Η κυβέρνηση ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης έχουν χάσει οριστικά τη λαϊκή νομιμοποίηση. Είναι, στην πραγματικότητα, ηττημένοι. Και εγκλωβισμένοι. Ο ακραία αντιλαϊκός τους χαρακτήρας έχει πλήρως αποκαλυφθεί. Ό,τι και να κάνουν προκαλεί, τροφοδοτεί τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή. Μια κυβέρνηση με σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα είναι ταγμένη να υπηρετεί, να ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο, ενάντια στους εργαζόμενους και το λαό. Και αυτό, στις σημερινές συνθήκες γενικευμένης απαξίωσης των κυβερνητικών πεπραγμένων, όσο και να φτιασιδώνεται, γίνεται φανερό σε κάθε κυβερνητική κίνηση.
Ο ανασχηματισμός, μια ύστατη προσπάθεια να ανακοπεί η ραγδαία πολιτική φθορά της κυβέρνησης, κάηκε εν τη γενέσει, με παραίτηση (λόγω γενικής κατακραυγής) διαβόητου «αρίστου» υφυπουργού σε χρόνο-ρεκόρ και με καταγγελίες για αντεθνικά «ατοπήματα» άλλων. Έτσι κι αλλιώς, ήταν καταδικασμένη.
Οι φλυαρίες για τα οικονομικά και λοιπά «επιτεύγματα» της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, όταν ο Κυρ. Μητσοτάκης πήρε σβάρνα τα υπουργεία, δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα. Η απονομή της επενδυτικής βαθμίδας στην ελληνική οικονομία από την Moody’s, που κατέχει κεντρικό ρόλο στην πρωθυπουργική δημαγωγία, αφήνει αδιάφορη τη φτωχοποιημένη κοινωνία. Οι εξαγγελίες ντροπής, τώρα…!, για την αναβάθμιση έως το 2027 του σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ έχουν περάσει δυο χρόνια απραξίας από το έγκλημα των Τεμπών και έχουν υπάρξει περιστατικά που από τύχη δεν εξελίχθηκαν σε νέες τραγωδίες, μόνο επιπλέον οργή προκαλεί.
Οι τελευταίες εξελίξεις, με επίκεντρο τα Τέμπη και την ορμητική είσοδο του λαϊκού παράγοντα στην πολιτική ζωή της χώρας, έχουν κουρελιάσει την περιβόητη «κανονικότητα» και την «πολιτική σταθερότητα» της νεοδημοκρατικής προπαγάνδας. Οι δυνατότητες επηρεασμού των συνειδήσεων των εργατολαϊκών στρωμάτων, με σκηνοθεσία εικονικής πραγματικότητας, είναι μηδαμινές όταν έχει προηγηθεί μια εξαετία αδιάλειπτης αντιλαϊκής πολιτικής. Όταν οι κυβερνητικές εξαγγελίες προεξοφλούν όχι μόνο συνέχισή της αλλά και ενίσχυσή της. Και όταν ο θρασύτατος εμπαιγμός του λαού με την προκλητική πολιτική συγκάλυψης των ενόχων του εγκλήματος των Τεμπών συνεχίζεται μέσα από τη συμμετοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα προσώπων που απροκάλυπτα χυδαιολόγησαν στρεφόμενα κατά των συγγενών των θυμάτων και των λαϊκών κινητοποιήσεων, καθώς και μέσα από τους κυνικούς τακτικισμούς του Τριαντόπουλου να «κριθεί», τάχα, απευθείας από τη «Δικαιοσύνη», με τις πλάτες πάντα του Κυρ. Μητσοτάκη.
Για ποια Δικαιοσύνη μιλάνε; Μα για τους διορισμένους από την κυβέρνηση, τάχα ανεξάρτητους, δικαστικούς άρχοντες, που ενεργούν ακαριαία όσον αφορά την επιβολή αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων και αδρανούν ή συγκαλύπτουν σκανδαλωδώς πρόσωπα εξουσίας. Με την υπόθεση των Τεμπών να αποτελεί μια νέα μαύρη σελίδα, μια ανεξίτηλη κηλίδα στην ιστορία της ελληνικής «τυφλής» Δικαιοσύνης.
Ο πρωθυπουργικός, μάλιστα, ισχυρισμός -σχετικά με την κίνηση Τριαντόπουλου- πως πρόκειται για «ένα γενναίο βήμα που δεν έχει σύγχρονο προηγούμενο» εκτόξευσε τη λαϊκή οργή. Αμετανόητοι και προκλητικοί εξακολουθούν να εξοργίζουν την κοινωνία, στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να απεκδυθούν των ευθυνών τους, να κρύψουν την ενοχή τους, να μείνουν ατιμώρητοι οι ένοχοι.
