσικές ναυτικές και αεροπορικές βάσεις, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τύχη τους, τις συνεννοήσεις, τους εκβιασμούς και τις διαπραγματεύσεις της Ρωσίας με την Τουρκία και… στο βάθος με τις ΗΠΑ.
Των δηλώσεων αυτών είχε προηγηθεί η επίσκεψη του τούρκου ΥΠΕΞ, Φιντάν, στη Δαμασκό, όπου συναντήθηκε με το νέο ηγέτη τη Συρίας Αλ Γκολάνι.
Η στρατηγική της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο αποκτά καθημερινά νέες διαστάσεις, καθώς η Άγκυρα ενσωματώνει τώρα και το Λίβανο στο φιλόδοξο σχέδιό της για την ανατροπή των ισορροπιών στην περιοχή. Ο καταστραμμένος από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς Λίβανος, αποτελεί κρίκο με άμεση πρόσβαση στους πολύτιμους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου και εμφανίζεται τώρα σαν κομβικός παράγοντας στην τουρκική προσπάθεια για διεύρυνση της επιρροής στην Ανατ. Μεσόγειο. Ταυτόχρονα ανατρέπει στην πράξη τη διευθέτηση της θαλάσσιας διαφοράς μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, που πριν δυο μόλις χρόνια χαρακτηριζόταν ιστορική και πρόκριμα για την οριοθέτηση ΑΟΖ Λιβάνου-Κύπρου.
Η «απομονωμένη» Τουρκία -όπως θέλουν να βαυκαλίζονται οι κυβερνητικοί παράγοντες, τα ντόπια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και οι διάφοροι «ειδικοί»- επηρεάζοντας τη νέα κυβέρνηση της Δαμασκού, βιάζεται να προωθήσει και να εδραιώσει τα επεκτατικά νέο-οθωμανικά σχέδιά της στη Μέση Ανατολή και τη «Γαλάζια Πατρίδα» στην Ανατολική Μεσόγειο. Σπεύδει κιόλας να κατοχυρώσει το μερίδιό της από την αναδιανομή της λείας με τα μεγάλης έκτασης ναυτικά γυμνάσια από τις 7 μέχρι τις 16 Γενάρη με τη χαρακτηριστική ονομασία «Γαλάζια Πατρίδα». Η άσκηση διεξάγεται μετά από τρία χρόνια και σε αυτή συμμετέχουν 87 πλοία, επτά υποβρύχια, επτά μη επανδρωμένα ναυτικά οχήματα, 31 αεροσκάφη, 17 ελικόπτερα, 28 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και 20.000 στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων Πεζοναυτών και των Ειδικών Δυνάμεων. Στην άσκηση μετέχει και το γνωστό ερευνητικό σκάφος Oruçreis, ενώ κατά τη διάρκεια της άσκησης θα πραγματοποιηθούν 22 επισκέψεις σε λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Πρόκειται αναμφίβολα για μία επίδειξη δύναμης από την πλευρά της Τουρκίας και προβολή της στρατιωτικής της ισχύος ταυτόχρονα σε τρεις μεγάλες θάλασσες, στις συνθήκες κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ και τις επαφές με τη νέα ηγεσία της Συρίας για την επίτευξη συμφωνίας για ΑΟΖ.
Η κυβέρνηση της Αθήνας, που πανηγύριζε για την ανατροπή του «δικτάτορα» Άσαντ από τους καμουφλαρισμένους τζιχαντιστές, αρκείται να δηλώνει -εντελώς αμήχανη- πως η κατάσταση στην Συρία είναι… μεταβατική(!).
Ο Γεραπετρίτης μάλιστα αναγνωρίζει στην Άγκυρα πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις υποστηρίζοντας ότι «εκ των πραγμάτων η Τουρκία είναι ενεργός δρώσα λόγω της άμεσης γειτνίασής της με τη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής». Όσο για το ρόλο που επιφυλάσσει για την Ελλάδα ο έλληνας ΥΠΕΞ είπε ότι «είμαστε παρόντες, παρακολουθούμε στενά και αξιολογούμε τις εξελίξεις…». Όπως παρακολουθούμε από τη νέα θέση του μη μόνιμου μέλους του ΣΑ του ΟΗΕ την ανθρωπιστική κρίση στο Σουδάν, μένοντας σε απόσταση από τις εξελίξεις που πλήττουν καίρια την κυριαρχία της χώρας και ασυγκίνητοι από τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα.
