Τα πρώτα αποτελέσματα της πολιτικής της απολιγνιτοποίησης και της «πράσινης μετάβασης» γίνονται ορατά στα τιμολόγια του ρεύματος. Οι «πράσινοι» λογαριασμοί σκάνε σαν βόμβες στα νοικοκυριά και μόνη «διέξοδος» για το λαό είναι η υπερχρέωση του. Για να περιορίσει την οργή και την αγανάκτηση που απλώνεται στην ελληνική κοινωνία, ο Μητσοτάκης επιστρέφει κρυφά στο λιγνίτη και κηρύσσει την επιτάχυνση της αναζήτησης και εξόρυξης υδρογονανθράκων στον ελλαδικό χώρο. Πρόκειται, βέβαια, για καύσιμα που έχει αποκηρύξει η ίδια η κυβέρνηση των άριστων προ καιρού. Πρόκειται επί της ουσίας για ομολογία πλήρους αποτυχίας της πολιτικής απεμπόλησης της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας, ακόμα και από τους ίδιους τους κήρυκες της υποτέλειας.
Για τον λιγνίτη…
Τώρα που η πολιτική της απολιγνιτοποίησης αποδεικνύεται ως εθνικά καταστροφική -αν όχι προδοτική- η κυβέρνηση αναζητά σωσίβιο στο εθνικό καύσιμο. Του οποίου, όμως, τη χρήση με τις πολιτικές της την ίδια στιγμή υπονομεύει. Ενώ η παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη αποτελεί επί της ουσίας μια πολύ -αν όχι την πιο- φθηνή επιλογή, τα πρόστιμα για κάθε mwh τέτοιας παραγωγής -που επιβάλλονται από την ΕΕ και που η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί- αυξάνουν κατά πολύ το κόστος. Ακόμη και τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να ζητήσει την άρση των υποτελών συμβάσεων και των προστίμων. Ακόμη και έτσι όμως, σε αυτές τις συνθήκες η διαφυγή στο λιγνίτη παραμένει μόνη επιλογή.
Με υπουργική απόφαση παρατείνουν τις ώρες λειτουργίας 7 λιγνιτικών μονάδων. Ακόμη και των ντιζελομηχανών της Κρήτης. Το εγχείρημα επαναφοράς του λιγνίτη στην παραγωγή αντιμετωπίζει πολλά τεχνικά προβλήματα, ενώ η επαναλειτουργία μονάδων που έκλεισαν κρίνεται μάλλον αδύνατη. Η τελευταίας τεχνολογίας μονάδα της ΔΕΗ, Πτολεμαΐδα 5, θα λειτουργήσει τελικά με λιγνίτη και όχι με φυσικό αέριο. Με κάθε τρόπο προσπαθούν πάνω στα ερείπια της πολιτικής τους να αυξήσουν κατά 50% την παραγωγή από λιγνιτικά, τα οποία σύμφωνα με τον Μητσοτάκη θα πάρουν παράταση μέχρι το 2028.
…τους υδρογονάνθρακες…
Σε αυτές τις συνθήκες, με τις τιμές φυσικού αερίου και πετρελαίου στα ύψη, οι εξορυκτικές δυνατότητες κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε όλο τον πλανήτη αναθεωρούνται. Αυτά που πριν αντιμετωπίζονταν ως εμφανίσεις HC, με τις νέες τιμές μετατρέπονται σε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα. Παρουσιάζοντας την επιλογή και το νέο ενδιαφέρον των πετρελαϊκών σαν δική του εθνική πολιτική, ο Μητσοτάκης σπεύδει να κηρύξει την επιτάχυνση των ερευνητικών και εξορυκτικών εργασιών, ορίζοντας τα έργα ως «στρατηγικής σημασίας». Παρακάμπτοντας έτσι κάθε νομικό «κώλυμα» για περιβαλλοντικές επιπτώσεις και προσφέροντας την ελευθερία της ασυδοσίας στους επενδυτές. Προδικάζουν ότι μέσα στο 2023 θα έχουν ολοκληρωθεί τα σεισμικά και ότι ειδικά στο «οικόπεδο των Ιωαννίνων» θα μπουν τα πρώτα ερευνητικά γεωτρύπανα. Σύμφωνα με τα σχέδια που παρουσίασε ο Μητσοτάκης(!), εάν βρεθούν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα, το 2026 θα γίνει η πρώτη γεώτρηση παραγωγής.
… και την κερδοσκοπία
Όλα αυτά -υποτίθεται- παρουσιάζονται και ως απάντηση στην ακρίβεια των τιμολογίων του ρεύματος. Όμως ακόμα και αν προσπεράσει κανείς ότι οι εξορύξεις φυσικού αερίου ή πετρελαίου δεν προβλέπονται πριν το ’26, κανένα δεδομένο δεν υπάρχει ότι θα προκύψει κάποιο όφελος για το λαό. Η τιμή του φυσικού αερίου που θα εξορυχθεί, όπως και όλα τα δεδομένα των κοιτασμάτων, θα τα ελέγχουν οι ίδιες οι εταιρίες (exon, total κλπ) στα πλαίσια των ληστρικών συμβάσεων που έχει υπογράψει με αυτές η ελληνική κυβέρνηση. Και είναι δεδομένο ότι δεν θα είναι οι ίδιες οι εταιρίες αυτές που θα ρίξουν τις τιμές τους!
Από την άλλη, τα όποια οφέλη από τη λιγνιτική παραγωγή τα καρπώνονται οι κερδοσκόποι. Το ελληνικό χρηματιστήριο ενέργειας από το οποίο περνάει όλη η παραγωγή, λειτουργεί με όρους μαφιόζικης κλοπής. Αφού η τιμή αγοράς της mwh καθορίζεται από την ακριβότερη (που τώρα είναι το φυσικό αέριο) και με αυτή πληρώνονται όλοι. Στο τέλος της ιστορίας, την απολιγνιτοποίηση, την παραχώρηση της στρόφιγγας της ενέργειας σε ξένα συμφέροντα, όπως και κάθε πλευρά της πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας την πληρώνει… ο ελληνικός λαός.
