Και φκιάστε το κιβούρι μου, φαρδύ, πλατύ να γένει,
να στέκω ορθός να πολεμώ, και δίπλα να γεμίζω.
Ρωτάμε απλά και ήρεμα αναζητώντας απαντήσεις.
Σκούζουν τα παπαγαλάκια και οι Αδώνιδες: Υποχρεωτικός εμβολιασμός στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στα γηροκομεία και γενικά των εργαζομένων σε παρόμοιες «δομές» κρατικές. Μάλιστα. Οι παπάδες που λειτουργούν ερχόμενοι σε επαφή με τόσους ανθρώπους, αν θυμόμαστε καλά είναι και αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι, αφού το μισθό τους τον πληρώνει το κράτος. Αυτοί; Ένας καθηγητής, δάσκαλος κλπ έχει 17 μαθητές στην κάθε τάξη, όπως λέει η Κεραμέως, (και στην πραγματικότητα έχει 27). Ένας παπάς, κάθε Κυριακή έρχεται σε επαφή με καμιά 100σταριά πιστούς, σε γάμους και βαφτίσια με καμιά 300αριά και σε κηδεία δεν ξέρουμε. Εκεί υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν προβλέπεται, δεν απαιτείται;
Τους εργαζόμενους στο Λιμενικό Σώμα, τους «δανείσανε» στους εφοπλιστές για να κάνουν ελέγχους πιστοποιητικών covid, απαλλάσσοντάς τους από την πρόσληψη εργαζομένων που θα ελέγχουν τα πιστοποιητικά. Όπως έχει υποχρέωση κάθε ιδιωτική επιχείρηση, σύμφωνα με τους νόμους. Εις, τις, εστιάτορας γιατί να είναι υποχρεωμένος να προσλάβει άνθρωπο για τον αντίστοιχο έλεγχο και δεν του δανείζουν έναν από τους άφθονους αστυφύλακες, ένα χωροφύλακα, αγροφύλακα, πυροσβέστη, ακόμα και ένα γιατρό, που …περισσεύει βρε αδερφέ, για τους αντίστοιχους ελέγχους;
Και ενώ βρισκόμαστε καταμεσής στο 4ο κύμα της πανδημίας, το κράτος του Κούλη άρχισε να εξασκεί το «παλιά μας τέχνη κόσκινο». Τις αρπαχτές από τις τσέπες του κοσμάκη.
Και άρχισαν να βάζουν το χέρι βαθειά. Αφού έδωσαν αναδρομικά στις συντάξεις, τώρα θα τα φορολογήσουν με 25% έως 50%, ανάλογα με τη φορολογική κλίμακα που θα φτάσει ο κάθε συνταξιούχος. Με το ένα χέρι τα δίνουν και με το άλλο τα αρπάζουν πίσω. Ψίχουλα έδωσαν, που ήδη καταναλώθηκαν, για τις βασικές ανάγκες και τώρα τα ζητάνε πίσω. Η Φραπόρτ, η Aegean, οι εφοπλιστάδες, θα γυρίσουν τίποτα από τα εκατομμύρια που πήραν ως…ενίσχυση, λόγω πανδημίας; Που στο κάτω-κάτω της γραφής, τα αναδρομικά στις συντάξεις, τα χρώσταγε το κράτος στους συνταξιούχους καθώς τα είχαν ήδη πληρώσει με τις εισφορές τους, όσο εργαζόντουσαν. Στους πάμπλουτους το κράτος δε χρώσταγε τίποτα. Αντίθετα, με «ευεργετικές διατάξεις» τους χαρίζει τα πάμπολλα που χρωστάνε. Στο κράτος. Δηλαδή τελικά σε εμάς.
Τα χρέη προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, την εφορία κλπ, «ρυθμίζονται», λέει, με 72 δόσεις με 2,5% επιτόκιο, ή 36 δόσεις χωρίς επιτόκιο. Μας το ανακοίνωσαν λες και κάνανε καμιά αγαθοεργία. Τι να τις κάνεις τις δόσεις, αν δεν εισέπραξες τα χρήματα, που αντιστοιχούν στις ούτως ή άλλως δυσβάστακτες δόσεις της κάθε είδους φορολογίας;
Έχουμε ή δεν έχουμε πόλεμο με την πανδημία; Στον πόλεμο, τα χρέη της εμπόλεμης περιόδου παραγράφονται, αφού οι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά και άρα δεν έχουν εισοδήματα.
Μα καλά δεν έχουν καμία συναίσθηση, δε βλέπουν πώς τα βγάζει πέρα ο κόσμος; Ζουν σε παράλληλο σύμπαν, κατά τη νέα έκφραση; Έτσι ρωτάνε πολλοί. Και βλέπουν και παρατηρούν με προσοχή. Σαν τον ψυχρό εγκληματία που οργανώνει την προαποφασισμένη του δολοφονία. Αδιαφορούν για την αγωνία του θύματος, που πνίγεται. Υπολογίζουν πόσα θέλουν να στύψουν, να ξεζουμίσουν από τους πολλούς. Και προχωρούν. Ποια πανδημία. Αυτή είναι για τη γενική τρομοκρατία και παραλυσία των πολλών, απέναντι στα εγκλήματα των λίγων.
Η απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις είναι μια: Όσο εμείς υποχωρούμε βήμα-βήμα, αυτοί θα επιτίθενται και θα καταλαμβάνουν το χώρο που τους αφήνουμε. Όσο επικρατεί η άποψη «είναι δύσκολα τα πράγματα, δε βλέπεις τι γίνεται;», τόσο η υποχώρηση θα συνεχίζεται. Το κακό είναι πως η υποχώρηση έχει τέλος την «πλάτη στον τοίχο». Μα όταν φτάσεις με την πλάτη στον τοίχο το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι η απόλυτη σύνθλιψη.
Η στήλη εύχεται στους αναγνώστες της καλές διακοπές. Όσες κι αν είναι αυτές, όποιες και όπου κι αν είναι. Και από Σεπτέμβρη, ας κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Ένα βήμα τη φορά.
Τάνια