Θυμίζουμε ότι ο Άσαντ δεν είχε συναινέσει στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Τουρκία, καθώς και στον αγωγό Κατάρ – Τουρκίας, το 2009, που τώρα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη παρακάμπτοντας την Ελλάδα.
Στις συνθήκες αυτές, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης πανικόβλητοι καταφεύγουν στην επανάληψη τριμερούς συνάντησης με τον αιγύπτιο δικτάτορα Σίσι. Η 10η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου προσπαθεί να στείλει μήνυμα για τη στρατηγική σημασία της συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου, τάχα σαν άξονα σταθερότητας σε μια περίοδο ανακατατάξεων στη Μέση Ανατολή και να αντιρροπήσει τις τουρκικές πρωτοβουλίες στη Μέση Ανατολή, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα, αν αναλογιστεί κανείς την κουτσουρεμένη ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ, που περιορίστηκε μέχρι τη Ρόδο με περιορισμένη επήρεια ακόμα και της Κρήτης.
Ταυτόχρονα Αθήνα και Λευκωσία προσβλέπουν σε επανενεργοποίηση των τριμερών συναντήσεων με το δολοφονικό Ισραήλ υπό την εποπτεία των ΗΠΑ, που βρίσκονται σε λανθάνουσα «στασιμότητα» λόγω του πολέμου.
Σε ένα νέο κρεσέντο ραγιαδισμού και υποτέλειας, οι ίδιες «πηγές» του ελληνικού ΥΠΕΞ ανέφεραν ότι τα «σύνορα στην περιοχή είναι ευρωπαϊκά» προσθέτοντας ότι το θέμα έχει ήδη τεθεί στην ΕΕ με την κοινή δήλωση με την Αυστρία και την Κύπρο. Βέβαια ποτέ δεν είδαμε την ΕΕ να αντιδρά για το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, το casus belli στο Αιγαίο, τη διχοτόμηση της Κύπρου, την καταπάτηση της Ελληνικής και της Κυπριακής ΑΟΖ κ.ο.κ.
Η Αθήνα απλά παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Συρία και την ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας, που οδηγεί σε de facto αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, επιδιώκοντας να μην διαταραχθούν τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο και ο αμερικανονατοϊκής εποπτείας Ελληνοτουρκικός διάλογος.
Την ίδια στιγμή ο τέως ΥΠΕΞ και πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας της τουρκικής βουλής, Ακάρ, επανέλαβε τις προκλητικές δηλώσεις του σχετικά με το Καστελόριζο, υποστηρίζοντας ότι αυτό δεν μπορεί να επηρεάζει 40 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας δικαιοδοσίας, σχολιάζοντας πως «όταν λέμε “όχι” σε αυτό, μας λένε ασυμβίβαστους. Ναι, είμαστε ασυμβίβαστοι… Δεν θα το δεχτούμε αυτό». Υπενθύμισε επίσης την απειλή λέγοντας ότι «Η απόσταση του Καστελόριζου από την Τουρκία είναι 1.950 μέτρα. Οι υποψήφιοι αξιωματικοί μας στις στρατιωτικές μας σχολές μπορούν να κολυμπήσουν 2 χιλιόμετρα. Ως εκ τούτου, το νησί είναι σε απόσταση κολύμβησης. Οι Έλληνες φίλοι είπαν: “Τότε κολυμπήστε”. Είπαμε: “Θεού θέλοντος, θα έρθει μια μέρα που θα το κάνουμε”». Προκλητικός εμφανίστηκε και για το Κυπριακό, επιμένοντας ότι «τελείωσε, δεν υπάρχει Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, υπάρχει Τουρκική Δημοκρατία της Κύπρου. Είτε το καταλαβαίνετε είτε όχι».
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ δρομολογούνταν αυτές οι κρίσιμες για τα εθνικά θέματα εξελίξεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έθεσε το θέμα στη Σύνοδο Βορρά – Νότου στη Φινλανδία, όπου συμμετέχουν επίσης οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και της Σουηδίας καθώς και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Μίλησε όμως για την «απερίφραστη» στήριξη της Ουκρανίας και την αύξηση των νατοϊκών αμυντικών δαπανών!
Τα αδιέξοδα αυτά είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις. Είναι αποτέλεσμα της υποτελούς πολιτικής που προσβλέπει στην προστασία των εθνικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας από τους αμερικανονατοϊκούς μακελάρηδες. Είναι αποτέλεσμα της εξάρτησης της χώρας, που τη μετατρέπει σε τυφλό υποχείριο των δυτικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης, της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
