Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, συνολικά τα λαϊκά στρώματα βιώνουν μια αφόρητη κατάσταση στην καθημερινότητά τους, εξαιτίας αφενός των καθηλωμένων μισθών και συντάξεων, αφετέρου της ασύστολης ακρίβειας στα είδη πρώτης ανάγκης, της ενέργειας, της διάλυσης της δημόσιας Παιδείας-Υγείας-Πρόνοιας και βέβαια της δυσβάσταχτης φορολογίας των λαϊκών εισοδημάτων.
Ειδικά οι εργαζόμενοι έχουν να αντιμετωπίσουν ένα όργιο εργοδοτικής εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας, το οποίο στηρίζεται στον αφανισμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στην εξοντωτική επέκταση των εργατικών ωραρίων, στην αχαλίνωτη εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης, στην ανεξέλεγκτη παραβίαση ακόμα και κρατικών νόμων που αφορούν την αμοιβή εργασίας και τις συνθήκες ασφάλειας της εργασίας (με αποτέλεσμα οι θάνατοι και οι τραυματισμοί εργαζομένων σε ώρα εργασίας να έχουν αυξηθεί κατακόρυφα).
Η κυβερνητική πολιτική λειτουργεί ως θερμοκήπιο άνθισης αυτής της άγριας αντεργατικής κατάστασης, καθώς ο χαρακτήρας της και οι νόμοι που θεσμοθετεί την εντείνουν και τη γενικεύουν.
Ο μήνας που πέρασε ήταν μήνας εκδήλωσης εργατικών αντιστάσεων σε αυτήν την κατάσταση. Ένας σημαντικός αριθμός απεργιακών κινητοποιήσεων πραγματοποιήθηκε από μια σειρά κλάδους εργαζομένων. Οι ναυτεργάτες, οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στη διανομή (e-food, Wolt), οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία, τον επισιτισμό και τον τουρισμό, οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία, οι δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κατέβηκαν σε 48ωρες και 24ωρες απεργίες διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, προσλήψεις προσωπικού, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και παιδείας κ.ά.
Όλες οι κινητοποιήσεις ήταν μαζικές και έδειξαν την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων. Έδειξαν πως ο εργατοϋπαλληλικός κόσμος θέλει να αντισταθεί στην κυβερνητική πολιτική και στην εργοδοτική εκμετάλλευση, αλλά αυτή η επιθυμία του δεν βρίσκει την αναμενόμενη ανταπόκριση από τις δυνάμεις που ηγούνται στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η πανελλαδική – πανεργατική απεργία στις 20 Νοεμβρίου, κοινή μετά από πολύ καιρό για ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ημέρα απεργιακού συναγερμού ώστε να ενισχυθεί το πανεργατικό μέτωπο αντίστασης στην κυβερνητική αντεργατική-αντιλαϊκή πολιτική.
Το να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή μαζική συμμετοχή στην απεργία και στα απεργιακά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα στις 20 Νοέμβρη είναι ένας στόχος με ιδιαίτερη σημασία, καθώς η επίτευξή του θα στείλει ένα δυνατό μήνυμα καταδίκης και απόρριψης της κυβερνητικής πολιτικής. Θα ισχυροποιήσει τη διεκδίκηση των εργατοϋπαλληλικών αιτημάτων. Θα ενισχύσει την πανεργατική προσπάθεια ανακοπής των κυβερνητικών και εργοδοτικών αντεργατικών μέτρων.
Ταυτόχρονα η πλατιά κάθοδος εργαζόμενων στον απεργιακό αγώνα θα θέσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες κάτω από την πίεση να δώσουν συνέχεια στον πανεργατικό αγώνα.
Η ΕΡΓ.Α.Σ. καλεί όλους τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία αυτής της απεργίας. Όλο το επόμενο διάστημα να γίνουν σε όλους τους χώρους δουλειάς συζητήσεις, ενημερώσεις, γενικές συνελεύσεις για την προετοιμασία της απεργίας, την πραγματοποίησή της με όρους μαζικούς άλλα και τον προγραμματισμό της συνέχειας και κλιμάκωσής της. Είναι κρίσιμο για τον κόσμο της εργασίας η απεργία στις 20 Νοεμβρίου να είναι μια πετυχημένη μαζική απεργία στην οποία οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν ενεργητικά, θα κατέβουν στις διαδηλώσεις εκείνης της ημέρας, θα περιφρουρήσουν την απεργία στους χώρους δουλειάς. Η μαζικότητα της απεργίας μπορεί να στείλει ισχυρό μήνυμα αποφασιστικότητας στην κυβέρνηση, ασκώντας της την απαιτούμενη πίεση ενάντια στην άγρια αντιλαϊκή της πολιτική, αλλά και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες ώστε να υπάρξει συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, εν όψει μάλιστα και του επερχόμενου προϋπολογισμού, του οποίου τα πρώτα δείγματα δείχνουν ότι πρόκειται για έναν ακόμη πιο σκληρό αντιλαϊκό προϋπολογισμό.
Η ΕΡΓ.Α.Σ. καλεί τους εργαζόμενους, τη νεολαία, όλο το λαό, με αφετηρία την 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 20 Νοέμβρίου να συνεχίσουν τους αγώνες τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Για να διεκδικήσουμε:
-Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις μισθών που να αναπληρώνουν τις απώλειες αλλά και να βελτιώνουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων
-Αυξήσεις στον κατώτατο μισθό πάνω από 30% -Κατάργηση του μνημονιακού νόμου που καθορίζει τον κατώτατο μισθό και επαναφορά του καθορισμού του μέσα από την ΕΓΣΣΕ -Αναγνώριση των τριετιών που η κυβέρνηση «παρέκαμψε» εμπαίζοντας τους εργαζόμενους
-Υπεράσπιση και διεκδίκηση της ημερήσιας 8ωρης εργασίας και της 5νθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας
-Πλήρη και σταθερή εργασία -Κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής απασχόλησης -Στήριξη των ανέργων
-Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις
-Υπεράσπιση και ενίσχυση της δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