Όλοι τους είναι συνένοχοι
Κανένα γαλάζιο αφήγημα, λοιπόν, εξωραϊσμού της κυβερνητικής πολιτικής, καμιά πρωθυπουργική εξαγγελία για «μεγάλες αλλαγές και τομές», δεν αντέχει στην αναμέτρηση με τη σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας και ενός λαού που βιώνουν σκοτάδια και ασφυξία, τα πολλά τελευταία χρόνια. Όταν, μάλιστα, το μέλλον διαγράφεται ακόμη πιο δυσοίωνο. Οι κοινωνικές αντοχές στέρεψαν, η κοινωνική ανοχή εξαντλήθηκε Τα υπαρκτά υπόγεια ρεύματα λαϊκής αμφισβήτησης και αγανάκτησης βγήκαν με ορμή στην επιφάνεια, μετατράπηκαν σε ποτάμια διεκδίκησης και αγώνα.
Το χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και το λαό διευρύνεται. Έχει γίνει αγεφύρωτο. Η πολιτική φθορά της ΝΔ είναι πλέον μη αναστρέψιμη. Το πολιτικό κεφάλαιο του Κυρ. Μητσοτάκη έχει εξανεμιστεί. Ο μοναδικός παράγοντας που τον κρατάει στην κυβερνητική εξουσία, ακόμη, είναι η έλλειψη εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης, η αδυναμία ενός αστικού πολιτικού συστήματος που βιώνει παρατεταμένη κρίση και παρακμή να έχει έναν έτοιμο αντικαταστάτη.
Όλες οι προσπάθειές του πρωθυπουργού, πλέον, κατευθύνονται στο να εξασφαλίσει πολιτικό χρόνο. Για να μπορέσει αυτός και το κόμμα του να προσαρμοστούν στις νέες πολιτικές συνθήκες. Όπου η μακροημέρευση της κυβέρνησης και του Κυρ. Μητσοτάκη είναι επισφαλής. Και όπου η ΝΔ εξακολουθεί μεν να είναι πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις αλλά η μεγάλη και αυξανόμενη συρρίκνωσή της δεν της εξασφαλίζει πλέον αυτοδυναμία. Με την αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου, με τα σημερινά δεδομένα, να είναι μια δύσκολη υπόθεση.
Δεν είναι ηττημένοι, όμως, μόνο η ΝΔ και ο επικεφαλής της Κυρ. Μητσοτάκης. Ηττημένοι είναι και όσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Όλα τα αστικά κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτευόντως, που μοιράστηκαν και μοιράζονται μαζί της τα βάρβαρα Μνημόνια και όλη την καταστροφική για το λαό και τη χώρα πολιτική, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε από τη θέση της δήθεν αντιπολίτευσης. Και που ακόμη και στο έγκλημα των Τεμπών έβαλαν και βάζουν πλάτη, στην πραγματικότητα, στην κυβέρνηση ΝΔ και στην πολιτική της συγκάλυψης των ενόχων. Γιατί και αυτοί βαρύνονται με ανάλογες τραγωδίες και εγκλήματα. Γιατί όλοι τους είναι συνένοχοι. Γιατί κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…
Παρά τη μεγάλη λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, κανένα από αυτά τα κόμματα δεν μπορεί να καρπωθεί πολιτικά οφέλη. Μένουν καθηλωμένα σε μίζερα ποσοστά, πληρώνοντας τα επίχειρα της αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν εφαρμόσει. Οι υψηλοί καταγγελτικοί τους τόνοι στη βουλή είναι κούφιοι, είναι υποκριτικοί. Δεν μπορούν να εκφράσουν τις λαϊκές ανάγκες, να δώσουν διέξοδο στα προβλήματα του λαού και της χώρας.
Μακριά από αυταπάτες και παγίδες
Ενώ η δυσοσμία από τη σήψη του αστικού συστήματος εξουσίας πλακώνει καταθλιπτικά τη χώρα, ο λαός και η νεολαία επιμένουν να γεμίζουν τις πλατείες και τους δρόμους, με αγωνιστική διάθεση και αισιοδοξία. Αυτό που επιβεβαιώνεται, ξανά και ξανά, είναι πως ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να δώσει ελπίδα και διέξοδο για να σημάνουν καλύτερες μέρες για τον τόπο είναι ο μαζικός, ενωτικός πανεργατικός και παλλαϊκός αγώνας.
Μακριά από αστικές και ρεφορμιστικές αυταπάτες που μέσα από εκλογικές διαδικασίες, εναλλαγή προσώπων και κυβερνήσεων και αναδιάταξη του αστικού πολιτικού προσωπικού επιχειρούν να δώσουν σανίδα σωτηρίας στο αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας. Μακριά από παγίδες δήθεν φίλων και «εκφραστών» του λαού που διασπούν και υπονομεύουν τους αγώνες, προσανατολίζουν σε λαθεμένους δρόμους και οδηγούν σε αδιέξοδα και νέες ήττες.
Αυτοί που βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση, αυτοί που υποθηκεύουν το μέλλον του εισπράττουν τη λαϊκή αποδοκιμασία, βρίσκονται αντιμέτωποι με το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Ένα κίνημα ελπιδοφόρο που πρέπει όμως να οχυρωθεί απέναντι σε εχθρούς και ψεύτικους φίλους και να αναμετρηθεί με την πολιτική που γεννάει Τέμπη, φτώχεια, ανασφάλεια, σκοτάδια και ασφυξία.
