Νέα οδυνηρή ήττα υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες ευρωεκλογές. Από την αντίστοιχη κάλπη του 2019, οπότε και είχε συγκεντρώσει περίπου 1.340.000 ψήφους και ποσοστό 23,75%, έφτασε στις 9 Ιούνη στις 593.000 ψήφους και ποσοστό 14,92%. Δηλαδή περίπου 750.000 ψηφοφόροι αποστοιχήθηκαν από την επιρροή του την τελευταία πενταετία. Επιπλέον, συγκριτικά με τις περσινές βουλευτικές εκλογές (Ιούνης 2023), έχασε 340.000 ψήφους. Πρόκειται για ευρείας έκταση ήττα για το κόμμα που παριστάνει την αξιωματική αντιπολίτευση, δίνοντας το δικαίωμα στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία επίσης χάνει 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους, να ισχυρίζεται πως δεν έχει αντίπαλο. Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τους προεκλογικούς στόχους που έθετε ο Κασσελάκης, δηλώνοντας πως το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το «2» μπροστά, δηλαδή πως θα φτάσει το 20%.
Η πραγματικότητα διέψευσε οικτρά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και τσαλάκωσε τις όποιες φιλοδοξίες. Και τώρα, στη σκιά του εκλογικού αποτελέσματος, ανοίγει νέος κύκλος εσωτερικής αντιπαράθεσης, την ώρα που σειρά κεντρικών στελεχών, με πρώτο βιολί τον Δ. Τεμπονέρα, δείχνουν το δρόμο προς την «ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου», δηλαδή στα παζαρέματα με το ΠΑΣΟΚ για τη διαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος.
Τα σκληρά πλήγματα που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανεξήγητα. Και σίγουρα δεν οφείλονται μόνο στη βαθιά κρίση και περιδίνηση στην οποία βρίσκεται εδώ και μήνες. Ούτε βέβαια φταίνε τα στελέχη που αποχώρησαν πρόσφατα για να φτιάξουν τη «Νέα Αριστερά». Οι απανωτές ήττες του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλονται ακριβώς στην πολιτική που χάραξε και υπηρέτησε όλο αυτό το διάστημα. Τόσο η εσωτερική κρίση όσο και οι διασπάσεις είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χρεωμένος στη συνείδηση του λαού ότι υπηρέτησε στο ακέραιο την αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων, διαψεύδοντας με οδυνηρό τρόπο τις λαϊκές προσδοκίες. Και αυτό είναι κάτι που δεν ξεριζώνεται τόσο εύκολα, όσο ελπίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μνήμη των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ενός δημοκρατικού και αριστερού κόσμου. Ότι πέντε ολόκληρα χρόνια τώρα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε τίποτα δεν μπορεί να διαχωριστεί επί της ουσίας από την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Σε όλα τα κομβικά ζητήματα είτε ευθυγραμμίστηκε με την κυβέρνηση της ΝΔ, ψηφίζοντας από κοινού πάνω από τα μισά αντιλαϊκά μέτρα, ή υποτάχθηκε σε αυτή.
Είναι χρεωμένος ότι από κοινού με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τη ΝΔ πρώτα και κύρια αλλά και το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν τον πυρήνα των δυνάμεων του «μένουμε Ευρώπη» και του δόγματος «ανήκουμε στη Δύση». Του δόγματος της εξάρτησης και της εθνικής υποτέλειας που με αμέτρητες θυσίες πληρώνει ο λαός μας εδώ και δεκαετίες και με ιδιαίτερη ένταση τη δεκαετία των μνημονίων και έπειτα. Δεν ξεχνάμε την πραξικοπηματική ανατροπή του δημοψηφίσματος, το ηχηρό «Όχι» του λαού που απέρριπτε την ΕΕ και την πολιτική των μνημονίων, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε σε ένα «Ναι» συνοδεύοντάς το με το τρίτο δυσβάσταχτο μνημόνιο και τη δέσμευση προς τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη πως η Ελλάδα θα παραμείνει στην ΕΕ πάση θυσία.
Στην προεκλογική περίοδο που διανύσαμε η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των υπολοίπων κομμάτων, εξαντλήθηκε σε μια φθηνή και ευτελή δημαγωγία. Σε μια ρηχή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση πάνω σε δευτερεύοντα ζητήματα, αφήνοντας προκλητικά έξω από την συζήτηση την ΕΕ και την πολιτική της, τον πόλεμο, τη φτώχεια που σαρώνει τα λαϊκά στρώματα. Εξαντλήθηκε σε μια επίδειξη λάιφ στάιλ (lifestyle), που δεν άγγιξε -και δικαίως- το λαό και τα προβλήματά του. Η επικοινωνιακή αντιπαράθεση για τα «πόθεν έσχες» του εφοπλιστή και εκατομμυριούχου Κασσελάκη, αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, και του Μητσοτάκη αναδεικνύουν το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην ολιγαρχία και το λαό μας. Αποτελούν μια προκλητική επίδειξη πλούτου την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στερούνται τα βασικά είδη διατροφής εξ αιτίας της σαρωτικής ακρίβειας.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισέπραξε τίποτα από τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και τη σημαντική φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ, που είδε την εκλογική της δύναμη να μειώνεται από πέρυσι τον Ιούνη κατά 1εκατ ψηφοφόρους. Όχι μόνο δεν εισέπραξε τίποτα, αλλά αντίθετα είδε τη δύναμή του να μειώνεται ακόμα περισσότερο. Το ρεύμα που αποδοκιμάζει και γυρίζει την πλάτη του στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ διευρύνεται ακόμα περισσότερο.
Νέα Αριστερά και ΜέΡΑ25 φτιαγμένα από υλικά ρεφορμιστικής κοπής
Καμία έκπληξη δεν προκάλεσαν τα εκλογικά αποτελέσματα του νεόκοπου κόμματος «Νέα Αριστερά» και του ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη, υπουργού οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι δυνάμεις εκείνες που έχουν χρεωθεί, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική των μνημονίων. Θυμίζουμε ότι τα στελέχη της «Νέας Αριστεράς» προερχόμενοι από το ΣΥΡΙΖΑ, σαν το Χαρίτση και την Αχτσιόγλου δήλωναν υπερήφανοι για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για το διαβόητο «μαξιλάρι» των 35 δισ. ευρώ που προέκυψε από τη βαριά λεηλασία του λαού. Πίσω από τις ρεφορμιστικές αυταπάτες για την «Ευρώπη των λαών» που αναμασούν, είναι ένθερμοι θιασώτες της πρόσδεσης της χώρας μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Ούτε βέβαια μπόρεσαν να πείσουν τα άσφαιρα συνθήματα του ΜέΡΑ25 για «ρήξη» και «ρεαλιστική ανυπακοή» με την πολιτική της ΕΕ. Συνθηματολογία που επαναφέρει στην επιφάνεια τον αλησμόνητο «έντιμο συμβιβασμό» αλλά και το «πρόγραμμα-γέφυρα» του 2015, στα οποία ο Βαρουφάκης -ως υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- πρωταγωνίστησε χρυσώνοντας το «χάπι» του τρίτου μνημονίου που ήρθε λίγο αργότερα.
Τα δύο αυτά κόμματα με τα χαμηλά τους εκλογικά ποσοστά εισπράττουν μερίδιο της ευθύνης για την πολιτική των αυταπατών που έσπειραν μέσα από τους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες αμετανόητοι επαναφέρουν σήμερα.
