Για τρίτη συνεχόμενη φορά(!) μέσα στον Ιούνιο, κυβέρνηση, εφοπλιστές και «δικαιοσύνη», επιτέθηκαν στο δικαίωμα της απεργίας. Μπροστά στην 24ωρη απεργία που κήρυξαν όλα τα ναυτεργατικά σωματεία στις 16 Ιούνη, τη μέρα ψήφισης του αντεργατικού εκτρώματος, οι εφοπλιστές κατέφυγαν και πάλι στα δικαστήρια και έβγαλαν για άλλη μια φορά παράνομη την απεργία.
Πριν καν ψηφιστούν οι νέες αντεργατικές ρυθμίσεις, προσπάθησαν λυσσαλέα χέρι-χέρι η κυβέρνηση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο να τσακίσουν το δικαίωμα των ναυτεργατών να αγωνίζονται και να διεκδικούν, απέναντι σε μια πολιτική που επιβάλλει συνθήκες γαλέρας.
Η αρχή έγινε στις 3 Ιούνη, που ενώ ήδη 9 μέρες πριν είχε προκηρυχθεί απεργία από το σύνολο των σωματείων, με δικαστική απόφαση κηρύχθηκε παράνομη και καταχρηστική. Όμως δεν μείνανε μόνο σε αυτό αλλά συνέχιζαν να εκδίδουν ακτοπλοϊκά εισιτήρια για την ημέρα απεργίας, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού και να στρέψουν τους επιβάτες κατά των απεργών.
Παράλληλα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης επιδόθηκαν σε μια συντονισμενη εκστρατεία συκοφαντίας κατά των απεργών. Να θυμίσουμε εδώ ξανά και τη στάση αναδίπλωσης συνδικαλιστικών ηγεσιών αλλά και του ΠΑΜΕ που ελέγχει αρκετά ναυτεργατικά σωματεία στις 3 Ιούνη, η οποία άφησε πραγματικά ξεκρέμαστους τους απεργούς, αλλάζοντας τελευταία στιγμή την απόφαση απεργίας για 10 Ιούνη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απεργήσει τελικά ένα μόνο ναυτεργατικό σωματείo, αυτό της ΠΕΜΕΝ, που μετά από πολύ ισχυρές πιέσεις σταμάτησε την απεργία σε λίγες ώρες.
Ανάλογη ήταν η εξέλιξη και στις 10 Ιούνη με το πρωτοδικείο Πειραιά να βγάζει παράνομη την απεργία που είχαν προκηρύξει όλα τα σωματεία, για να επαναληφθεί και πάλι η ίδια ιστορία στις 16 Ιούνη.
Φάνηκε ξεκάθαρα η πρόθεση της κυβέρνησης και των εφοπλιστών για μια ενορχηστρωμένη επαναλαμβανόμενη επίθεση σπασίματος των απεργιών ναυτεργατών με κάθε δυνατό μέσο.
Προσπάθησαν να στρέψουν το επιβατικό κοινό εναντίον των απεργών, λέγοντάς τους οι εταιρείες πως τα δρομολόγια θα γίνουν κανονικά, όμως όπως φάνηκε από τα ΜΜΕ που έτρεξαν να βρουν «αγανανακτισμένους πολίτες», στην απεργία της 16 Ιούνη η αγανάκτηση του λαού είχε στραφεί προς τις πλοιοκτήτριες εταιρείες και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Το σημαντικό είναι πως οι ναυτεργάτες δεν κάμφθηκαν από την εφοπλιστική – κυβερνητική – δικαστική – αστυνομική τρομοκρατία και πραγματοποίησαν τις απεργίες τους.
